در حالي كه تنها كمتر از يك ساعت و نيم به ورود تاريخي كپسول ارزشمند فضاپيماي بدون سرنشين استارداست (Stardust) به جو زمين باقي مانده است، دانشمندان و مقامات آژانس فضايي آمريكا (ناسا) بي صبرانه در انتظار پايان ماموريت هفت ساله اين فضا پيما و يكي از بلندپروازانه‌ترين ماموريت‌هاي دوردست ناسا هستند.

به گزارش سرويس «علمي» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، دانشمندان ناسا اعلام كردند كه اين كپسول 45 كيلوگرمي كه علاوه بر تجهيزات خود حاوي اطلاعات و ذرات بسيار ارزشمندي از دنباله دار Wild-2 است، با سرعتي بالغ بر 8/12 كيلومتر برثانيه كه سريعترين سرعت ثبت شده در تاريخ ورود تجهيزات و فضاپيماها مي‌باشد وارد جو زمين خواهد شد.

در همين حال خبرنگاران رسانه‌هاي خبري از سراسر جهان كه در صحراي يوتا در غرب امريكا حضور يافتند گزارش دادند كه مقامات عالي‌رتبه ناسا و ساير دانشمندان علوم هوافضا از آمريكا و سراسر جهان خود را با هر وسيله‌اي كه در اختيار داشتند به اين منطقه رسانده و براي ورود كپسول به جو زمين و در نهايت فرود آن به وسيله چتر در صحراي «يوتا» لحظه شماري مي‌كنند.

در همين حال دكتر «پيتر تسو» در دانشمندان سرشناس ناسا و شخصي كه براي نخستين بار ايده اين ماموريت را در سال 1981 ميلادي ارائه كرد با شوق زائدالوصفي گفت: 25 سال است كه در انتظار چنين لحظه‌اي لحظه شماري مي‌كردم.

دكتر تسو كه متولد چين است اكنون در ميان ساير دانشمندان جهان در صحراي يوتاي آمريكا حضور دارد.

دكتر تسو در گفت‌وگو با خبرنگاران گفت: فضاپيماي استارداست طبق برنامه‌ريزي‌هاي صورت گرفته كپسول حامل ذرات ارزشمند دنباله دار وايلد - 2 را در ساعت 21:56 دقيقه شب گذشته به وقت پاسفيك رها كرده است.

به گفته وي 15 دقيقه بعد فضاي پيماي بدون سرنشين استارداست با انجام مانوري، وارد مداري به دور خورشيد مي‌شود و نهايتا در ساعت 1:57 صبح امروز به وقت پاسفيك (حدود 13 و 50 دقيقه به وقت ايران) كپسول وارد جو زمين خواهد شد.

به گزارش ايسنا، دانشمندان اعلام كردند سرعت اوليه اين كپسول در زمان ورود به جو زمين در حدود 46 هزار و 440 كيلومتر بر ساعت خواهد بود كه سريعترين سرعت ورود جرم دست ساز بشر به جو زمين است.

به گفته دانشمندان اين سرعت حتي از ركورد ثبت شده در ماه مي سال 1969 ميلادي و در جريان بازگشت آپولوي 10 به زمين سريعتر است.

گفتني است، هفتم فوريه سال 1999 فضاپيماي غبارروب «استار داست» (غبار ستاره) در حالي راهي فضا شد كه دانشمندان اين ماموريت به هفت سال بعد و چنين دقايقي مي انديشيدند، زماني كه كپسول حاوي ذرات يك دنباله‌دار براي نخستين بار در تاريخ كاوش‌هاي فضايي به زمين بازگردانده مي شد.

هدف ماموريت «استار داست» ملاقات با دنباله دار «ويلت-2 » بود.

فضاپيما در دوم ژانويه سال 2004 به دنباله دار رسيد و به كمك ابزارغبار روب خود هزاران ذره گيسوي دنباله دار را با ماده مخصوصي به نام «ايروژل» به دام انداخت. سپس در برگيرنده ذرات درون كپسول برگشت به زمين قرار گرفت تا فضاپيما آن را به فراز زمين برساند و در جو رها كند.

اكنون توجه جامعه علمي در سراسر جهان به اين ماموريت به ظاهر كوچك و كم سرو صدا جلب شده است، ماموريتي كه در صورت موفقيت فرود كپسول ذرات دانش ما را از چگونگي پيدايش منظومه شمسي متحول خواهد كرد زيرا دنباله دارها، اين كوه هاي يخ سرگردان در فضا، از نخستين اجرام شكل گرفته در منظومه شمسي اند و آناليز ذرات سازنده آنها از نخستين روزهاي پيدايش خورشيد و سياراتش با ما سخن مي گويند.

به گزارش ايسنا از نجوم، نيمروز بيست و پنجم دي به وقت ايران فضاپيماي استار داست، كپسول حاوي ذرات را بر فراز زمين رها مي‌كند تا با سرعت خيره كننده 46 هزار و 440 كيلومتر بر ساعت كه بيشترين سرعت ورود به جو زمين است به طرف زمين پرتاب شود.

با كاسته شدن از ارتفاع كپسول چتر فرود آن باز مي شود تا از سرعت آن كم شود و سر انجام به آرامي در بيابان‌هاي اطراف درياچه بزرگ نمك در ايالات متحده در گرگ و ميش سپيده دم (به وقت محلي) فرود آيد.

انتهاي پيام