نیمه اسفند ماه، چهار زمستان از درگذشت دکتر آلینوش طریان، نخستین زن فیزیکدان ایران می گذرد؛ زنی که «مادر نجوم ایران» لقب گرفته بود اما در صبحی سرد و دلگیر در نیمه اسفندماه 1389، تنها و خسته در کنج یک آسایشگاه سالمندان در تهران درگذشت.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران، آلینوش طریان، 9 نوامبر 1920 میلادی (1299 هجری شمسی) در تهران متولد شد و پس از طی تحصیلات مقدماتی در سال 1326 موفق به کسب مدرک لیسانس رشته علوم فیزیک از دانشگاه تهران شد و بلافاصله در سمت کارمند آزمایشگاه فیزیک در دانشکده علم دانشگاه تهران استخدام شد.
طریان مدتی بعد با هزینه شخصی برای ادامه تحصیل در رشته فیزیک اتمسفر در دانشگاه سوربن به فرانسه رفت و دانشنامه دکتری خود را در سال 1335 از دانشکده علوم این دانشگاه دریافت کرد.
استاد طریان علی‌رغم دعوت برای تدریس در دانشگاه سوربن فرانسه به ایران بازگشت و با رتبه دانشیاری در رشته ترمودینامیک در گروه فیزیک دانشگاه تهران مشغول به کار شد. وی در 1343 به مقام استادی ارتقا یافت و به این ترتیب اولین زن فیزیکدانی شد که در ایران به مقام استادی رسید.
وی در سال 1345 به عضویت کمیته ژئوفیزیک دانشگاه تهران درآمد و در 1348 رسما به ریاست گروه تحقیقات فیزیک خورشیدی موسسه ژئوفیزیک تهران منصوب شد.
طریان، بنیان‌گذار نخستین رصدخانه و تلسکوپ خورشیدی در تاریخ نجوم ایران بود.
استاد طریان، مادر نجوم ایران، توانست دانشجویان فراوانی را از نزدیک با مباحث مربوط به فیزیک آشنا کند و تجربه کار با تلسکوپ و دیگر ابزار رصدخانه‌ای را برای آنها امکان‌پذیر کند.
دکتر آلینوش طریان پس از سالهای طولانی خدمت صادقانه به کشورش و پرورش اساتیدی ارزشمند، در سال 1358 بازنشسته شد و در 14 اسفندماه 1389 دار فانی را وداع گفت.
از جمله مهمترین خدمات علمی دکتر طریان می‌توان به پایه‌گذاری نخستین رصدخانه فیزیک خورشیدی و نخستین تلسکوپ خورشیدی ایران و ارائه درس‌های فیزیک خورشیدی و اخترفیزیک برای نخستین بار در کشور اشاره کرد.
انتهای پیام
نظرات