يك عضو انجمن اسلامي دانشجويان دانشگاه اميركبير اظهار داشت: نبايد از جنبش دانشجويي انتظار مادام‌العمر بودن داشت، جنبش دانشجويي بايد در دوره‌هايي نيز به سكوت و بازتوليد و مسائل صنفي بپردازد، اين درست نيست كه دانشجويان هميشه در بازي‌هاي سياسي مهره باشند. «توحيدعلي اشرفي» در گفت‌وگو با خبرنگار سياسي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) گفت: از سال 1376 تا 1380 از نظر فعاليت سياسي دانشجويان روند صعوي داشتيم، بعد از انتخابات دور دوم خاتمي روند نزولي و الان كم كم روند صعودي خود را پيدا مي‌كند. مشكل جنبش دانشجويي در ايران اين بوده كه هيچ وقت جنبش دانشجويي به معناي واقعي و فراگير نبوده، عده‌اي دانشجو دور هم جمع مي‌شدند كه از نهادهاي مالي تغذيه مي‌شوند. وي افزود: جنبش دانشجويي بايد دو رابطه را برقرار كند، يكي ارتباط با بدنه‌ي دانشگاه و ديگري ارتباط برقرار كردن با روشنفكران است تا بتواند مفاهيم روشنفكري را كه در آن دوران با مفاهيم اصلاح‌طلبانه نمود پيدا كرده به بدنه‌ي دانشجويي منتقل كند، الان رابطه‌ي جنبش دانشجويي با روشنفكران خوب است. اين فعال دانشجويي گفت: عده‌اي از روشنفكران با مفاهيم اصلاح‌طلبان به دنبال بهره‌گيري از دانشگاه‌ها هستند تا از دانشجو به عنوان ابزار قهريه و واكنشي خود استفاده كنند؛ چيزي كه باعث شد در چند سال دوره‌ي خاتمي دانشجوها با احتياط به سراغ روشنفكران بروند، از طرفي هم چون بدنه‌ي دانشجويي احساس كرد وسيله قرار گرفته شده، اعتمادش را به جنبش‌هاي دانشجويي از دست داد. وي در ادامه فراگيرترين جنبش دانشجويي در ايران را طيف علامه‌ي دفتر تحكيم خواند و ابراز عقيده كرد: بقيه‌ي جريان‌هاي موازي براي انحراف اين جريان هستند كه زير تعريف جنبش دانشجويي قرار مي‌گيرد، هيچ وقت هم نتوانستند با بدنه‌ي دانشگاه‌ها ارتباط برقرار كنند. علي‌اشرفي گفت: جنبش دانشجويي در دوره‌اي فهميد كه نبايد توسط گروه‌هاي مختلف وسيله قرار گيرد، به همين خاطر دوري از قدرت را مطرح كرد، هرچند هزينه‌بر بود. حتي برخي اصلاح‌طلبان وقتي ديدند اينها ابزار دستشان نيستند، بر عليه آنها صحبت مي‌كردند. اين باعث شد جنبش دانشجويي به سمت شكل‌دهي قالب خود پيش رود. عضو انجمن اسلامي دانشجويان دانشگاه اميركبير گفت: از طرفي جنبش دانشجويي نمي‌خواست تأثيرگذاري اجتماعي خود را از دست بدهد از طرفي هم نمي‌خواستد آلت دست قرار بگيرد، به همين دليل تصميماتي كه اوايل گرفتند آرمان‌گرايانه بود كه كم كم به سمت خردگرايي پيش مي‌رود. اين عقل‌گرايي باعث مي‌شود برآيند جنبش دانشجويي بتواند استقلال خود را با ظرافت بيشتري تأمين كند. هر وقت جنبش دانشجويي ما استقلال پيدا كرد مي‌تواند رابطه‌ي خود را با بدنه‌ي دانشجويي‌اش ترميم كند و آن وقت است كه مي‌تواند مفاهيم روشنفكري مدني نوين را از روشنفكران اصيل بگيرد و به بدنه‌ي دانشجويي منتقل كند و اين اعتماد وجود داشته باشد كه مفاهيمي كه از طريق فعالان دانشجويي به آنها منتقل مي‌شود، به جامعه منتقل كنند كه در آن صورت جنبشي پديد مي‌آيد. وي همچنين درباره‌ي ويژگي استقلال‌طلبي دانشجويان اظهار كرد: استقلال خط قرمز همه‌ي افراد در مسأله‌ي مليت و هويت ملي است. در حقيقت استقلال هدفي مورد اشتراك است، اما اينكه چطور يك كشور مستقل را اداره كنيم، جاي بحث است. چطور استقلال دروني قواي مستقل از همه داشته باشيم؟ خوشبختانه اين به سمت خوبي پيش مي‌رود و بحث‌ها باعث مي‌شود شكاف‌ها بيشتر روشن شود و عده‌اي براي پركردن و از بين بردن آن، از منافع خود كوتاه مي‌آيند و عده‌ي ديگري پا را فراتر مي‌گذارند. علي‌اشرفي در ادامه دانشجويان را چشم و گوش ملت‌ها دانست و گفت: يكي از ويژگي‌هاي اصلي دانشجويان اين است كه آرمان‌گرا هستند و اهل مصالحه نيستند و صريحا مسائل را ابراز مي‌كنند. آنها دوست دارند حكومت‌ها اصلاح شوند و براي همين سريعتر نقاط ضعف و قوت را شناسايي مي‌كنند. اين فعال دانشجويي اظهار كرد: نقش اصلي جنبش دانشجويي آگاهي‌بخشي است چراكه ابزار ديگري ندارد. به نظر من نقش دانشجويان به عنوان پل ارتباطي بودن ميان روشنفكران و جامعه كاملا بديهي است و بايد ادامه پيدا كند اما اصلاحاتي بايد در آن انجام شود. يكي اين است كه دانشجويان بتوانند زبان و ادبيات روشنفكري را به زبان عامه نزديك كنند و در فرآيندي كه فعالان روشنفكر و سياسي دانشجويي مفاهيم را از روشنفكران جامعه مي‌گيرند تا آن را به بدنه‌ي دانشجويي خود منتقل كنند و بدنه‌ي دانشجويي نيز آن را به مردم و جامعه منتقل كند، بايد ساده‌سازي انجام شود. وي افزود: ادبيات روشنفكري نمي‌تواند مورد پذيرش جامعه قرار بگيرد، همانطور كه در انتخابات اخير ديديم. به نظر من مفاهيم و ادبياتي كه از روشنفكران گرفته مي‌شود بايد بين دانشجوها بحث شود و اشكالات آن گرفته شود. يكي از معضلات هم همين است كه جنبش دانشجويي ما روزنامه‌خوان شده، در حالي كه قبلا در دوران 1376 تا 1380 كتاب‌خوان بود. روشنفكران طبقه‌ي خاص اجتماعي هستند اما دانشگاه‌ها معمولا مشتمل از دانشجوياني از طبقات مختلف اجتماعي است. علي‌اشرفي اظهار داشت: به نظر من جنبش دانشجويي قوي آن جنبشي است كه در آن اختلاف و نقد يكديگر وجود داشته باشد. اين دوران، دوران بازسازي فكري است و نقد داخلي جنبش دانشجويي از ويژگي‌هاي آن است و اينكه چند طيف يا فراكسيون هستند، زياد مهم نيست. اين عضو انجمن اسلامي دانشجويان درباره‌ي انفعال در جنبش دانشجويي اظهار داشت: اينكه جنبش دانشجويي در هر مسأله‌اي موضع‌گيري كند و نقش فعال داشته باشند در طولاني‌مدت امكانپذير نيست. اكنون نيز جنبش دانشجويي دچار انفعال نشده است و اين نوعي خودسانسوري و بازگشت به درون است. انجمن‌هاي اسلامي در شرايط كنوني بيشتر به حركت‌هايي مي‌پردازند كه بدنه‌ي دانشجويي را در دانشگاه تقويت كند؛ گروه‌هاي مطالعاتي تشكيل دهد تا بار مطالعاتي اعضاء بالا برود. وي افزود: اين دوران دوران خوبي براي نقد گذشته‌ي خود، پرداختن به مسائل صنفي دانشجويي، بازسازي تشكيلاتي و محكم كردن ارتباط با بدنه‌ي دانشجويي است. با اين اقدامات بدنه‌ي دانشجويي‌شان قوي‌تر مي‌شود و آن وقت پتانسيل‌سازي مي‌شود و با توپ پر وارد ميدان مي‌شوند. در اين دوران دانشجويان به احساس نياز به استقلال‌گرايي دست پيدا مي‌كند. توحيد علي‌اشرفي همچنين گفت: جامعه تغيير كرده است، نيازهاي نسل دانشجويان متفاوت شده و فردگرايي بيشتر شده است، پويا بودن جنبش دانشجويي به اين است كه بتواند نيازهاي اين نسل را تشخيص دهد نه بر اساس نياز سال‌هاي قبل اقدام كند. جنبش دانشجويي الان به جايي رسيده كه هويت مستقلش در حال شكل‌گيري است و اين هويت مستقل نيازمند زمان، هزينه، مطالعه، تفكر و عدم دخالت در بازي‌هاي بزرگ سياسي است. وي در پايان گفت: اينكه ما مدت‌هاست تصميم گرفته‌ايم كه در انتخابات ليست ارائه نكنيم امر مباركي است و نتيجه و سودي است كه از تجربه و حافظه‌ي تاريخي جنبش دانشجويي حاصل شده است. اين يك نقد دروني است و باعث مي‌شود بر تجربه‌ي تاريخي جنبش دانشجويي افزوده شود. انتهاي پيام