یک جامعه‌شناس با اشاره به ظهور پدیده‌ ازدواج سپید گفت: کاهش مسئولیت پذیری جوانان در مسئله ازدواج منجر به ظهور ازدواج‌های سپید می شود. رابطه‌ای که دختر و پسر بدون عقد شرعی زیر یک سقف زندگی می‌کنند. این رابطه‌ نه با فرهنگ و باورهای ما سنخیتی دارد و نه با اصول اخلاقی. به همین دلیل مشکلاتی پیش خواهد آورد که بعضا جبران ناپذیراست. این مشکلات باعث ناامیدی جوانان نسبت به آینده، افسردگی اجتماعی، افزایش ناهنجارها و بزهکاری‌ها و شیوع روان پریشی‌ها و ... می‌شود.

دکتر تهمینه شاوردی در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس «جوانان» خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، با بیان اینکه مهمترین دغدغه جوانان اشتغال است، گفت: این دغدغه درعین حال زمینه‌ساز دیگر مشکلات جوانان است. آمار رسمی بیانگر وجود 24 درصد بیکاری در میان جوانان است و 1.1 میلیون فارغ التحصیل دانشگاهی به بازار کار دسترسی ندارند و به زودی 4.5 میلیون نفر دیگر نیز به آنها می پیوندند.

وی با اشاره به اینکه نرخ بیکاری زنان به 43 درصد رسیده است، افزود: در سه ضلع مسائل و دغدغه‌های جوانان، برنامه‌ریزان و متولیان، والدین و جوانان قرار دارند. بنابراین هر سه گروه باید در تبیین سیاست‌ها و برنامه‌ها برای آینده جوانان مشارکت داشته باشند.

این جامعه‌شناس تاکید کرد: تا زمانی که مسئله اشتغال سامان نگیرد و جوان نتواند به لحاظ اقتصادی مستقل شود طبیعی است که مشکلات ازدواج و مسکن او نیز حل نخواهد شد. با این وجود تنها اشتغال، تحصیل و ازدواج دغدغه‌های ذهنی او نیستند.

شاوردی اضافه کرد: مسائل دیگری نیز وجود دارد که به صورت زنجیروار با یکدیگر مرتبطند. امروزه کاهش میزان و کیفیت رابطه با والدین، ناامیدی نسبت به آینده و مبهم بودن آن، تمایل به زندگی مجردی و مستقل از خانواده، نبود مهارتهای لازم برای حل مشکلات زندگی از دیگر مسائل جوانان و کاهش آستانه تحمل در رویارویی با مشکلات است. با توجه به اینکه شیوع مسائل در میان گروه‌های همسالان جوان سریع تر از سایر گروه‌ها است، هر تحولی در میان شیوه زندگی جوانان بلافاصله سایر گروه همسالان را هم تحت تاثیر قرار می دهد.

وی درباره پیامدهای کم‌توجهی به حل دغدغه‌های جوانان گفت: تا چند سال پیش زندگی تجردی شیوه مناسبی برای زندگی جوانان چه از نظر آنان و چه از دید خانواده‌شان نبود ولی استقلال اقتصادی نسبی در اقشاری از جوانان و ادامه تحصیل آنان باعث شده است که زندگی در خانه‌های مجردی به یک سبک زندگی تبدیل شود که این شیوه زندگی در سنین پایین‌تر تبعات نامناسبتر و گسترده‌تری به همراه دارد. ضمن اینکه فرهنگ جامعه ما نگاه مثبتی به زندگی مجردی ندارد و تبعاً مشکلات بیشتری به لحاظ اجتماعی در مسیر آنان قرار می گیرد.

این جامعه‌شناس اضافه کرد: فرزند محوری باعث شده است که والدین فرزندان را از مشکلات خانواده دور کنند و جوانان نیز خود را درگیر مشکلات خانواده نکنند. رو در رو نشدن با مشکلات طبیعی زندگی باعث کاهش تجارب و نحوه رویارویی این قشر شده و در نهایت آستانه تحمل آنان در مقابل مشکلات خانوادگی کاهش یافته است. جوانان در برخورد با مشکلات جاری زندگی از مهارت کافی برای تحلیل و حل مسایل برخوردار نیستند و خیلی زود تسلیم مشکلات می‌شوند.

وی تصریح کرد: کاهش آستانه تحمل جوانان نسبت به نسل‌های قبلی باعث شده است که ازدواج‌های ناموفق، شیوع بیشتری داشته باشد و درصد طلاق روند صعودی پیدا کند. نبود درک متقابل میان والدین و فرزندان باعث کاهش علایق، فضای گفت‌وگو و تعاملات مشترک میان آنها شده است.

شاوردی درباره راهکارهای کاهش دغدغه‌های جوانان اظهارکرد: باید نگاه آینده پژوهانه به مسائل جوانان داشته باشیم. به جای اینکه پس از وقوع پدیده‌های ناخواسته و نامطلوب در پی اصلاح و ترمیم آنها برآییم باید احتمالات را در وقوع تبعات ناخواسته پیش‌بینی و برای کاهش آن‌ها تلاش کنیم. به عبارت دیگر از زمینه‌های بروز این مشکلات جلوگیری کنیم.

وی با اشاره به نقش خانواده‌ها در این زمینه گفت: دغدغه‌ها صرفا برای جوانان نیست؛ بلکه خانواده و مسئولان هم دیگر اضلاع این مثلث هستند. بنابراین باید هم از نگاه مدیران و مسئولان و هم خانواده‌ها و هم خود جوانان برای حل این مشکلات راهبردهایی تبیین شود.

شاوردی با بیان اینکه برنامه‌های وزارت ورزش و جوانان می‌تواند در کاهش دغدغه جوانان موثر باشد،اظهار کرد: لازم است این وزارتخانه برنامه‌های خود را برای جوانان در پوشش گسترده‌تری ارائه کند، چراکه بسیاری از جوانان از این وزارتخانه شناختی ندارند. وزارت ورزش و جوانان باید برای کاهش مشکلات و دغدغه‌های جوانان با تکیه بر تجربه‌های قبلی و پرداختن به حوزه‌های مطالعاتی، به انجام پژوهش‌های کاربردی و بکارگیری نتایج آن‌ها در تدوین برنامه‌ها و سیاستگذاری‌ها بپردازد.

وی افزود: وزارت ورزش و جوانان باید به گونه‌ای برنامه‌های اجرایی خود را مدیریت کند که مسائل مربوط به جوانان و مسائل مرتبط با ورزش در یک توازن معقول پیش رود، اما به نظر می رسد طی سه سال اخیر رویکرد این وزارتخانه بیشتر معطوف به ورزش بوده است.از سوی دیگر وزارتخانه‌های مختلف باید به صورت هماهنگ به مسائل جوانان بپردازند و راهبردهای مشترک در پیش گیرند.

شاوردی تاکید کرد: مهارت‌های ایجاد ارتباط میان جوانان و والدینشان باید هم برای جوانان و هم والدین آموزش داده شود. والدین نیازمند توانمندی‌هایی برای ارتباط بیشتر با جوانان و درک نیازهای آنها هستند. زندگی امروز نیازمند مهارت‌هایی است که از طریق آموزش قابل دریافت است. طیف وسیعی از سازمانها و نهادها می‌توانند در این زمینه مشارکت کنند. از رسانه‌های جمعی که بیشترین مخاطبان را دارند گرفته تا پایگاه‌های مردمی شهرداری در محلات مختلف مانند سراهای محله. این سازمان‌ها می‌توانند آموزش مهارت‌های خانواده به والدین را در فهرست برنامه‌های آموزشی خود قرار دهند.

وی درباره راه‌های حل مشکل اشتغال جوانان اظهار کرد: فراگیری مهارت‌های نوین مانند مهارت‌های کارآفرینی از طریق موسسات با تجربه می‌تواند به توانمندسازی و در نتیجه یافتن موقعیت مناسب شغلی کمک کند. افزایش مهارت‌ها در همه سطوح وجود دارد و حتی دانش آموختگان در سطح دکترا نیز در صورت لزوم برای ورود به بازار کار به دنبال مهارتهای فوق دکترا هم هستند که به نوعی ایجاد توانمندی میان فارغ التحصیلان مقطع دکترا را موجب می‌شود.

شاوردی در پایان تاکید کرد: رفع دغدغه‌های جوانان زمان بر است و آن‌را نمی‌توان به سرعت حل کرد ولی می‌توان آن‌ را مدیریت کرد. دستیابی به شغل مناسب بر اساس توانمندی‌های فردی شاید در مدت کوتاه امکان پذیر نباشد، اما نباید برای رسیدن به شغل مورد علاقه و مناسب بیکار نشست. برخی از مشاغل می تواند تجربه‌ای برای فرد ایجاد و او را برای رسیدن به سطوح بالاتر آماده کند.

انتهای پیام