یک دانشمند ایرانی موفق به درمان حرارتی سرطان با نانو میله‌های طلا شد.

به گزارش خبرنگار علمی ایسنا دکتر امید فرخزاد، متخصص بیهوشی و رییس آزمایشگاه نانوپزشکی و زیست‌مواد بیمارستان زنان بریگهام نخستین نانومیله‌ طلای پاسخگوی نزدیک به مادون قرمز را ساخته است که می‌تواند داروی شیمی‌درمانی را به سلول‌های سرطانی خاص منتقل کرده، در واکنش به یک پرتو نور خارجی، همزمان با ایجاد حرارت، دارو را آزاد کند.

اشتیاق در مورد امکان استفاده از نانوذرات هدف با قابلیت کنترل از طریق محرک‌های بیرونی در درمان سرطان طی دهه‌های اخیر افزایش یافته و نور نزدیک به مادون قرمز بطور خاص به عنوان یک شیوه ایده‌آل برای تحریک این نانوذرات از خارج از بدن توجه زیادی را بخود جلب کرده است. این نور تا حد کمی توسط پوست و بافت جذب شده و می‌تواند تا عمق زیادی در بافت نفوذ کند.

فرخزاداظهار کرد: طراحی این نانومیله‌های طلا و خودمونتاژی آن از طبیعت و قابلیت رشته‌های مکمل دی‌ان‌ای برای جفت کردن خود، بدون تحمیل فرایندهای شیمیایی پیچیده بر روی آنها، الهام گرفته است.

وی افزود: هر رشته دی‌ان‌ای عاملدار شده، بطور انفرادی و اجزای خودمونتاژ شده، به شکل گروهی، نقش متفاوت و در عین حال منسجم با نتیجه برای شیمی‌درمانی حرارتی با قابلیت از بین بردن تومورها در مدل‌های پیش‌بالینی، ایفا می‌کنند.

به گفته وی در این طرح، یک رشته دی‌ان‌ای به نانومیله طلا متصل شده و رشته مکمل نیز به یک لایه پنهان و یک مولکول خانگی وصل می‌شود که سیستم را تحت رادار سیستم ایمنی نگه داشته و همچنین آن را بطور مستقیم بر روی سلولهای سرطانی هدف قرار می‌دهد.

با نزدیک شدن رشته‌های دی‌ان‌ای به یکدیگر، نانومیله طلای هدف، شکل گرفته و دی‌ان‌ای دو رشته‌ای به عنوان چارچوبی برای پیوند داروی شیمی‌درمانی دوکسوروبیسین مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دارو سپس در واکنش به نور نزدیک به مادون قرمز آزاد شده و بطور همزمان منجر به ایجاد حرارت با نانومیله‌های طلا می‌شود.

فرخزاد اظهار کرد: فرسایش حرارتی در حال حاضر در درمان سرطان مورد استفاده است. بخش هیجان‌انگیز این بستر آزمایشی آن است که می‌توانیم سلولهای سرطانی را انتخاب کرده، سپس دو بار به تومور حمله کنیم: یک بار با آزادسازی کنترل شده داروی شیمی درمانی و سپس با اعمال حرارت از فعالسازی نانومیله‌های طلا که هر دو بصورت همزمان اجرا خواهد شد.

به گزارش ایسنا ابن محققان اذعان کرده‌اند که تحقیقات بیشتری بر روی مدلهای پیش‌بالینی دیگر پیش از آزمایش ایمنی و کاربرد این بستر در کارآزمایی‌های بالینی انسان مورد نیاز است.

نتایج این پژوهش در مجله Angewandte Chemie International Edition منتشر شده است.

انتهای پیام