پاپوا گينه نو، به مساحت 462 هزار 840 كيلومتر مربع، مجمع‌ الجزايري شامل نيمه‌ي شرقي جزاير گينه نو است كه بين درياي كورال (مرجان)، اقيانوس اطلس جنوبي و شرق اندونزي واقع شده است. به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) آب و هواي اين منطقه استوايي است و تغييرات دماي فصلي ملايم دارد. خطرات طبيعي كه اين جزاير را تهديد مي‌كند شامل آتشفشان‌هاي فعال است كه در امتداد اطلس در "حلقه آتش" واقع شده‌اند. اين كشور همچنين در معرض زمين لرزه‌هاي مكرر و گاهي شديد و وقوع پديده‌ي سونامي قرار دارد. مهمترين مشكلات محيط زيستي در اين جزاير شامل تخريب جنگل‌هاي باراني، در نتيجه رشد تقاضاي تجاري براي استفاده از چوب‌هاي جنگلي نواحي گرمسيري، آلودگي‌هاي ناشي از پروژه‌هاي استخراج از معادن و نيز خشكسالي‌هاي شديد است. منابع طبيعي اين كشور شامل ذخاير طلا، مس، نقره، گاز طبيعي، چوب جنگلي، نفت و نيز صيد ماهي است. پاپوآ گينه نو 5/9 ميليون جمعيت دارد. پايتخت اين كشور پورت مورسبي نام دارد و شهرهاي لائه، مادانگ، وواك و گوروكا از مهمترين شهرهاي آن محسوب مي‌شوند. زبان‌هاي اصلي مردم اين كشور انگليسي (به عنوان زبان رسمي) پيرگين و زبان‌هاي ملي است. مهمترين مذاهب مردم اين كشور نيز شامل مسيحيت و باورهاي قومي است. واحد پول اين مجمع الجزاير كينا نام دارد و طلا نفت خام، مس، قهوه، روغن نخل و كنده‌هاي درختان صادرات اصلي آن به شمار مي‌آيند. پاپوآ گينه نو در دومين جزيره بزرگ جهان واقع شده و قرباني آتشفشان‌هاي فعال، زمين لرزه‌ها و موج‌هاي جزر و مدي است. به لحاظ زباني اين كشور متنوع‌ترين كشور جهان است كه بيش از 700 زبان مختلف ملي دارد. حدود 80 درصد از مردم اين كشور در مناطق روستايي و با حداقل امكانات يا بدون هيچ امكاناتي زندگي مي‌كنند. بسياري از قبيله‌ها در درون كوهستان‌هاي جدا افتاده ارتباط بسيار محدودي با يكديگر و نيز با جهان بيرون دارند و با اقتصاد بدون پول و وابسته به كشاورزي زندگي خود را مي‌گذرانند. تنها يك درصد از زمين‌هاي پاپوآ گينه نو براي پرورش محصولات قابل فروش شامل قهوه و كاكائو مناسب هستند. خاك و رسوبات معدني شامل طلا بسيار گران قيمت بوده و ذخاير نفت و گاز طبيعي در اين جزيره وجود دارد اما زمين ناهموار و زيرساخت نامناسب روند استخراج را بسيار كند كرده است. با اين حال معادن مهمترين منبع كسب درآمد براي اين كشور هستند. در اين كشور جانبداري‌هاي قومي و اختلافات و دو دستگي‌ها ريشه‌دار و عميق است. بروز درگيري‌هاي جدايي طلبانه در استان اندونزيايي پاپوآ در همسايگي اين كشور كه سابقا به نام ايريان باختري معروف بوده، منجر به سفر هزاران پاپوآيي به پاپوآ گينه نو از اواسط دهه 1980 به بعد شد. بسياري از اين افراد در اردوگاه‌هاي جنگلي در نواحي مرزي باقي ماندند. پس از آن دولت پورت مورسبي اعلام كرده است كه نمي‌تواند استفاده از سرزمين‌هاي پاپوآ گينه نو را براي حملات جدايي طلبانه‌ي پاپوآيي‌ها به ارتش اندونزي تحمل كند. دولت اين كشور بايد با نيروهاي جدايي طلب خودش در جزيره بوگين ويل در دهه 1990 برخورد مي‌كرد. بيش از 20 هزار تن در يك درگيري 9 ساله كه در سال 1997 پايان يافت كشته شدند. پس از آن در سال 2001 يك پيمان صلح به امضا رسيد و چارچوبي براي انتخابات در سال 2005 از يك دولت خودمختار براي بوگين ويل ارايه شد. پاپوآ گينه نو روابط قدرتمند با همسايه جنوبي خود كشور استراليا دارد. برنامه كمك رساني اساسي كانبرا در استراليا با هدف كاهش فقر و تقويت توسعه و پيشرفت در پاپوآ گينه نور اجرا مي‌شود. اما در يك پژوهش استراليايي در سال 2004 هشدار داده شد كه پاپوآ گينه نو در معرض خطر شكست اقتصادي و اجتماعي قرار دارد و اين كشور هدف اشتباه بين‌المللي شده است. هم‌چنين در اين پژوهش توصيه شده است كه دولت كانبرا بايد مقررات و كنترل‌هاي مرزي پاپوآ گينه نو را مورد توجه قرار دهد. رييس حكومت اين كشور ملكه اليزابت دوم (ملكه انگليس) است و پائولياس متانه فرماندهي كل آن را برعهده دارد. سر مايكل سوماره، پدر بنيانگذار پاپوآ گينه نو مستقل و نخست وزير اين كشور در اوت سال 2002 و پس از يك دوره انتخابات خشونت آميز و آشفته به قدرت رسيد. حزب اتحاد ملي وي برنده انتخابات شده و وي را به نخست وزير برگزيدند. انتهاي پيام