مرگ مغزی به وضعیتی در پزشکی گفته می‌شود که بدن به دنبال از کار افتادن مغز همچنان توانایی دارد تا مدتی به زندگی ادامه دهد اما برای این کار نیازمند دستگاه‌ها و تجهیزات پزشکی است.

به گزارش سرویس «سلامت» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، به گفته پزشکان زمانی که فرد دچار مرگ مغزی می‌شود، هیچ‌گونه فعالیت عصب‌شناختی در مغز وجود ندارد و به این معنی است که تکانه‌های الکتریکی بین سلول‌های مغزی مخابره نمی‌شوند.

پزشکان برای اعلام قطعی مرگ مغزی بیمار تست‌های مختلفی انجام می‌دهند که یکی از آنها توانایی فرد در نفس کشیدن است.

در آمریکا و بسیاری از کشورهای دیگر در صورتی که فرد به طور دائم تمامی فعالیت‌های مغزی و عملکرد سیستم گردش خون خود را از دست بدهد به عنوان بیمار مرگ مغزی معرفی می‌شود.

دکتر «دیانا گرین – چاندوس» از مرکز درمانی دانشگاه «وکستر» در ایالت اوهایوی آمریکا گفت: هرچند سیستم الکتریکی درونی قلب می‌تواند در مدت کوتاهی پس از مرگ مغزی فعالیت ضربان قلب را حفظ کند اما بدون استفاده از دستگاه تنفس مصنوعی که به حرکت اکسیژن و جریان خون کمک می‌کند ضربان قلب خیلی سریع و معمولا در کمتر از یک ساعت از کار می‌افتد.

همچنین با استفاده از دستگاه تنفس مصنوعی برخی دیگر از فرآیندهای زیستی بدن همچون فعالیت کلیه‌ها و معده تا حدود یک هفته ادامه پیدا می‌کند. علاوه بر این در این شرایط موها و ناخن‌ها رشد خود را دارند.

«کنت گودمن» نیز از دانشگاه میامی معتقد است: تمامی این کارکردها به این مفهوم نیست که فرد زنده است. در صورتی که فرد دچار مرگ مغزی شده باشد تنها می‌توان با کمک تکنولوژی برخی بخش‌های سیستم بدن او را زنده نگه داشت.

به گزارش ایسنا به نقل از لایوساینس، بدون مغز بدن نمی‌تواند هورمون‌های لازم برای حفظ فعالیت فرآیندهای زیستی و بیولوژیک را ترشح کند و به این ترتیب بدن فردی که دچار مرگ مغزی شده معمولا مدت زیادی قادر به ادامه حیات نخواهد بود.

انتهای پیام