جمهوري سيشل مجمع الجزايري در اقيانوس هند و در شمال شرق ماداگاسكار است. به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) مساحت اين كشور 455 كيلومتر مربع است. از آنجا كه اين مجمع‌الجزاير خارج از كمربند گردبادها قرار دارد، توفان‌هاي سنگين به ندرت در آن اتفاق مي‌افتاد و احتمال بروز خشكسالي‌هاي كوتاه مدت نيز در اين كشور وجود دارد. ذخاير آبي اين كشور بستگي به آبريز‌هايي دارد كه محل تجمع آب‌هاي حاصل از بارندگي‌ها هستند. منابع طبيعي سيشل عبارت از ماهي، نارگيل و درختچه‌هاي دارچين و صادرات اصلي اين كشور نيز ماهي، پوست درخت دارچين، مغز ميوه نارگيل و برخي فرآورده‌هاي نفتي است. از سوي ديگر اقتصاد اين كشور به شدت به صنعت توريسم وابسته است. سواحل زيبا و درياهاي فيروزه‌يي از جمله مهم‌ترين جاذبه‌هاي سيشل براي توريست‌ها و بازديدكنندگان است. اين مجمع الجزاير زادگاه سنگ‌پشت‌هاي بزرگ و لاك‌پشت‌هاي دريايي است. واحد پول سيشل نيز روپيه است. پايتخت اين مجمع الجزاير ويكتوريا نام دارد. اين كشور طبق آخرين آمار سازمان ملل در سال 2005 برابر 76 هزار نفر جمعيت دارد. زبان‌هاي اصلي اين كشور شامل انگليسي (به عنوان زبان رسمي)، فرانسه و نيز زبان كورئول است. دين اصلي مردم سيشل مسيحيت است و عده‌ي كمتري نيز هندوها، مسلمانان و نيز پيروان برخي از اديان ناشناخته هستند. مهمترين گروه‌هاي نژادي در سيشل عبارت از فرانسوي دورگه، آفريقايي، هندي، چيني و عربي است. سيشل بعد از دوره‌ي استقلال كه مردمش شاهد تلاش براي چندين كودتا و نيز حمله مزدوران براي كودتاي نافرجام ارتش بودند، به ثبات و پايداري رسيد. پس از آن شهروندان اين مجمع الجزاير در اقيانوس هند از درآمد سرانه‌ي بالا، بهداشت خوب و آموزش مناسب بهره‌مند شدند، اما درست يك سال بعد از استقلال آن در سال 1976، اين كشور ظاهرا سر به مسيري از بي‌ثباتي گذاشت. فرانك آلبرت رنه، نخست وزير سيشل، جيمز منكام، رييس جمهور اين كشور را بركنار كرده و برنامه‌اي را در پيش گرفت كه هدف از آن قرار دادن سهم بيشتري از ثروت كشور در اختيار فقرا و افرادي بي‌بضاعت بود. كودتاي وي اگر چه بدون خونريزي بود اما باعث شد كه 10 هزار تن از ساكنان سيشل از كشور بگريزند. 4 سال بعد با كمك نيروهاي تانزانيايي، رنه نقشه‌هاي مزدوران آفريقاي جنوبي را براي روي كار آوردن مجدد منكام خنثي كرد. يك شورش ارتش در سال 1982 به همراه چندين كودتا سرنوشت مشابهي را در پي داشت، اما در سال 1991 احتمالا در پاسخ به فشار از سوي طلبكاران خارجي و اهداكنندگان كمك‌هاي خارجي، رنه يك دموكراسي چند حزبي را دوباره احيا كرد. و در نهايت جيمز مايكل در آوريل سال 2004 فرانك آلبرت رنه را كه تقريبا به مدت 3 دهه در اين كشور حكومت كرده بود، از مسند رياست جمهوري كنار زد. انتهاي پيام