پالائو به مساحت 508 كيلومتر مربع مجمع‌الجزايري است كه در شمال اقيانوس كبير و جنوب شرق كشور فيليپين واقع شده است. به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، آب و هواي اين كشور استوايي، داغ و مرطوب است كه از ماه مه تا ماه نوامبر، فصل مرطوب سال بشمار مي‌رود. مهمترين خطر طبيعي كه اين جزاير را تهديد مي‌كند وقوع طوفان‌هاي شديد است. هم‌چنين تسهيلات نامطلوب براي استخراج پس‌مانده‌هاي خاك، تهديدات مربوط به اكوسيستم دريايي ناشي از لاروبي شني و مرجاني، تلاش براي صيد غيرقانوني و نيز صيد بيش از حد عمده‌ترين مشكلات محيط زيستي اين منطقه محسوب مي‌شوند. پالائو طبق آمار سازمان ملل 20 هزار تن جمعيت دارد. پايتخت اين كشور كورور نام دارد و شهرهاي ملئوك، نگت بونگ، آيراي و نگاراماش ازمهمترين شهرهاي آن بشمار مي‌آيند. نژاد مردم پالائو شامل پالائوئي، فيليپيني، ميكرونزيايي و چيني است. زبان‌هاي اصلي مردم پالائو شامل پالائوئي و انگليسي است. مذهب مردم اين كشور نيز عمدتا مسيحيت و به نسبت كمتري مذاهب و باورهاي بومي است. واحد پول پالائو دلار آمريكا است و ماهي و نيز پوشاك مهمترين محصولات صادراتي آن هستند. شبه جزيره پالائو از بيش از 200 جزيره آتشفشاني و مرجاني تشكيل شده كه بيشتر آنها در يك حصار صخره آبي منفرد محاصره شده‌اند. آبهاي گرمسيري پالائو موطن گونه‌هاي بسيار متنوعي از زندگي دريايي است كه پالائو را به بهشتي براي غواصان تبديل كرده است. مناظر طبيعي اين مجمع‌الجزاير از سواحل شنهاي سفيد گرفته تا جنگل‌هاي انبوه را شامل مي‌شود. در اين جزاير اقداماتي براي حفاظت از حيات وحش در برابر شكارچيان و قاچاقچيان و تشويق در جهت ايجاد توريسم پايدار صورت مي‌گيرد. پالائو كه پس از جنگ جهاني دوم به مدت 47 سال بر اساس نظام قيمومت سازمان ملل متحد توسط ايالات متحده اداره مي‌شد، در سال 1994 به استقلال دست يافت. اين كشور به ميزان چشمگيري به كمك‌هاي مالي از جانب ايالات متحده وابسته است كه اين كمك‌ها تحت پيمان انجمن آزاد ارائه مي‌شود و براساس آن ايالات متحده مسووليت دفاع از پالائو و حق نگهداري از پايگاه‌هاي نظامي آنجا را در اختيار دارد. صنعت گردشگري نيز اگرچه در سطحي پايين‌تر، در رشد اقتصادي اين كشور نقش مهمي ايفا مي‌كند. بسياري از توريست‌هاي اين كشور از تايوان هستند كه پالائو با آن روابط ديپلماتيك دارد. هم‌چنين لازم به ذكر است كه دولت بزرگترين كارفرماي پالائو است. تومي رمنگسائو، رئيس جمهور وقت اين كشور در نوامبر سال 2004 براي يك دوره دوم چهارساله به سمت رياست جمهوري منصوب شد. وي براي ارتقاي كشور بعنوان يك جاذبه توريستي گسترده‌تر تلاش مي‌كند. انتهاي پيام