اخیرا صادق زیباکلام متنی را به عنوان سوال از شریعتمداری منتشر کرده بود که امروز کیهان به این سوال پاسخ داده است.

به گزارش ایسنا، کیهان نوشت: صادق زیباکلام با برشمردن برخی مشکلات اقتصادی مدعی شد برنامه هسته‌ای را باید کنار گذاشت.

وی در نامه‌ای خطاب به مدیر مسئول کیهان که جز کیهان به سایر رسانه‌ها و سایت‌ها ارسال شده (!) می‌نویسد: کشوری که سرانه دوا و درمان و آموزش و پرورش آن هم‌ردیف کشورهای توسعه‌نیافته و آفریقایی است؛ محیط‌زیست آن بدل به زباله‌دانی بزرگی شده و منظما دارد از بین می‌رود؛ سطح آب‌های زیرزمینی آن به دلیل بی‌توجهی و نبود بودجه دهها متر پایین رفته و کشور را در معرض یک بحران جدی خشکسالی قرار داده؛ با 5/6 میلیون بیکار روبروست و هزار و یک مشکل دیگر دارد، آیا درست است این همه توانش صرف برنامه‌های هسته‌ای‌اش بشود؟

وی می‌افزاید: جناب شریعتمداری، گیریم بنده ناصبی، دهری، بابی، زندیق و جزء سایر ملاحده و جنود شیطانی خذلهم‌الله و جنابعالی و سایر موافقین هسته‌ای وفقه‌الله در صراط مستقیم و کامروا در هر دو دنیا. اما اصل سوال لکن همچنان سر جایش باقی مانده: هسته‌ای چه کمکی به پیشرفت و رشد و توسعه اقتصادی ما کرده است؟

آقای زیباکلام توضیح نمی‌دهد که اولا بر چه مبنایی سرانه درمان و آموزش و پرورش ایران را با کشورهای توسعه‌نیافته‌ آفریقایی مقایسه می‌کند؟ ثانیا اگر ایشان واقعا غصه بیکاری و مشکلات موجود اقتصادی را دارد، چرا از متهم اول سوءاستفاده و فساد اقتصادی 3 هزار میلیاردتومانی با این ادعای خلاف واقع که او کارآفرین است، دفاع کرد حال آن که آن غارتگر اقتصادی پول هنگفت 3 هزار میلیاردی را نه از راه خلاقیت و تولید و کارآفرینی، بلکه با زد و بند و دادن چمدان‌های رشوه‌ای که هر کدام بالغ بر 200 تا 300 میلیون رشوه را بالغ می‌شدند، به دست آورد؟

نکته سوم این است که آقای زیباکلام چرا به جای استدلال معقول و متین، خودزنی می‌کند؟! و با مظلوم‌نمایی چنین القا می‌کند که او را ناصبی و بابی و دهری و زندیق می‌شمارند؟ در کدام رسانه به ایشان چنین تهمتی زده‌اند؟! این هم از زرنگی‌های نه چندان آمیخته با نبوع آقای زیباکلام است که به هنگام تنگ آمدن عرصه استدلال‌، اقدام به مظلوم‌نمایی و تحریک عواطف می‌کند. آقای زیباکلام با همان ادبیات آمریکایی‌ها مدعی شده باید غنی‌سازی را جمع کرد و آقای داریوش سجادی اصلاح‌طلب و مشاور سابق کروبی در واکنش به اظهار نظر ایشان گفت؛ این حرف، شبیه سخنان سپهبد رزم‌آرا در بحبوحه نهضت ملی شدن نفت است مبنی بر اینکه ملت ایران وقتی نمی‌تواند آفتابه بسازند، چه ادعایی برای ملی کردن نفت دارند.

جوهر استدلال آقای زیباکلام این است که برنامه هسته‌ای به هزینه‌ها و دردسرهایش نمی‌ارزد. اما سوال این است که آیا مسئله ما با آمریکا صرفا همین برنامه هسته‌ای است؟! اگر مثلا همین آمریکایی‌ها گفتند آقای زیباکلام و بقیه ملت ایران نباید نفس بکشند چون باعث آلودگی هوا و تولید دی‌اکسید کربن می‌شوند! یعنی آقای زیباکلام و بقیه ملت ایران باید نفس نکشند؟! اگر آمریکایی‌ها گفتند ما پیشرفت ایرانی‌ها در حوزه نانوتکنوژی و... را نمی‌پسندیم باید تعطیل کنیم؟ غیرت آقای زیباکلام کجا ممکن است گل کند؟ یعنی ملت ایران باید اختیار حیات و ممات خود را به آمریکا و انگلیس بسپارند؟ اگر این‌گونه است که آقای زیباکلام نباید در تمجید از دکتر مصدق قلمفرسایی کند بلکه باید او را نیز تخطئه کند که چرا کم یا زیاد دنبال بومی و ملی کردن صنعت نفت بود.

شما آقای زیباکلام الحمدلله ناصبی و زندیق نیستید اما در سرمقاله آن روزنامه غربگرا اذعان کردید که اگر به جای صادق زیباکلام، نام شما جانسون و اسمیت بود، حالا نظریات شما را در غرب حلوا حلوا می‌کردند!

و اما بعدالتحریر؛ آقای زیباکلام! این بود پاسخ بنده تا ببینیم انشای بعدی شما چه باشد؟!

-----------------------------------------

به گزارش ایسنا،‌ متن نامه زیباکلام به شریعتمداری به نقل از فرارو به این شرح است:

بسمه تعالی

حضرت حاج حسین شریعتمداری

نماینده مقام معظم رهبری و مدیر مسئول روزنامه کیهان دامت اقباله

با سلام و تحیات مسبوق هستند که حقیر هفته گذشته مرقومه‌ای به جناب حجت الاسلام حمید رسایی معروض داشتم. در آن عریضه از جناب ایشان و همفکران شان که بنای مخالفت با توافق هسته‌ای ژنو گذارده‌اند پرسیده بودم که فعالیت‌های هسته‌ای‌مان چه حاصل اقتصادی و کدام ما به ازایی برای رشد و توسعه کشور داشته‌اند؟ چه بواسطه آن نامه و چه بواسطه مواضع مشابه، آن جریده شریفه مطالبی علیه اینجانب درج کرده‌اند.

بنده به هیچ روی سودای پاسخ دهی به آنها را ندارم. قصدم بیشتر آنست که به استحضار برسانم که اصل سئوال همچنان سر جایش باقیست. کشوری که، جناب شریعتمداری سرانه دوا ودرمان و آموزش و پرورش آن همردیف کشورهای توسعه نیافته و آفریقایی است؛ محیط زیست آن بدل به زباله دانی بزرگی شده و منظما دارد از بین می رود؛ سطح آبهای زیرزمینی آن بدلیل بی توجهی و نبود بودجه دهها متر پایین رفته و کشور را در معرض یک بحران جدی خشکسالی قرار داده؛ با 5،6 میلیون بیکار روبروست و هزارو یک مشکل دیگر دارد، آیا درست است این همه توانش صرف برنامه های هسته ایی اش بشود؟ جناب شریعتمداری، گیریم بنده ناصبی، دهری، بابی، زندیق و جزء سایرملاحده و جنود شیطانی خذلهم الله و جنابعالی و سایر موافقین هسته ایی وفقه الله در صراط مستقیم و کامروا در هر دو دنیا. اما اصل سئوال لکن همچنان سرجایش باقی مانده: هسته ایی چه کمکی به پیشرفت و رشد و توسعه اقتصادی ما کرده است؟

ایام به کام باد

صادق زیباکلام

هشتم بهمن ماه یک هزار و سیصدو نود و دو

انتهای پیام