دمانس (زوال عقل) وجود يك اختلال كلي در سطح توانايي ذهني افراد است كه اختلال در حافظه، صحبت و فكر كردن را شامل مي شود. اين عارضه باعث اختلال در فعاليت‌هاي روزانه و اجتماعي افراد مي‌شود كه شايع‌ترين فرم آن، آلزايمر است.

به گزارش سرويس بهداشت و درمان خبر‌گزاري دانشجويان ايران- واحد علوم پزشكي تهران، حكيمه افشين مهر از دانشكده توانبخشي دانشگاه علوم پزشكي تهران در اين پژوهش آورده است: علت دقيق آلزايمر روشن نيست و سن شروع آن معمولاً بالاي 65 است، هر چند كه در 40 تا 50 سالگي نيز ديده مي‌شود. اين بيماري در سال 1906 توسط يك دكتر آلماني به نام آلزايمر با بررسي رشته‌ها و فيبر‌هاي عصبي غير طبيعي در مغز يك انسان مرده كشف شد.

شروع فراموشي، علامت اصلي بيماري آلزايمر نيست و هر شخصي ممكن است در زمان‌هاي مختلف دچار اختلال حافظه و فراموشي شود. علائم اين بيماري با مرور زمان شديدتر شده و در افراد مختلف، متفاوت است.

علائم خفيف اين بيماري عبارتند از: گيجي و از دست دادن حافظه، از دست دادن آگاهي نسبت به زمان و مكان و محيط خانواده و تغييرات شخصيتي در قوه قضاوت فرد.

علائم متوسط موارد مختلفي را شامل مي شود از قبيل: اختلال در فعاليت‌هاي روزانه مثل شستشو و استحمام و غذا خوردن، اضطراب، تشويش، افسردگي، سوء ظن داشتن و بدگماني، اشكال در خواب، سرگرداني و اشكال در شناختن افراد خانواده با دوستان نزديك.

در نهايت علائم شديد بروز مي‌كند كه از آن جمله اند: عدم صحبت كردن، از دست دادن اشتها و كاهش وزن، از دست دادن كنترل دفع ادرار و مدفوع، وابسته بودن و متكي بودن به ديگران براي گذراندن زندگي روزانه.

اين بيماري درمان قطعي ندارد، تنها برخي از دارو‌ها مي‌توانند پيشرفت بيماري را به تأخير بيندازند و يا بعضي از علائم را كاهش دهند به عنوان مثال بر طرف كردن افسردگي، مشكلات خواب يا تشويش و بعضي از گروه‌هاي حمايت كننده از بيماران آلزايمري نيز مي‌توانند كمك كننده باشند. در نهايت، پزشك معالج مربوطه است كه مي‌تواند بهترين روش درماني را توصيه كند.

انتهاي پيام