تیم فوتبال تراکتورسازی تبریز، ساخت مدل 93-94 خود را بر مبنای بومی گرایی آغاز کرد و اقدام به خرید بازیکنانی از جمله سامان نریمان جهان از تیم گسترش فولاد کرد؛ اما با گذشت زمان و با خرید محسن فروزان و خالد شفیعی، به نظر رسید برنامه‌ی تراکتوری‌ها به جای "بومی گرایی" به "گسترش گرایی (!)" تغییر یافته است.

به گزارش ایسنا، منطقه آذربایجان شرقی،‌ تراکتورسازان در ادامه‌ی خریدهای خود، اقدام به جذب فرید کریمی و میرهانی هاشمی کردند و با توجه به بومی نبودن این بازیکنان نیز، باز هم مثال نقضی بر سیاست بومی گرایی باشگاه تراکتور آورده شد و نگرانی هواداران پرشور این تیم آغاز شد.

اما این نگرانی زمانی شدت گرفت که ستاره های بی چون و چرای تراکتورسازان که ترکیب ثابت تیم را در فصل گذشته تشکیل می دادند، یکی پس از دیگری کوچ کردند و راهی تیم های دیگری شدند. جدایی مرتضی اسدی، میلاد فخرالدینی، سعید دقیقی، مهدی کریمیان، محمد نصرتی و حتی فروزان تازه جذب شده، نگرانی هواداران تراکتورسازی را بیش از پیش کرد؛ نگرانی‌ای که با توجه به حضور تراکتورسازان در رقابت های آسیایی، کاملاً به جا و منطقی به نظر می رسد.

از سویی دیگر، مسئولان باشگاه تراکتورسازی هنوز تکلیف خود با فرشید طالبی و حتی آقای گل فصل گذشته ی لیگ، یعنی کریم انصاری فرد را نمی دانند و هنوز نتوانسته اند با این بازیکنان به توافق برسند.

خبرهایی که هر روز در محافل مختلف خبری به گوش هواداران می رسد، موجب ایجاد دلگرمی و امید به آینده می شود، اما این خبرهای ضد و نقیض، در حد حرف باقی می مانند و هنوز هیچ کدام از آن ها به مرحله‌ی عمل نرسیده است؛ خبرهایی از جمله مذاکره‌ی رسول خطیبی با آندرانیک تیموریان، جواد نکونام، سید جلالی حسینی، بختیار رحمانی و غیره، امید را در دل هواداران زنده می کند؛ اما اینکه هیچ توافقی با این بازیکنان بزرگ صورت نمی گیرد، علامت سوال بزرگی است که در ذهن هواداران تراکتور شکل گرفته است.

این که تراکتورسازان می توانند پای میز مذاکره با این ستاره ها بنشینند، اما بدون حصول توافق؛ می تواند مُهر تأییدی باشد بر دغدغه‌ی مالی سرخپوشان تبریزی؛ چیزی که حتی ستاره های جداشده‌ی این تیم نیز بر روی آن تأکید دارند و از مشکلات شدید مالی این باشگاه خبر می دهند.

سوالی که در این جا وجود دارد، این است که آیا وظیفه‌ی تأمین منابع مالی برای یک باشگاه، آن هم در مقطع زمانی حساسی به نام فصل نقل و انتقالات که سرنوشت یک باشگاه در این مقطع شکل می گیرد، بر عهده‌ی مدیرعامل نیست؟!

آیا غیر از این است که باشگاه های بزرگی مثل تراکتورسازی که فصل آینده در لیگ قهرمانان آسیا دست و پنجه نرم خواهند کرد، باید با پیشنهادهای مالی خود، بازیکنان بزرگ را وسوسه کرده و به تیم خود جذب کنند؟! دلیل جدایی ستاره هایی همچون مرتضی اسدی، محمد نصرتی، مهدی کریمیان و سعید دقیقی چه بود؟!

این ها همه سوالاتی هستند که اذهان هواداران نگران تراکتور را به خود مشغول کرده اند که می تواند بهترین پاسخ به آن ها، وضعیت مالی نامطلوب تراکتورسازان باشد، هر چند که عوامل دیگری نیز در این جدایی ها می تواند دخیل باشد که گذشت زمان می تواند بسیاری از آن را روشن کند!

انتهای پیام