تحقیقات نشان می‌دهد: موش‌های فاقد پروتئین درون سلولی LMTK3 بیش فعال هستند.

به گزارش سرویس پژوهشی ایسنا منطقه خراسان، LMTK3 در دو منطقه مغز وجود دارد: قشر مغز که هماهنگ کننده ادراک، حرکت و اندیشه است و هیپوکامپ که حافظه و یادگیری را کنترل می‌کند.

در مغز، نورونها از طریق سیناپس‌ها ارتباط برقرار می‌کنند. برای ارسال یک پیام، پیش سیناپس‌ها، انتقال دهنده‌های عصبی را آزاد می‌کنند که توسط گیرنده‌های پس سیناپسی دریافت می‌شود.

گروه تحقیقاتی موسسه علم و صنعت اوکیناوای ژاپن به سرپرستی تادیشی یاماماتو، دریافتند که LMTK3 گیرنده‌های انتقال دهنده‌های عصبی را در سیناپس‌های انتقالی تنظیم می‌کند.

در موش‌های فاقد LMTK3 ارتباطات سیناپسی دچار اختلال شده بود و رفتارهای بیش فعالی مانند بی‌‎قراری و حساسیت به صدا مشاهده شد. همچنین سطح دوپامین افزایش یافته بود.

دوپامین انتقال دهنده عصبی است که تنظیم کننده انتقال‌های عصبی، سطح هورمون‌ها، انگیزه، یادگیری و بیان احساسات است. ترشح بیش از اندازه دوپامین منجر به اسکیزوفرنی می‌شود که سبب ازدست رفتن یکپارچگی فعالیتهای عصبی و ایجاد افکار و احساسات غیرطبیعی است.

یافته‌های این تحقیق در مجله علوم اعصاب منتشر شده است.

انتهای پیام