وزیر آموزش و پرورش با بیان اینکه مدرسه‌ای که من دوست دارم "سبز" است، گفت: در این مدرسه همه اجزا همانند یک ارگانیسم زنده است، نه یک ساختمان بی‌روح و کلاس.

حمیدرضا حاجی‌بابایی در گفت‌وگو با خبرنگار«آموزش و پرورش» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، با اشاره به ویژ‌گی‌های "مدرسه‌ای که دوست دارد" و برای آموزش پرورش تدوین کرده است، اظهار کرد: مدرسه دوست داشتنی ویژگی‌هایی دارد که نه تنها دانش آموز را به آن راغب‌تر می‌کند، بلکه فرآیندهای یادگیری و یاددهی، محتوا، پژوهش، فضا، تربیت بدنی و ورزش و هر آنچه که لازمه یک تعلیم وتربیت موفق و اثرگذار است در آن به نحوی تعریف می‌شود که از حداکثر جذابیت و کارآمدی برخوردار است.

وی افزود: مدرسه سبز تعبیری نمادین از یک دیدگاه تلفیقی است که در آن مدرسه همانند یک ارگانیسم زنده، رشد می‌کند و یک ساختمان بی‌روح نیست؛ بلکه کلاس، دانش‌آموز، معلم، اولیا، مدیر و برنامه‌ آموزشی و درسی، عناصر این ارگانیسم زنده‌اند که در ارتباط با یکدیگر عمل تربیتی را شکل می‌دهند.

حاجی بابایی ادامه داد: مدرسه سبز، مدرسه‌ای است که به دنبال محدود کردن نیست، بلکه به دنبال آزاد کردن است. به دنبال رام کردن نیست، بلکه به دنبال رها کردن است. به دنبال سیر کردن نیست، بلکه به دنبال تشنگی است. به دنبال حفظ کردن نیست، بلکه به دنبال خلق کردن است. به دنبال پذیرش بی‌قید و شرط نیست بلکه به دنبال انتقاد است. این مدرسه روش آفرین و به دنبال حل مساله است.

وی گفت: چنین مدرسه‌ای با غربال، تصفیه نمی‌کند، بلکه با عمل تربیتی، تسویه می‌کند. ملاک‌های موفقیت را در دانش منحصر نمی‌کند و نمره، تنها ملاک تشخص دانش‌آموز نیست، بلکه اخلاق مبنای اصلی وصول به مقاصد آموزش و پرورش است. مدرسه سبز، جامعه‌ای است برای تمرین انسان بودن، انتخاب کردن، آزاد اندیشیدن، انتقاد کردن، رشد کردن، خلق کردن، تشنه شدن، عروج، تعالی و در یک کلام، مدرسه سبز، سبز است؛ چون زنده است.

وی با بیان اینکه روش‌های تربیتی در مدرسه خلق می‌شود و هر فرد به تنهایی مهم است، افزود: ارتباط متقابل هر دانش‌آموز با دانش‌آموزان، تمرینی است برای زندگی کردن، خوشبخت بودن، زنده کردن و زنده شدن براین اساس، مدرسه سبز محیطی است برای خلق هنرمندانه و آفرینش روش‌هایی که عمل تربیتی را پسندیده، دوست داشتنی و مطلوب می‌کند.

وزیر آموزش وپرورش درباره انتخاب رنگ سبز از میان تمامی رنگ‌ها برای مدرسه دوست داشتنی خود چنین گفت: این نوع مدارس، نشانگر آن است که اختصاصات سایر رنگ‌ها که آنها نیز دارای نماد مثبتند، در نظر گرفته نشده، خواسته‌ها و نیازهای «من متعالی» در مدرسه که دربردارنده ویژگی‌های تمامی رنگ‌ها است، لحاظ واقع نشده است؛ مانند رنگ آبی نماد آرامش، امید و بردباری. رنگ قرمز نماد شور، محبت و هیجان. رنگ زرد نشان روشنی و هوشمندی. رنگ نارنجی نماد آمادگی و فعالیت و ... در واقع در این عنوان به یک جزء از کل مورد نظر در مدرسه توجه شده و مدرسه معیار مورد نظر، باید آمیخته‌ای از تمامی رنگ‌ها باشد.

وی خاطرنشان کرد: یکی از دلایل انتخاب عنوان «مدرسه‌ای که من دوست دارم» این است که در این مدرسه مولفه‌های مختلف مورد بررسی قرار گرفته که ارزش‌های دینی اسلام ، ارزش‌های بومی کشور، ابعاد فردی و اجتماعی تربیت، خانواده به عنوان رکن اصلی تربیت، عوامل اجتماعی تاثیرگذار بر مدرسه، تکوین و تعالی هویت دانش‌آموزان در ابعاد و مراتب مختلف به عنوان هدف اصلی مدرسه، نگاه به مدرسه به عنوان مجتمع آموزشی و پرورشی و جو و فضای تربیتی حاکم بر مدرسه مورد توجه ویژه قرار گرفته است.

حاجی‌بابایی عنوان کرد: در مدرسه‌ای که من دوست دارم، دانش آموز، معلم، محتوا، روشهای یادگیری، پژوهش، سلامت، ورزش، تجهیزات و فناوری، ارزشیابی و مجتمع‌های آموزشی و پرورشی با تمام جزییات مورد توجه قرار گرفته تا محیطی تعریف شود که دانش آموز در آن علاوه بر آموزش زندگی کردن، اخلاق مداری، انسان بودن، نوع دوستی و هر آنچه را که یک انسان کامل باید داشته باشد را بیاموزد.

وی با تاکید بر اینکه داشتن " مدرسه‌ای که من دوست دارم " دور از ذهن نیست، اذعان کرد: سند تحول بنیادین تصویب شده تا بسترها و زیرساختهای این مدرسه زیبا را فراهم کند، چرا که نه به عنوان وزیر آموزش و پرورش بلکه به عنوان یک معلم، داشتن چنین مدرسه‌ای را یک اتفاق ارزشمند برای نسل نوپای ایران از دولت و مسوولان مطالبه دارم و در شرایطی که جوامع گام‌های بلند توسعه را یکی پس از دیگری پشت سر می‌گذارند نباید از چنین قافله‌ای عقب بمانیم، چرا که اگر می‌توانیم و کاری را انجام ندهیم، نه تنها به یک نسل که به نسلهای بعدی بدهکار خواهیم ماند، اما به عنوان وزیر آموزش و پرورش تلاش می‌کنم تا دینم را به نظام تعلیم و تربیت ادا کنم.

انتهای پیام