یک متخصص پوست و مو با تاکید بر اینکه اثرات داروهای ریزش مو فقط با استمرار استفاده باقی می‌ماند و با قطع مصرف به ‌تدریج پر‌پشتی موها از بین می‌رود، گفت: ماینوکسیدیل ریزش ‌مو را در ‌مناطقی که موها نازک و ضعیف شده‌اند، کند کرده و موجب ضخیم‌ شدن موهای نازک می‌شود اما باعث رشد مجدد مو در مناطق کاملا طاس سر نمی‌شود.

دکتر جاوید حسینی در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس سلامت خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) - منطقه علوم پزشکی تهران، با اشاره به اینکه برای درمان‌های دارویی ریزش مو محلول ماینوکسیدیل، قرص فیناستراید و شامپو کتوکونازول داروهای تایید‌ شده برای طاسی مردانه هستند، گفت: به ‌غیر ‌از این داروها هیچکدام از مواد تجویز شده‌ دیگر دارای اثرات شناخته‌ شده و قطعی نیستند و به ‌دلیل وجود عوارض احتمالی بهتر است، استفاده نشوند.

حسینی گفت: مکانیسم دقیق اثر محلول ماینوکسیدیل مشخص نیست ولی دیده شده ‌است که این دارو ریزش ‌مو را در ‌مناطقی که موها نازک و ضعیف شده‌اند؛ کند می‌کند و موجب ضخیم‌ شدن موهای نازک و کرکی می‌شود اما باعث رشد مجدد مو در مناطق کاملا طاس سر نمی‌شود. به عبارت دیگر با مصرف ماینوکسیدیل روند طاسی کند می‌شود اما موهای ریخته شده دوباره درنمی‌آیند.

این متخصص پوست و مو با اشاره به اینکه محلول ماینوکسیدیل با غلظت‌های ۲ و ۵‌ درصد استفاده می‌شود، گفت: طرز مصرف محلول ماینوکسیدیل از اهمیت زیادی برخوردار است. محلول باید روی پوست تمیز و خشک به ‌آرامی مالیده شده (ماساژ ملایم) و حداقل 4 ساعت قبل و بعد از آن نباید موها شسته شوند. سشوار زدن موها پس ‌از استفاده از دارو ممنوع است. مقدار مصرف 30 تا 60 قطره صبح و شب است.

حسینی تصریح کرد: مصرف یک نوبت در روز ماینوکسیدیل بی‌فایده است. برای بروز اثرات مثبت محلول ماینوکسیدیل حداقل 4 تا 6 ماه استعمال مداوم آن لازم است و حداکثر اثر آن 12 ماه بعد ‌از شروع درمان آشکار می‌شود. در اوایل درمان ممکن‌ است ریزش موها به ظاهر بدتر شود که اهمیتی ندارد و به ‌تدریج اثرات مفید آن نمایان می‌شود.

وی گفت: محلول ماینوکسیدیل در ریزش موی فرق و بالای سر دارای اثرات درمانی بیشتری نسبت به طاسی در‌جلوی‌ سر و خط رویش مو است.اما از طرف دیگر این قسمت‌ها از نظر ظاهری و اجتماعی از اهمیت بیشتری برای فرد و اطرافیان وی برخوردارند. محلول ماینوکسیدیل در نواحی که مویی وجود ندارد کاری انجام نمی‌دهد.

این متخصص پوست و مو یادآور شد: ماینوکسیدیل در ریزش موی زنان که به طور معمول به ‌صورت پراکنده و منتشر بروز می‌کند؛ بسیار موثر است. هر ‌چقدر فرد جوان‌تر، تعداد موهای کرکی‌اش بیشتر و اگر زمان طاسی وی کمتر از 10 ‌سال باشد، اثر‌ محلول ماینوکسیدیل بیشتر می‌شود.

حسینی گفت: عوارض جانبی محلول ماینوکسیدیل به طور عمده در پوست است و بیشتر به‌ دلیل وجود پروپیلن‌گلیکول در‌ محلول ماینوکسیدیل اتفاق می‌افتد. این عوارض به صورت خشکی‌ پوست، پوسته‌ریزی، خارش و قرمزی پوست بروز می‌کند اما استفاده از شکل کف (Foam) ماینوکسیدیل، این عوارض جانبی را ندارد.

وی گفت: گاهی هم این محلول باعث افزایش رشد موها در ‌صورت و مناطق دیگر بدن می‌شود که بیشتر در زنان ایجاد می‌شود. اما اهمیتی ندارد زیرا خود به خود برطرف می‌شود. بهتر است ماینوکسیدیل در زمان حاملگی استفاده نشود.

حسینی خاطر نشان کرد: پس ‌از قطع مصرف ماینوکسیدیل اثرات مثبت درمانی آن به ‌تدریج از بین می‌رود و وضعیت موهای فرد به‌حالت اول بازمی‌گردد. در واقع برای حفظ اثرات آن باید مصرف دارو را تا آخر عمر ادامه داد.

وی یادآور شد: در صورتی ‌که فرد می‌خواهد اقدام به‌ کاشت موی طبیعی کند، باید استعمال ماینوکسیدیل را از دو ‌هفته قبل ‌از عمل قطع کند. می‌توان مصرف ماینوکسیدیل را دو ‌هفته پس از عمل از سر گرفت. مزیت دیگر رعایت این دوره‌ زمانی این است که از ریزش موقتی موهای اطراف منطقه‌ کاشت که به ‌دلیل شوک ناشی ‌از عمل ‌است، تا حد زیادی ممانعت به ‌عمل می‌آید و از این نظر بسیار مفید است.

انتهای پیام