96 سال از امضای اعلامیه بالفور می‌گذرد، اعلامیه شومی که با دستور انگلیس، یهودیان را صاحب "حقی" در سرزمین فلسطین کرد که هیچ حقی در آن نداشتند، اما با نگاهی دقیق مشخص می‌شود این اعلامیه که رنج‌های بسیاری را برای مردم فلسطین به بار آورده است بنابر اصول قانونی و تاریخی باطل است.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، روزنامه القدس فلسطین در تحلیلی با عنوان "معاهده بالفور ... 96 سال" نوشت: دولت انگلیس در دوم نوامبر 1917 با صدور این معاهده، سرزمینی را به صهیونیست‌ها بخشید که خود مالکیتی بر آن نداشتند و سرزمین فلسطینی‌ها را به صهیونیست‌هایی داد که افرادی بیگانه از این سرزمین بودند و بدین ترتیب مردم فلسطین را آواره و حق آنها را غصب کرد.
روزنامه القدس نوشت که اعلامیه بالفور بنا به دلایل تاریخی و قانونی از اصل باطل است که از جمله آنها می‌توان به این امور اشاره کرد:
نخست آن که انگلیس در این اعلامیه زمین‌هایی را بخشید که نه در آن بوده و نه مالکیت آنها را در اختیار داشت و نه جزو مستعمره‌هایش بود.
دوم این که انگلیس در 7 / 11 / 1917 میلادی اعلامیه بالفور را صادر کرد، حال آن که آنها در 9 / 12 / 1917 وارد فلسطین شده بودند و این امر بدان معناست که این اعلامیه به مدت یک ماه و یک هفته قبل از ورود آنها به فلسطین صادر شده است.
سوم اینکه در اعلامیه کلمه عرب چه مسلمان و چه مسیحی ذکر نشده، بلکه در آن عبارت "غیر یهودیان در فلسطین" آمده است، حال آن که در آن زمان عرب‌ها 93 درصد از جمعیت فلسطین و یهودیان 7 درصد از جمعیت آن را تشکیل می‌دادند.
چهارم این که این اعلامیه به صورت محرمانه صادر شد و تا سال 1917 از عرب‌ها به طور کلی و از مردم فلسطین به طور خاص پوشیده ماند.
پنجم این که انگلیس در سال 1915 به الشریف حسین، حاکم مکه وعده داد که فلسطین پس از پایان جنگ جهانی بخشی از یک کشور عربی مستقل باشد، اما پس از دو سال فلسطین را به صهیونیست‌ها بخشید و این هدیه دو بار بخشیده شد و بدین ترتیب انگلیس معاهده و پیمان خود با عرب‌ها را نقض کرد و حقوق کشورهای عربی را کاملا نادیده گرفت.
اما از ناحیه تاریخی می‌توان گفت، پیش از آن که یهودیان ساکن فلسطین شوند، فلسطین متعلق به عرب‌ها بود. هزاران سال قبل از میلاد مسیح (ع) عرب‌های کنعانی ساکن فلسطین بودند و آثار عرب‌های کنعانی خود شاهدی بر این امر است، این در حالی است که آثار یهودی در فلسطین یافت نشده است و تلاش‌های بسیار برای دستیابی به آثار یهودیان در این سرزمین به نتیجه‌ای نرسیده است.
زمانی که فلسطینی‌ها این مساله را با تمام ابعاد فاجعه بارش به یاد می‌آورند، نام بریتانیای کبیر بر ذهنشان نقش می‌بندد، چرا که ریشه این مساله به روز دوم نوامبر سال 1917 بر می‌گردد، روزی که "آرتور بالفور"، وزیر خارجه وقت انگلیس اعلامیه شوم خود را صادر کرد. در آن زمان نیروهای انگلیس که در جنگ جهانی اول پیروز شده بودند، مداخله در فلسطین را آغاز کردند تا تحت الحمایه شدن فلسطین را اعلام کنند که از سال 1918 تا سال 1948 ادامه پیدا کرد.
پس از 30 سال از تحت قیمومت بودن فلسطین، دولت بریتانیا این اعلامیه خود را عملا اجرا کرد و در 15 مه 1948 دولت یهود آماده شد تا اشغال بخش گسترده‌ای از سرزمین تاریخی فلسطین را اعلام کند. در مقابل صدها هزار فلسطینی از سرزمین تاریخیشان آواره شدند و مساحت گسترده‌ای از مناطق مسکونی آنها تخریب شد تا شهرک‌های یهودی نشین جای آنها را بگیرد و بیشتر مردم فلسطین از وطن خود تبعید شوند.
با وجود این که زمانی از این مساله گذشته است، اما هیچ کس در خصوص مسئولیت انگلیس در این فاجعه تردید ندارد، مساله مهمتر این است که انگلیس چشمان خود را در مقابل این مساله بسته و مسوولیت خود را در قبال آواره شدن مردم فلسطین و رنج‌های آنها ظرف دهه‌ها نادیده گرفته است؛ انگلیسی که سیاست‌هایش در خصوص مساله فلسطین تقریبا با سیاست آمریکا که حامی همه‌جانبه رژیم صهیونیستی است، هم سو بوده است.
انتهای پیام
نظرات