محققان آژانس فضايي اروپا (ESA) در حال آزمايش موتوري هستند که از آن به عنوان کوچک‌ترين و دقيق‌ترين موتور قابل کنترل ساخته شده براي فضا نام مي‌برند.

به گزارش سرويس فن‌آوري خبرگزاري دانشجويان ايران، اين موتور طي حرکت بالغ بر 10 سانتي‌متر (4 اينچ) را اندازه مي‌گيرد و نور آبي رنگ ضعيفي از خود ساطع مي کند. برد رانش و كنترل‌پذيري موتور «پيش‌رانش الکتريکي تابش ميدان»(FEEP) از عوامل برتري آن نسبت به پيش‌ران‌هاي نيرومند‌تر است و در مأموريت‌هاي فضايي آينده‌ براي آزمودن نظريه نسبيت عام اينشتين از اهميت زيادي برخوردار است.

«ديويد نيکوليني»(Davide Nicolini)، از دپارتمان پروژه‌هاي علمي آژانس، توضيح داد: اغلب موتورهاي پيش‌رانش در جابجايي وسيله‌ي نقليه‌اي از A تا B به کار گرفته مي‌شوند اما در FEEP با موازنه کردن کوچک‌ترين نيروهاي اخلالگر، هدف، ثابت نگه داشتن سفينه‌ فضايي در موقعيتي ثابت است.

مشاهده‌ چگونگي رفتار اجسام به هنگام حذف تمامي عوامل بيروني، آرزوي ديرينه‌ فيزيکدان‌هاست که با وجود ميدان گرانشي زمين امري تحقق‌ناپذير است؛ بنابراين مأموريتي در دهه‌ آينده به نام «مسيريابLISA» (آنتن فضايي تداخل‌سنج- ليزر) 5/1 ميليون کيلومتر را در فضا به مقصد يکي از نقاط لاگرانژي، 1–L، خواهد پيمود.

در اين نقطه‌ گرانش خورشيد و زمين اثر يکديگر را خنثي مي‌کنند و بنابراين رفتار اشياي آزمايشي شناور را مي‌توان به دقت بررسي کرد؛ اما در جدا كردن کامل آزمايش از باقي جهان هنوز مشکلاتي براي فائق آمدن وجود دارد. فشار نور خورشيد يکي از اين مشکلات است که با وجود کم اهميت بودن آن اختلالي پيوسته ايجاد مي‌کند و اين مرحله‌اي است که FEEP به کار گرفته مي‌شود.

اين موتور طبق اصول پايه‌اي مشابه با ديگر موتورهاي يوني که پيش از اين از سوي ESA فرستاده شده‌اند (مأموريت ماه SMART-1 و ديگر فضاپيماها) عمل مي کند: ميدان الکتريکي در شتاب دادن به اتم‌هاي باردار الکتريکي (يون‌ها) و در نتيجه توليد رانش به کار گرفته مي‌شود.

به گزارش پارس‌اسكاي، در مسيرياب LISA، 12 پيش‌ران استفاده خواهد شد. اين پيش‌ران‌ها در همکاري با سيستم‌هاي پيش‌ران ديگري که از سوي ناسا طراحي شده‌اند، کنترل جهتي دست کم 100 بار دقيق‌تر از فضاپيماهاي پيشين را موجب مي‌شوند.

LISA از سه ماهواره - با فواصل حداکثر 5 کيلومتر از هم- تشکيل شده است که به دور خورشيد مي‌چرخند.

هدف آن آشکار كردن ريزموج‌ها در فضا و زمان يا همان امواج گرانشي است که اين ريزموج‌ها در نظريه‌ نسبيت عام اينشتين پيش‌بيني شده‌ ولي تاکنون آشکار نشده است. اين ريزموج‌ها اختلافات اندکي را در مسافت اندازه‌گيري شده‌ي بين ماهواره‌ها موجب مي‌شوند.

انتهاي پيام