شش سال در جبهه حضور داشته، سه بار شيميايي شده است كه آخرين بار آن به سال 1365 و عمليات كربلاي پنج در شلمچه برمي‌گردد و بر اثر همين امر 90 درصد ريه‌اش تخريب شده است. چند روز پيش به وسيله‌ي آمبولانس بيمارستان او را به خواست خودش رو به روي در سفارت انگليس رساندند تا با انجام تحصن در حالي كه به سختي سخن مي‌گفت، دفاع خود از حق ايران از استفاده صلح‌آميز انرژي هسته‌يي و اعتراض خود به قطعنامه‌ي شوراي حكام را اعلام كند.

دانشجويان را سنگربانان واقعي و اصلي نظام و دانشگاه را مركز اصلي حفظ انقلاب و نظام مي‌داند و از دانشجويان خواسته است كه در راهپيمايي روز قدس در صف دانشجويان، دانش‌آموزان و جانبازان شركت كنند.

به گزارش خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، سيدرضا حسيني جسم و جان و روحش همه درد است، اما از مسوولان مي‌خواهد كه درباره‌ي پرونده‌ي هسته‌يي و هر جاي ديگر كه پاي منافع ملي در ميان است، يك قدم عقب ننشينند. او با تمام ناتواني جسماني‌اش نيرومندانه در تلاش است كه ياد جانبازان دوران دفاع مقدس را دوباره در يادها زنده كند، اخيرا در عيادتي از او شنيدم: ما در جنگ فدايي بوديم، در مبارزه‌ي جديد هم طلايه‌دار مبارزه خواهيم بود و اجازه نمي‌دهيم حق‌مان مورد تعرض كشورهاي زورگو قرار گيرد.

از دوران دفاع مقدس نزديك به چهل تركش در بدن به يادگار دارد و چند بار هم موج انفجار او را گرفته است. بيش از يازده بار براي مداوا در بيمارستان‌ها بستري شده است، آن‌گونه كه تعريف كرد؛ بيماري كه گريبانش را گرفته، هر از گاهي وجودش را تا سكوي پرتاب به سوي آسمان‌ها مي‌برد ولي دعاي خير دوستانش دوباره او را باز مي‌گرداند. از سال هشتاد دائما از اين بيمارستان به آن بيمارستان مي‌رود و برادر كوچك‌ترش كارهاي خود را رها كرده و در پي رسيدگي به امور اوست. مي‌گويد: تركش براي ما درد داشت براي برادرانم دردسر، ما تركش خورديم و آن‌ها به سختي افتاده‌اند.

اين جانباز دفاع مقدس از مسوولان بنياد مستضعفان و از رفتار كاركنان بيمارستاني كه در آن بستري شده است، رضايت دارد و از آن‌ها تشكر مي‌كند. گازهاي شيميايي در بدنش تاول‌هاي فراواني ايجاد كرده و تنفسش دچار اختلال شده اما روحيه‌اش ستودني است و در تمام طول گفت‌وگو بر ترغيب هر چه بيشتر دوستان همقطارش و مردم براي حضور در راهپيمايي روز قدس تاكيد دارد.

به او مي گويم آيا براي مداوا به خارج از كشور هم رفته‌اي؟ مي‌گويد: آن‌ها ما را مداوا نمي كنند، بلكه ما را موش آزمايشگاهي براي آزمايش گازهايي مي‌دانند كه خودشان به خوردمان دادند. البته من هم براي مداوا به خارج رفته‌ام. به سوريه؛ حرم حضرت زينب(س)، حضرت رقيه(س) و راس الحسين(ع).

درباره‌ي آرمانش مي‌گويد: جنگ ما جهادي براي دفاع از ميهن و انقلاب و دين‌مان بود و اگر آن را جدي نمي‌گرفتيم مسير انقلاب به كلي تغيير مي‌كرد. خدا شاهد است كه آرمان ما راه امام(ره)، يعني راه امام حسين(ع) بود. ما براي حفظ آرمان و با هدف شهادت رفتيم اما توفيق نيافتيم.

حسيني در توصيه‌اي به دولتمردان تاكيد كرد كه اگر اراده مي‌كنيد، جدي عمل كنيد، و خاطرنشان كرد كه مردمي كه به رييس‌جمهور راي دادند از او انتظار دارند كه از حق قانوني ملت ايران كوتاه نيايد مشكل فقر و تبعيض را به صورت اساسي و بنيادي و نه تسكيني حل كند.

مي‌گويد؛ روز تحصن به نمايندگي از بسياري ازجانبازان كه توان آمدن به جلوي سفارت انگلستان را نداشتند آمده بود و به نمايندگي از بسياري از جانبازان ايراني كه در غربت خود در حال فراموش شدن هستند و سازمان‌هاي مدعي حقوق بشر حتي يك بار وضعيت آن‌ها را جويا نشده‌اند، آمده بود اعتراض كند و صداي مظلوميت نسل جنگ ايران را به گوش تمام جهانيان برساند.

از رسانه‌هايي كه به امورد جانبازان توجه دارند، تشكر مي‌كند و آن‌ها را روايتگر نسلي خاموش، دردمند و پر از مناعت طبع و نسلي كه از ياران امام خميني(ره) بوده‌اند، مي‌داند و با اين حال مي‌گويد قلم‌ها از روايت غربت‌شان ناتوانند.

گفت‌وگو از خبرنگار ايسنا: اكبر بياتي‌صالح

انتهاي پيام