دانشمندان فرانسوی توانسته‌اند لحظه‌ای را که یک پشه، قربانی خود را نیش می‌زند با جزئیات بی‌سابقه‌ای ثبت کنند.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این تصاویر که توسط محققان موسسه پاستور در پاریس در زیر میکروسکوپ ثبت شده، به نمایش چگونگی گاز گرفتن و مکیدن خون یک موش بیهوش توسط یک پشه مالاریا پرداخته‌اند.

بنظر می‌رسد هنگامی که پشه نیش می‌زند، تنها خون را نمی‌کشد بلکه در زیر پوست برای یافتن رگ خون که معمولا چند دقیقه طول کشیده، جستجو می‌کند.

این فیلم به نمایش بخشهای بسیار منعطف دهان پشه که می‌تواند در زوایای مناسب تکیه کند، پرداخته است.

محققان به آزمایش موشهایی پرداختند که با پادتن‌هایی برای شناسایی بزاق پشه واکسینه شده بودند.

آنها دریافتند که توده‌های سفید در نوک اجزای دهانی پشه شکل می‌گیرد که نشان می‌داد پادتن‌ها به بزاق حشره در زمان نیش زدن واکنش نشان داده بودند.

این توده‌ها باعث انسداد رگهای ریز خونی می‌شدند اما این امر جلوی پشه‌ها را برای مکیدن خون نمی‌گیرد بلکه آنها مجبور به جست‌وجوی طولانی‌تر در زیر پوست برای هدف قرار دادن رگهای خونی می‌شوند.

پشه‌های خونخوار برای میانگین چهار دقیقه به مکیدن خون می‌پردازند. محققان با استفاده از میکروسکوپهای پیشرفته توانستند سلولهای قرمز خون را که وارد دهان این حشرات می‌شود، مشاهده کنند.

پشه با چنان قدرتی محل نیش را می‌مکد که بخشی از سلول‌ها از هم گسسته و خون را در فضای اطراف می‌پاشند.

دانشمند متوجه شدند هنگامی که این حادثه رخ می‌دهد، برای چند ثانیه عجله کرده و از استخر خون ایجاد شده می‌نوشند.

ورای یک اسباب ساده سوزن‌مانند، اجزای دهانی پشه مجموعه ظریفی از اسباب پیچیده است. پوزه این حشره در زیر میکروسکوپ شبیه یک تکه باریک دراز از ماده‌ای است که به سمت نوک آن باریک‌تر می‌شود.

یک نوار مسطح موسوم به labrum توخالی بوده و از شش جزء متفاوت ساخته شده است. این لب بیرونی در زمان گزیدن پشه خم شده و به اجزای داخلی اجازه می‌دهد به داخل پوست سر بخورند.

این اجزای روی هم رفته از موی انسان ریزتر بوده و اجزای داخلی حتی از آن هم کوچکترند.

چهار رشته موسوم به mandibles maxillae در فیلم ثبت شده توسط محققان دیده می‌شود که به سوراخ کردن پوست کمک می‌کنند.

پشه‌های مالاریا زمان کاوش طولانی‌تری را برای رگهای خونی صرف می‌کنند که نشان می‌دهد ممکن است انگل مالاریا موسوم به پلاسمودیوم سیستم عصبی حشره را کنترل کند.

ساعتها پس از گزش، محققان توانستند نشانه‌هایی از انگل مالاریا را در مناطقی که بزاق پشه در پوست موش ریخته شده بود، شناسایی کنند.

پشه‌ها به محض جستجو بر روی پوست موش، بزاق خود را روی آن ریخته که به انتشار موادی برای جلوگیری از منقبض شدن رگهای خونی، لخته شدن خون و بروز عفونت می‌پردازد.

این فیلم می‌تواند به پژوهش بیشتر در آینده برای درک بهتر چگونگی گزش پشه و جلوگیری از انتشار مالاریا کمک کند.

انتهای پیام