دانشمندان مرکز مونل، موفق به شناسایی محل و ویژگی‌های ژنتیکی خاص سلول‌های بنیادی چشایی در زبان شدند.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، یافته‌های این دانشمندان می‌تواند شیوهای رشد و دستکاری سلول‌های جدید کاربردی چشایی را برای اهداف بالینی و تحقیقاتی تسهیل کند.

بیماران سرطانی که در اثر تابش بر سر و گردن خود از حس چشایی برخوردار نبوده و افراد مسنی که عملکرد این حس را از دست داده‌ا‌ند، دو گروه از کسانی هستند که می‌توانند از قابلیت فعالسازی سلولهای بنیادی بالغ بهره ببرند.

سلولهای چشایی در خوشه‌هایی موسوم به جوانه‌های چشایی هستند که به نوبه خود در پرزهای چشایی قرار دارند.

دو نوع سلول چشایی شامل گیرنده‌های شیمیایی است که کیفیت‌های طعم را درک می‌کنند. نوع سوم از این سلولها به عنوان سلول پشتیبان عمل می‌کند.

یکی از ویژگی‌های جالب این سلولهای حسی این است که به طور منظم بازتولید می‌شوند. هر سه نوع سلول چشایی به طور منظم مورد تغییر و دگرگونی قرار گرفته و میانگین عمر آنها 10 تا 16 روز است. به این ترتیب، سلولهای چشایی جدید باید به طور مکرر برای جایگزینی سلولهای مرده مجددا تولید شوند.

برای دهه‌های متمادی، دانشمندان جهت شناسایی سلولهای بنیادی که سلولهای گیرنده چشایی متفاوت را تولید می‌کنند، تلاش کرده‌اند. همچنین آنها می‌خواستند بدانند که چند سلول بنیادی در این امر دخیل بوده و محل آنها در کجا واقع شده است، درون یا نزدیک جوانه‌های چشایی؟

با توجه به رابطه فیزیولوژیکی قوی بین سلول چشایی دهان و سلولهای غدد درون ریز (تولید کننده هورمون) روده، دانشمندان از یک نشانگر سلولهای بنیادی روده برای جست‌وجوی سلولهای بنیادی در بافت چشایی روی زبان استفاده کردند.

لکه‌های نشانگر سلول بنیادی موسوم به Lgr5 یک الگوی بیان قوی را در پشت زبان و یک الگوی ضعیف‌تر را در در زیر جوانه‌های چشایی در آن پرزها نشان دادند.

دانشمندان بر این فرض هستند که دو سطح بیان می‌تواند دو جمعیت سلولی متفاوت را نشان دهد. سلولهایی که به شکل قویتر Lgr5 را بیان می‌کنند و ممکن است سلولهای بنیادی چشایی واقعی بوده و نوع ضعیف‌تر سلولهایی باشند که فرآیند دگرگونی به سلولهای چشایی کاربردی را آغاز کرده‌اند.

بررسی‌های بیشتر نشان داد که سلولهای بیانگر این نشانگر از توانایی تبدیل به هر سه نوع سلول چشایی اصلی برخوردارند.

نتایج این پژوهش در مجله Stem Cells منتشر شده است.

پژوهشهای آینده بر شناسایی عامل برنامه‌ریزی کننده برای تبدیل سلولهای بیانگر Lgr5 به انواع مختلف سلولهای چشایی و بررسی چگونگی پرورش این سلولها در آزمایشگاه برای ارائه یک منبع تجدیدپذیر از سلولهای گیرنده چشایی جهت کاربردهای پژوهشی و شاید حتی بالینی تمرکز خواهد داشت.

انتهای پیام