حرمت امامزاده را باید متولی‌اش نگه دارد. این ضرب المثل بیش از هر چیز شرح حال این روزهای فدراسیون وزنه برداری است.

خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در برنامه خود برای توجه به پیشکسوتان و قهرمانان ورزش و برای ارج نهادن به زحمات قهرمانان دیروز و خانه‌نشین‌های امروز، سراغ قهرمانان سالها‌ی دور و نزدیک این مرزوبوم می‌رود، تا شاید بتواند بر خلاف سیستم مرده‌پرستی رایج در ایران قدمی در راستای تقدیر از زحمات این افراد بردارد.

این بار محمدنصیری، قهرمان بلندآوازه وزنه برداری و پرافتخارترین ورزشکار تاریخ ایران از لحاظ کسب تعداد مدالهای جهانی و المپیک با حضور در تحریریه خبرگزاری از مدال‌هایش گفت، از قهرمانی‌هایش، از رکوردهایش از دردل‌هایش و از حال و روز امروز وزنه برداری.

بزرگان و پهلوانان و قهرمانان هر رشته افتخاری نه فقط برای همین رشته ورزشی بلکه برای جامعه ورزش به شمار می‌روند. نام امثال تختی و موحد در کشتی، نصیری و نامجو در وزنه‌برداری، قایقران در فوتبال و... همیشه می‌درخشد. درخششی که خوشبختانه نیازی به تایید و تصویب فدراسیون یا شخصی ندارد.

اما چیزی که نه تعجب بلکه تاسف را در پی داشت، انتشار یادداشتی در سایت فدراسیون وزنه‌برداری بود، که نویسنده تلاش کرده بود با بررسی مصاحبه این قهرمان نامدار با ایسنا و پیدا کردن ایرادهایی در اعداد و ارقام ذکر شده توسط نصیری به وجهه قهرمان جهان و المپیک لطمه بزند!

اینکه نصیری در این سن و سال فراموش کند که فلان مسابقه در آسیا در فلان سال نبوده بلکه دو سال قبلش بوده چندان مهم نیست، اما اینکه فدراسیون وزنه‌برداری به دلیل این موارد به شخصیت و وجهه اسطوره‌اش توهین کند جای تاسف دارد. آیا اگر نصیری در انتهای مصاحبه از فدراسیون انتقاد نمی‌کرد باز هم یادداشتی نوشته می‌شد با این مضمون که آقای نصیری 60 سال پیش سه سالت بوده نه سیزده سال؟!

در یادداشت منتشر شده که مشخص نیست انگیزه نوشتن آن به نوعی پاسخ به انتقادهای نصیری از فدراسیون بوده یا قصد و غرض دیگری در کار بوده است، خبرنگاران ایسنا نیز به کم‌سوادی و بی‌دانشی متهم شده‌اند، اما داشتن حداقل سواد رسانه‌ای ایجاب می‌کند که رسانه حق دخالت و دستبرد در صحبت‌های مستقیم فرد مصاحبه شونده را نداشته باشد و مسئولیت صحت و سقم اظهارات با خود اوست. ضمن اینکه ایسنا در انتهای مصاحبه به طور جداگانه افتخارات و مدال‌های نصیری را ذکر کرده است. به قول نصیری، مدالهای او را دزدیده‌اند اما آیا تاریخ را هم می‌توانند پاک کنند؟

اگر روابط عمومی فدراسیون وزنه‌برداری آنقدر که تلاش کرده ایراد حرفهای نصیری را بگیرد، سعی می‌کرد مشکلات خود فدراسیون را پیدا و رفع کند، وزنه برداری حال و روز خیلی بهتری پیدا می‌کرد، هر چند انگار پیدا کردن ایرادات فدراسیون و بازگو کردن آنها احتمالا گناهی نابخشودنی محسوب می‌شود که قطع منافع برخی‌ها را به همراه خواهد داشت.

نکته دیگر این که فدراسیون وزنه برداری به مربیان زحمتکشی اشاره کرده و می‌گوید به آنها توجه شده است اما نام برادر سرمربی تیم ملی (داریوش باقری) را در بین اینها قرار نداده است. شاید آنها خودشان بهتر می‌دانند که برادر سرمربی چقدر زحمتکش بوده و چند شاگرد در سطح ملی تحویل داده که نامش در بین مربیان زحمتکش قرار نگرفته است؛ مربی که باید به مسابقات جهانی لهستان برود و در مقابل، رامهرمزی در خانه بنشیند.

به هر روی، نصیری یکی از بزرگان وزنه‌برداری ایران است و شاید سبک‌وزن‌های ایران رسیدن به حد و اندازه‌های او را فقط در رویاهای خود تصور کنند، اما شاید اگر آنها هم بدانند که پس از بازنشسته شدن و گفتن ایرادات، با چه برخوردی از سوی فدراسیون خود روبرو می‌شوند، از فکر "نصیری" شدن منصرف شوند!

حرمت امامزاده را باید متولی‌اش نگه دارد. اما گذشته زمانی که قدر زر زرگر شناسد و قدر گوهر گوهری.

انتهای پیام