/معرفي كشورهاي فراموش شده-39/ ميكرونزي؛ فرزند خواندهي آمريكا
ميكرونزي كشوري است به مساحت 700 كيلومتر مربع و متشكل از 600 جزيره كه در غرب اقيانوس آرام واقع شده است.
به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) جزاير اين كشور به 4 ايالت به نامهاي كوزرا، پوپني، چوك و ياپ دستهبندي شدهاند.
آب و هواي اين كشور استوايي است كه بارندگيهاي سنگين دورهيي به ويژه در جزاير شرقي در طول سال دارد.
اين كشور همچنين در لبه جنوبي كمربند طوفاني قرار گرفته كه گهگاهي گرفتار خسارات شديدي از اين طوفانها ميشود. در واقع مهمترين خطر طبيعي كه اين مجمعالجزاير را تهديد ميكند، همين طوفانها هستند.
منابع طبيعي اين كشور شامل جنگلها، محصولات دريايي، مواد معدني در اعماق درياها و فسفات است.
عمدهترين مشكلات محيط زيستي در اين جزاير نيز عبارت از صيد بيش از حد، تغييرات آب و هوايي و آلودگي است.
پايتخت ميكرونزي، پاليكر نام دارد و شهرهاي موئن و تول از شهرهاي مهم آن محسوب ميشود. اين كشور 111 هزار نفر جمعيت دارد.
زبان هاي اصلي مردم اين كشور شامل انگليسي، تراكي، پوپنياني، ياپي و كوزرايي است كه 4 مورد اخير همه جزو زبانهاي ميكرونزيايي محسوب ميشوند.
مردم اين كشور مسيحي هستند. واحد پول ميكرونزي دلار آمريكا است و ماهي، موز، فلفل سياه و مغز نارگيل مهمترين محصولات صادراتي اين كشور هستند.
ميكرونزي اگرچه سابقا كشور مستقلي بود اما در سال 1986 پيمان جامعهي آزاد را با ايالات متحده امضاء كرد.
تحت اين پيمان، واشنگتن مسووليت دفاعي اين كشور را برعهده گرفت و حق تاسيس پايگاههاي نظامي را در اين كشور به دست آورد و مانع از دسترسي هر كشور ديگري به ميكرونزي شد.
در عوض نيز ميكرونزي سالانه كمك مالي به مبلغ 100 ميليون دلار دريافت كرد و ميكرونزياييها نيز اين حق را پيدا كردند كه در آمريكا كار و زندگي كنند. ميكرونزي همچنين در زمينه سياست خارجي از واشنگتن سرنخ ميگيرد.
در دسامبر سال 2003 يك پيمان 20 سال كه دوباره تحت مذاكره قرار گرفت، به ارزش 3/5 ميليارد دلار آمريكا از سوي جورج بوش، رييسجمهور آمريكا با ميكرونزي و جزاير مارشال منعقد شد.
بخشي از اين پول به صندوق امانات بازگردانده شده تا يك ذخيره مالي براي ميكرونزي در صورت به سر رسيدن زمان پيمان، محسوب شود.
اين كشور به رغم جمعيت اندك و دريافت مقادير زيادي كمكهاي نقدي از آمريكا، ژاپن و برخي كشورهاي ديگر، با درصد نسبتا بالايي از بيكاري مواجه است كه اين مشكل با افزايش تعداد كارگران مهاجر فيليپيني نيز تشديد ميشود.
بسياري از مردم اين كشور بدون برق و آب لوله كشي زندگي ميكنند و از آنجا كه كمكهاي آمريكا به شكل نامطلوبي باعث بهرهمندي بازرگانان، تجار و مقامات اين كشور شده لذا شكاف بين طبقه فقير و ثروتمند در اين كشور رو به افزايش است.
بزرگترين چالش اين كشور پيدا كردن راهي براي كاهش وابستگياش به كمك خارجي است. سواحل زيبا و فرصتهاي مناسب غواصي ميتواند موقعيت هاي توريستي مناسبي در اين كشور ايجاد كند، اما بهرهمندي از اين فاكتور نيز به دليل فقدان زير ساخت مناسب و دور بودن جزاير از هم، محدود شده است.
جوزف جي اورسومال در انتخابات مه سال 2003 به سمت رياست جمهوري اين كشور منصوب شد.
وي هدف خود را بهبود و گسترش همكاري با ژاپن و استراليا به عنوان دو شريك مهم منطقهيي و نيز همكاري با سران ساير كشورهاي جزاير اقيانوسيه براي دستيابي به اهداف مشترك اعلام كرد.
وي همچنين در سال 2003 خطاب به مجمع عمومي سازمان ملل اعلام كرد كه كشورش به دليل تغييرات آب و هوايي جهاني در معرض خطر قرار دارد.
انتهاي پيام
- در زمینه انتشار نظرات مخاطبان رعایت چند مورد ضروری است:
- -لطفا نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
- -«ایسنا» مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است.
- - ایسنا از انتشار نظراتی که حاوی مطالب کذب، توهین یا بیاحترامی به اشخاص، قومیتها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزههای دین مبین اسلام باشد معذور است.
- - نظرات پس از تأیید مدیر بخش مربوطه منتشر میشود.
نظرات