خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) - یادداشت روز

مسعود نجفی - خبرنگار

انعکاس خبر مربوط به وضعیت ثریا حکمت و بازتاب گسترده آن و تاثیراتش، بار دیگر بر تاثیر رسانه صحه گذاشت و دوباره نشان داد اگر رسانه‌ بخواهد، می‌تواند گره‌گشا باشد و گره‌هایی را باز کند که به هر دستی باز نشوند.

ثریا حکمت بعد از رجوع به اشخاص و ادارت مختلف و نگرفتن جواب مساعد، تصمیم گرفت از آبرویش مایه بگذارد و مشکلاتش را رسانه‌یی کند و به‌سرعت هم جواب گرفت. تنها بعد از گذشت ساعاتی از انتشار خبر، سیل کمک‌ها یا حداقل آمادگی‌ها سرازیر شد و حتی آن‌هایی که جواب تلفن این بازیگر را نمی‌دادند، دستشان را برای کمک کردن دراز کردند.

مردم هم مثل همیشه پای کار آمدند و به هر طریقی خواستند حکمت را در حل مشکلاتش یاری کنند. بسیاری در تماس تلفنی خواهان شماره حساب برای کمک شدند و در فضای مجازی هم کمپین‌هایی به این منظور تشکیل شد. سایر رسانه‌ها هم وضعیت ثریا حکمت را بهانه‌ای کردند و به مشکلات هنرمندان پیشکسوت پرداختند.

در طول سال‌های فعالیتم به‌عنوان خبرنگار سینمایی، به شخصه با موضوعات مشابهی برخورد داشته‌ام، هنرمندانی که توان تحمل مشکلات را نداشتند و ترجیح می دانند آن‌ها را مطرح کنند؛ از منوچهر نوذری گرفته که در روزهای آخر حیاتش در تخت بیمارستان، از نداشتن یک دفترچه بیمه ساده گله داشت، تا مهری مهرنیا که در آسایشگاه سالمندان از بی‌توجهی ناراحت بود و نادیا دلدار گلچین که آن‌هم از اینکه کسی به سراغش نمی‌رفت، بغض در گلو داشت. همچنین هنرمندان دیگری چون مهری ودادیان، محمد ورشوچی، فرخ‌لقا هوشمند و... که هرکدام مشکلی را ابراز کرده بودند.

پیش از آن هم هنرمندان دیگری مانند مهدی فتحی، نعمت‌اله گرجی و محمود بهرامی بودند که سال‌های آخر حیاتشان را به سختی گذراندند و با سیلی صورتشان را سرخ نگه داشتند.

هنوز هم هنرمندانی در قید حیات هستند که وضعیتی مشابه ثریا حکمت دارند اما یا آشنایی با فضای رسانه ندارند، یا ترجیح می‌دهند کوه مشکلاتشان را به‌تنهایی بکشانند و آن‌ها را عریان نکنند و یا همچنان چشم امید به اقدام کسانی دارند که مقام مسئول هستند.

در مقاطع مختلف، انجمن‌ها و فضاهای مشخصی برای حمایت از پیشکسوتان تشکیل شد که حمایت‌های مقطعی انجام شد اما ادامه پیدا نکرد و حمایت‌های موجود هم سامان‌دهی شده نیست.

بزرگ‌ترین مشکل بسیاری از هنرمندان پیشکسوت، مساله مسکن است که شهرداری می‌تواند با اختصاص مکانی مشخص، گام بزرگی در حل این مشکل بردارد؛ خانه‌هایی که مختص هنرمندان باشد و در این راه، بهره‌برداری شود.

همان‌طور که در ابتدا اشاره شد، رسانه نیز می‌تواند نقش پررنگی را بازی کند و در کنار بسیاری از اخبار روزمره توجهی نیز به این افراد که دیگر از قاب دوربین دور شده‌اند، داشته باشد.

انتهای پیام