یک کارشناس جامعه شناسی، توجه به مدیریت شهری و بحران حاشیه نشینی که زمینهساز بحرانهای دیگری از قبیل محیط زیست، ایدز و فقر است را امری کمابیش مغفول برشمرد.
"محمدحسین رستم خانی" در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) منطقه زنجان، با بیان این مطلب، اظهارکرد: معمولاً شهرنشینی و صنعتی شدن را مترادف متمدن شدن و توسعه میدانند؛ چراکه در مقایسه با جامعه ماقبل صنعتی وضعیت جامعه فعلی بشری از منظر دستاوردهای عظیم آن قابل قیاس با گذشته ماقبل شهرنشینی و صنعتی شدن نیست.
وی افزود: در این راستا مدیریت و ساماندهی جامعه نوین و توسعه فزاینده آن چنان پیچیدگیهایی ایجاد کرده که در اغلب موارد به درماندگیهایی ختم شدهاند که امروزه با واژه بحران شناخته میشوند و این در حالی است که افزایش میزان جرایم در سالهای اخیر تصادفی نیست و ریشه در گسترش شتابان حاشیه نشینی دارد و به همین خاطر کلان شهرهای کشور با جاذبههای اقتصادی فرهنگی در معرض خطر هستند؛ چراکه فرآیند افزایش جمعیت مهاجران مناطق، سرعتی بیسابقه داشته است.
این کارشناس ادامه داد: متاسفانه در ایران حاشیه شهرها شکل یک اجتماع را به خود گرفتهاند و به علت وضعیت جامعه حاکم بر این نواحی، شکل نابسامانی را تشکیل دادهاند؛ بهگونهای که مطالعات اخیر نشان میدهد بخش بزرگی از ساکنان شهرهای ایران غالباً خود از مهاجران قدیمی هستند و بنا به خاستگاه روستایی اینان را میتوان رگه هایی از روابط اجتماعی در شهرها توصیف نمود که هنوز شرایط جامعه موجود را کسب نکردهاند.
رستمخانی گفت: بسیاری از متفکران اجتماعی معتقدند بهترین مکان برای تفریح و گذران اوقات فراغت در کلانشهرهای ایران حاشیه شهرها است و به واسطه وجود مناطقی سرسبز و خوش آب و هوا همواره گذراندن تعطیلات در چنین شرایطی واجد جذابیت برای متن نشینان بوده است؛ چرا که دوری از ترافیک و شلوغی کلان شهر و آرامش مناطق حاشیهای، همواره علاقه متننشینان به تامل در این مناطق را برانگیخته است.
وی تصریح کرد: اما متاسفانه این مناطق در نظر دستاندرکاران حوزه مدیریت شهری تنها کارکرد استراحتگاه را یافته و به هیچ وجه وضعیت نابهنجار اقتصادی و فرهنگی این استراحتگاهها باعث به فکر افتادن مسوولان ذیربط در قبال اصلاح این نابسامانی نگردیده است.
این کارشناس جامعهشناسی با تاکید بر اینکه این رویکرد منفعتگرایانه عاری از عواطف نوعدوستی است، خاطرنشان کرد: اتخاذ تدابیر مناسب برای پایان بخشیدن به این اوضاع محتاج متد تئوریک ساختگرایی است تا بتوان نظم و امنیت جامعه را با تکیه بر تلاش محققان در خصوص بررسی علل موثر در ترویج حاشیه نشینی برقرار کرد؛ چراکه شاخصهای حاشیه نشینی در هر استان با توجه به عوامل جغرافیایی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی متغیر است.
انتهای پیام
نظرات