با توجه به اهداف و آرمان‌هايي كه در چشم‌انداز بيست ساله در نظر گرفته شده است، اگر بتوانيم در حوزه‌ كشاورزي نقاط ضعف و قوت خود را به درستي شناسايي كرده و از راهبرد‌هاي كارشناسانه در اين زمينه استفاده كنيم، مسلما به اهداف تعيين‌شده مي‌رسيم.

مهدي دامغاني ـ عضو هيات علمي دانشگاه شهيد بهشتي ـ در گفت‌وگو با خبرنگار كشاورزي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) با اشاره به سال توليد ملي و محوريت بخش كشاورزي در اين عرصه اظهار كرد: با اين‌كه كشور ما در اقليم‌هاي نامناسبي گسترده شده است اما مي‌توان از ظرفيت‌هايش به نحو احسن استفاده كرد. ما بايد اين را بسنجيم كه مقداري ورودي در عرصه‌ كشاورزي داشته‌ايم و بعد به ميزان خروجي و برداشت‌هايمان فكر كنيم.

وي با بيان اين‌كه وجود اقليم خشك به اين معني نيست كه نمي‌توان از آنها در حوزه‌ كشاورزي استفاده كرد و چه بسا مناطق خشكي كه به ميزان قابل قبولي به توليد محصول مي‌پردازند، ادامه داد: نوع برخورد‌ها با خشكي نبايد با رويكرد مقابله‌اي باشد، بلكه بايد رويكرد ما سازگار با اين شرايط باشد تا بتوانيم توانايي‌هاي بالقوه را به فعاليت برسانيم.

وي ادامه داد: نمي‌‌توان گفت كه كشاورزي ما ناموفق بوده، بلكه توليد محصول به ميزان 100 ميليون تن در سال آمار قابل قبولي است.

او ميزان موفقيت در زمينه‌ كشاورزي را متاثر از دو عامل خواند؛ يكي عوامل بيروني به معناي سياست‌گذاري و چشم‌انداز‌ها و تصميمات مسوولان كه به روند اين حوزه جهت مي‌بخشد و ديگري زيرساخت‌ها هستند.

عضو هيات علمي دانشگاه شهيد بهشتي در پاسخ به اين پرسش كه آيا تكيه به صادرات نفت به كشاورزي ضربه زده است؟ گفت: اين درست است كه تكيه بر نفت ما را از توجه به خيلي از توانايي‌هاي توليدي دور نگه داشته است، اما درآمد‌هاي حاصل شده از صادرات نفت زمينه‌ تامين و تجهيز زيرساخت‌هاي ساير صنايع را فراهم آورده و حتي بخش كشاورزي هم از اين درآمد‌ها سود بسيار برده است.

دامغاني ادامه داد: ما نبايد تكيه بر نفت را عامل كاستي‌ها در بخش كشاورزي بدانيم، بلكه اين كاستي‌ها ناشي از نبود توجه جدي به كشاورزي به عنوان يك بخش توليدي نيرومند بوده است. ما براي رسيدن به توسعه‌ پايدار نيازمند درآمد‌هاي حاصل از صادرات نفت هستيم.

دامغاني درباره خودكفايي در توليد محصولات كشاورزي نيز تصريح كرد: اگر نگاهي به ظرفيت‌هاي كشور و نقاط ضعف و قوت خود بيندازيم، متوجه دو رهيافت در اين زمينه خواهيم شد؛رهيافت توسعه‌‌محور كه مبتني است بر توجه به مزيت نسبي توليد كالاهايي براي مصرف داخلي و چه براي عرضه در بازار‌هاي بين‌المللي و رهيافت استقلال محور به اين معني كه تاكيد بر اين امر داشته باشيم كه بايد تمامي محصولات را الزاما در داخل توليد كنيم.

او ادامه داد: با توجه به وضعيت و توانايي‌هايي كه داريم، مسلما رهيافت اول قابل قبول است، اما يك امر در اين رهيافت خلل‌هايي وارد مي‌كند و آن هم تحريم‌ها هستند و اين ايجاد خلل به اين صورت است كه تحريم‌ها باعث مي‌شود، خيلي از كالاهايي را كه وارداتشان به صرفه‌تر از توليد‌شان است، نتوانيم وارد كنيم و حتي براي پيدا‌كردن بازار براي كالاهاي توليدي خود در عرصه‌ بين‌المللي دچار مشكل شويم.

وي خاطر نشان كرد: بخش كشاورزي با همه بخش‌هاي ديگر در تعامل است و اگر ما بتوانيم از توانايي‌هاي كشور به نحو احسن استفاده كنيم و نيروي انساني دانش‌آموخته را وارد حوزه‌ كشاورزي كرده و سرمايه‌گذاري‌ها را هوشمندانه‌تر كنيم، بدون ترديد مي‌توانيم به نتايج مطلوبي دست يابيم.

اين عضو هيات علمي دانشگاه شهيد بهشتي با اشاره به نام‌گذاري سال 1391 به عنوان سال توليد ملي و حمايت از سرمايه‌ ايراني تاكيد كرد: اين نام‌گذاري مي‌تواند بهانه‌اي ارزشمند باشد براي اين‌كه بتوانيم تجديد‌نظري داشته باشيم بر سرمايه‌هاي مغفول‌مانده و اين كه توانايي‌هاي بالقوه‌مان را به فعليت برسانيم. با توجه به تجربيات ارزشمندي كه سياستمداران ما به خصوص در عرصه‌ كشاورزي كسب كرده‌اند، به خوبي مي‌‌توانيم از اين فرصت استفاده كنيم.

انتهاي پيام