یک جامعه‌شناس و پژوهشگر مسائل اجتماعی معتقد است، حضور زنان در ورزشگاه‌ها و استادیوم‌های ورزشی نه تنها به نفع زنان بلکه به نفع جامعه است.

دکتر اصغر مهاجری، جامعه‌شناس و پژوهشگر مسائل اجتماعی در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی ایسنا درباره نقش ورزش در توانمندکردن و ارتقاء جایگاه اجتماعی زنان برای توسعه متوازن و پایدار اجتماعی اظهار کرد: یکی از نقش‌های بسیار مهم زنان که جامعه و فرهنگ ایرانی هم در اهداف اجتماعی خود می‌پذیرد، تربیت‌کردن و به تعبیر جامعه‌شناسان «جامعه‌پذیرکردن» و فرهنگ‌پذیر کردن افراد جامعه است. این نقش زمانی کامیاب و موفق است که تربیت‌کننده، اجتماعی‌کننده و فرهنگ‌پذیر کننده؛ مجموعه محتوایی را که می خواهد ارائه کند و هم روش‌ها و تکنیک‌های کارآمد جامعه‌پذیری را بداند.

وی افزود: اگر زن بخواهد در جامعه نقش تربیتی ایفا کند، لازم است نسبت به محتوای امر تربیت به روز باشد و هم نسبت به روش‌ها و تکنیک‌های اجتماعی‌کردن نیز به روز باشد. ورزش و عرصه‌های عمومی ورزش و حضور افراد در این حوزه‌ها و عرصه‌ها این شرایط و بستر را برای زنان تربیت‌کننده فراهم می‌کند. ورزش شبکه بسیار مؤثری برای اجتماعی‌کردن است و فقط یک امر رزمی و تمرینی نیست، بلکه محتوایی است که در هر جامعه‌ای متناسب با شرایط فرهنگی آن جامعه به روز می‌شود. بنابراین حضور زنان در عرصه‌های عمومی و بویژه ورزش مهم است.

این جامعه‌شناس با بیان این که ورزش یکی از مبادی موثر برای ورود زنان به عرصه عمومی است، خاطرنشان کرد: حضور زن در عرصه‌های عمومی ورزش چه بصورت ورزشکار و چه بصورت تماشاگر کارکردها و پیامدهای مثبت زیادی دارد. مربیان کارآمدترین و به روزآمدترین تکنیک‌های تربیتی را استفاده می‌کنند. ورزش یک امر بسیار جدی در امر تربیتی است و بسیار هوشمندانه کار تربیتی را انجام می‌دهد. زمانی که شما مادران تربیت‌کننده جامعه را با این تکنیک‌های تربیتی آشنا و به روز می‌کنید، «ضریب موفقیت» تربیتی را هم افزایش می‌دهید، مجموعه این عوامل حضور زن در عرصه‌های عمومی ورزش را موجه و عقلانی می‌کند و به نظر من بیشتر از ‌آنکه به نفع زنان باشد به نفع جامعه است.

مهاجری در پاسخ به این سوال که مخالفان بحث لومپنیزمی که در ورزشگاه‌ها وجود دارد را مطرح می‌کنند و به این دلیل حضور زنان را مصلحت نمی‌بینند، اما موافقان معتقدند این حضور می‌تواند به تعدیل اینگونه رفتارها بیانجامد، نظر شما به عنوان یک جامعه‌شناس و پژوهشگر حوزه اجتماعی در این باره چیست؟ گفت: شعارهای رکیک یا رفتارهای لومپیزم یا هر رفتار نابهنجاری که در استادیوم‌های ورزشی و عرصه‌های عمومی دیگر رخ می‌دهد از زمین مستطیل سبز فوتبال و سالن‌های والیبال برنمی‌خیزد. این عرصه‌ها تولیدکننده چنین رفتارهایی نیستند، بلکه آینه تاباننده رفتارهای نابهنجاری هستند که منشاء آن در درون خانواده‌ها و گروه‌های اجتماعی و در کوچه پس کوچه‌ها و خیابان‌های شهر است. ما متوجه معلول هستیم نه علت! از سر عدم پژوهش و غفلت فکر می‌کنیم که این عرصه‌ها آفریننده چنین رفتاری هستند. خالقش نقصان تربیتی ‌ما، نقص نظام جامعه‌پذیری آموزش و پرورش و روابط ناعادلانه، ناپویا و غیرارگانیک جامعه است.

مهاجری اضافه کرد: اگر بخواهیم این مسائل را درمان کنیم، درمانش حمله‌کردن به معلول نیست که برویم ورزشگاه‌ها و عرصه‌های عمومی را کنترل، منفک و محفوظ کنیم. بلکه با این شرایط آلوده‌تر هم می‌شوند. حضور زن که حضور خانواده را درپی خواهد داشت یکی از عوامل موثر کنترل‌کننده اینگونه رفتارهای نابهنجار است. حالا چون ما کاری را با تأخیر شروع می‌کنیم و انرژی‌های منفی زیادی پشت این دیوار جمع‌شده، شاید اولش یک اتفاقاتی بیافتد اما مطمئن باشید اگر ما مدبرانه مانیتورینگ و پایش کنیم، حضور زن و به دنبال آن حضور خانواده را تعدیل می‌کند.

وی در پایان گفت: ما باید ممنون عرصه‌های عمومی ورزش باشیم که نشان می‌دهد جامعه ما یک چنین کسانی را هم تربیت کرده است. اینجا آینه شکستن خطاست، بلکه باید آستانه تحمل را بالا ببریم. ما با تحریم‌کردن حضور زنان در عرصه‌های عمومی نه تنها موجب انباشت سرمایه اجتماعی نمی‌شویم، بلکه به زوال آن کمک می‌کنیم، چرا که وقتی زنان حضور پیدا کنند و عرصه‌ها مناسب و امن شود، میزان اعتماد زنان به مردان و بلعکس و اعتماد جامعه به عرصه‌های ورزشی و اعتماد عرصه‌های ورزشی به جامعه زیاد می‌شود. اعتماد یکی از ستون‌های خیمه‌گاه اجتماعی است.

انتهای پیام