مصرف انرژي در صنعت، در دو بخش تامين روشنايي، گرمايش و سرمايش محيط كار واحدهاي توليدي و مصرف خطوط توليد بايد بررسي شود. محمد رضا پويش‌من - دبير انجمن سازندگان تجهيزات صنعتي ايران - در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، با بيان اين مطلب افزود: در صنعت ايران مصرف بالاي انرژي بيشتر به دليل ساختمان و بناي واحدهاي توليدي است كه به دليل ساختار خود، هدررفت انرژي زيادي دارند. وي ادامه داد: بنابراين براي كاهش مصرف انرژي در صنعت، مهمترين كار بازسازي و نوسازي سالن‌هاي توليد و كاهش هدر رفت انرژي در اين ساختمان‌هاست كه اين موضوع نيز به سرمايه‌گذاري بالايي نياز دارد. او خاطرنشان كرد: به عنوان مثال براي ايجاد روشنايي و تامين سرمايش يا گرمايش يك سالن 10 هزار متري در واحد توليدي، مقدار ثابتي از انرژي بايد صرف شود كه در اين حالت اگر واحد توليدي با حداكثر ظرفيت توليد كند، اين هزينه سرشكن شده و مصرف انرژي كمتر خواهد بود، اما در صورت فعاليت با كمتر از ظرفيت اسمي، مصرف انرژي نيز نسبت به كل توليد بيشتر خواهد بود. وي افزود: بنابراين يكي از راهكارهاي كاهش مصرف انرژي در صنعت، برنامه‌ريزي براي افزايش مقدار توليد واحدها و فعاليت با حداكثر ظرفيت است تا مقدار ثابت انرژي صرف شده به مقدار كل توليد سرشكن شده و مصرف انرژي كاهش يابد. پويش‌من گفت: درصورت افزايش قيمت حامل‌هاي انرژي، توليدكنندگان به ناچار به معضل هدر رفت انرژي در ساختمان واحدهاي توليدي خواهند پرداخت، اما به دليل آن كه اين كار نيازمند سرمايه‌گذاري كلاني است، فشار زيادي به صنعت كشور وارد خواهد شد. وي ادامه داد: اما در بخش خطوط توليد نيز ماشين آلات قديمي بايد نوسازي و به روز شوند كه در آن صورت مصرف انرژي در اين بخش نيز كاهش خواهد يافت. او تصريح كرد: البته در صنعت ساخت تجهيزات، مصرف انرژي خطوط توليد چندان بالا و غير استاندارد نبوده و اهميت آن به مقدار مصرف انرژي سيستم روشنايي و گرمايش سرمايش و رابطه آن با مقدار توليد در واحدهاي توليدي نيست. انتهاي پيام