سفينه بدون سرنشين “استار داست” از دنباله ستاره دنباله‌ دار “ويلت2 ”عبور كرده و ضمن گرفتن عكس‌هايي از سطح آن، از مواد تشكيل دهنده اين دنباله نيز نمونه برداري كرد. به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، اين نخستين بار است كه يك سفينه ساخت بشر توانسته در انجام ماموريت خود تا اين اندازه به يك ستاره دنباله دار نزديك شود. فضاپيماي استارداست (Stardust)پس از سفري پرماجرا و طولاني و پس از طي مسافتي حدود 2/3 ميليارد كيلومتر در فضاي ميان سياره‌يي منظومه شمسي به هدف خود رسيد. هدف اين فضاپيما - دنباله دار ويلت 2(Wild 2) - گلوله يخي بزرگي با قطر 4/5 كيلومتر است كه هر 39/6 سال يكبار در مدار خود به دور خورشيد مي چرخد. اين دنباله دار در حضيض خود تا حدود مدار مريخ به خورشيد نزديك شده و در اوج تا فراسوي مدار مشتري از آن دور مي شود. اين دنباله دار در سال 1978 ميلادي كشف شده است. اين فضاپيماي 5 متري در ساعات اوليه روز جمعه 12 دي ماه (دوم ژانويه) از فاصله 300 كيلومتري اين دنباله دار عبور كرد. سرعت اين عبور در حدود 21960 كيلومتر بر ساعت بود. اگرچه تا كنون فضاپيماهاي زيادي از نزديكي دنباله دارها گذشته اند اما اين اولين باري است كه نمونه‌هايي از يك دنباله دار به زمين بازگردانده خواهند شد و بدين ترتيب دانشمندان مداركي بسيار مستند از دنباله دارها در اختيار خواهند داشت. اين فضا‌پيما كه از ميان دنباله اين دنباله دار عبور كرد، به كمك دو ابزار اندازه گيري كه چگالي و اندازه ذرات را مشخص مي كند مسير خود را تعيين كرد. در عين حال دوربين تصوربرداري و ناوبري فضاپيما در خلال پرواز مداري سفينه به دور دنباله دار فعال خواهند ماند تا از قسمهاي تاريك هسته اين دنباله دار تصاوير دقيقي آماده تهيه و به زمين ارسال شود. به گزارش ماهنامه نجوم، جمع آوري ذرات غبار توسط يك پرده تاشو به مساحت هزار سانتيمتر مربع انجام مي‌شود. بر روي اين پرده، پوشش نازكي از دي اكسيد سيليكون كشيده شده تا ذرات كوچك دنباله اين دنباله دار در آن به دام افتد. اين ذرات قطري معادل 10 تا 300 ميكرون دارند و تنها در آزمايشگاههاي مجهز مورد بررسي قرار خواهند گرفت . اين ذرات پس از جمع آوري درون كپسول كوچك و ايمني قرار گرفته و در سال 2006 به زمين خواهند رسيد و به اين ترتيب، براي اولين بار دانشمندان خواهند توانست به بررسي ساختار دنباله دارها و ذرات تشكيل دهنده آنها در آزمايشگاههاي زمين بپردازند. اگرچه بسياري نگران بازگشتن كپسول به زمين بودند اما آزمايشهاي بسيار دقيقي كه انجام شده است ايمني كپسول را ثابت كرده است. اين ماموريت در راستاي طرح هاي جدي ناسا كه از آن به عنوان ماموريتهاي “كم هزينه پرفايده” نام برده مي شود، انجام مي شود. مديريت اين طرح بر عهده آزمايشگاه “جت پروپالشن” (JPL) ناسا است. انتهاي پيام