شبكه‌ي خبري دويچه‌وله با شيرين عبادي، برنده‌ي جايزه‌ي صلح نوبل گفت‌وگويي انجام داده است.به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران متن كامل اين گفت‌وگو به شرح زير است: سوال: خانم شيرين عبادي آيا مي‌توانيد توضيح بدهيد در سفرتان در خارج از كشور با كدام يك از نمايندگان، مراجع بين‌المللي و يا دولتي كشورهاي اروپايي گفت‌وگو كرده‌ايد و در اين ديدارها چه مسايلي مطرح شده‌اند؟ پاسخ: من در مراجعت از اسلو و در پايان ديدارهاي رسمي كه در نروژ داشتم در فرانسه بودم، در آنجا با آقاي ژاك شيراك و وزير امور خارجه فرانسه، با پارلمان فرانسه و سناي فرانسه و موسسات حقوق بشري در فرانسه و همچنين با قضات ديوان عالي كشور گفت‌وگو داشته‌ام. سوال: خانم عبادي اگر ممكن است بگوييد موضوعات گفت‌وگويتان چه بوده‌اند؟ پاسخ: به طور كلي موضوعات در خصوص مسايل متعدد مربوط به حقوق بشر در فرانسه، در ايران و در عراق و در كل جهان بود. سوال: خانم عبادي شما بارها توسط گروه‌هاي فشار تهديد شده‌ايد.اين تهديدها را شما تا چه حد جدي مي‌گيريد؟ پاسخ: به هرحال اينها وقايعي ست كه متاسفانه در ايران هست. اما آنچه كه مهم است، اين تهديدها هيچ‌وقت در كار من موثر نبوده است. يعني باعث نشده است كه من حرفه‌ام را عوض بكنم و يا افكارم عوض بشود و يا محتاط‌ تر از آنچه كه هستم، بشوم. سوال: ادعا شده است كه شما به خاطر گفت‌وگويتان با ژاك شيراك، رييس جمهور فرانسه، عليه استقلال كشور عمل كرده‌ايد. در ديدار شما با ژاك شيراك مگر چه مسايلي مطرح شده است؟ پاسخ: مسايل خاصي مطرح نشد. يكي از آنها موضوع حجاب در فرانسه بود، كه اخيرا صحبت آن را حتما شنيده‌ايد كه ممنوعيتي هست براي ورود دختران محجبه به مدارس دولتي فرانسه و ديگري راجع به شيوه‌ي دموكراسي در ايران. ايشان از من سوال كردند كه مردم چگونه در انتخابات شركت مي‌كنند، آيا از انتخابات استقبال مي‌شود يا خير. من گفتم كه آقاي رييس جمهور لايحه‌اي به پارلمان داده‌اند و پارلمان هم تصويب كرده است، مجلس شوراي اسلامي هم تصويب كرده است كه به موجب آن آزادي بيشتري به مردم در انتخاب نماينده داده خواهد شد و نظارت استصوابي حذف خواهد شد. اين قانون كه به تصويب مجلس شوراي اسلامي رسيده است هنوز به تاييد شوراي نگهبان نرسيده و شوراي نگهبان هنوز آن را تاييد نكرده است. تمام مطلبي كه راجع به ايران گفته شد همين بود، اين هم چيز پنهاني نيست بلكه مسئله‌اي است كه هر روز در جرايد ايران مطرح مي شود و خود آقاي شيراك هم از اين قانون اطلاع داشته‌اند. سوال: اشاره كرديد به موضع ژاك شيراك در مورد ممنوعيت پوشش اسلامي در مدارس فرانسه و پيشتر هم در مطبوعات منعكس شد كه شما اين موضع را مورد انتقاد قرار داده‌ايد. در صورتي كه در مدارس فرانسه هرگونه نشانه‌اي كه دال بر تعلق خاص ديني، حزبي، ايدئولوژيك و يا چيزهايي از اين دست باشد، ممنوع شده است و نه فقط پوشش اسلامي. يعني اين قانوني است كه در مورد تمام اديان و احزاب و گروه‌ها و حتا فرقه‌ها اعمال مي‌شود. شما آيا نوعي برابري و عدالت در اين قانون نمي‌بينيد؟ پاسخ: خير. زيرا كه اين قانون بيشتر متوجه اسلام است. فرضا آن كسي كه صليبي بزرگ بر گردن دارد،‌ او هم مي‌گويند بايد صليبش را باز كند. منتها ضرر اين مسئله بيشتر متوجه مسلمانها مي‌شود. حرف من اين است كه اگر منظور از اين قانون اين است كه كودكان در آزادي تربيت شوند، تا بعد بتوانند در آزادي مذهب و آيين خودشان را انتخاب بكنند، و با اين هدف اگر اين قانون نوشته شده است، فقط شما به من جواب بدهيد،‌ تقصير كودكي هفت ساله كه مي‌خواهد به مدرسه برود و در يك خانواده بنيادگرا به دنيا آمده چيست كه شما مي‌خواهيد او را از تحصيل محروم بكنيد. با اين صورت او در دنياي خودش باقي خواهد ماند و حال آنكه اگر به تحصيل ادامه بدهد به احتمال بسيار زياد عليه فاندامنتاليسم، خودش بعدا قيام خواهد كرد. با اين قانون، برابري افراد از بين خواهد رفت، زيرا بچه‌ها خانواده شان را خودشان انتخاب نمي‌كنند،‌ در خانواده‌هايي به دنيا مي‌آيند. ما نبايستي با چنين قوانيني برابري افراد را از بين ببريم. علاوه بر آن، آزادي در انتخاب نوع زندگي را از مردم گرفته‌ايم. من دلم مي خواهد رنگهاي شاد بپوشم و يا دلم مي‌خواهد با حجاب باشم و يا بدون حجاب باشم. كسي حق ندارد به من دستور بدهد و در نهايت بخشي از كودكان را از حق تعليم و تربيت كه از حقوق بنيادين و اوليه هر انسان است محروم كرده‌ايم. به اين سه دليل كه اين قانون با اصول بنيادين حقوق بشر مغايرت دارد، من مخالف اين قانون هستم، مضافا اين كه آن هدفي كه به دنبالش بوده‌اند و اين قانون نوشته شده،‌ يعني مبارزه با بنيادگرايي،‌ اين قانون هدف را برآورده نمي‌كند، بلكه درست بر ضدخودش عمل مي‌كند. سوال: بسياري از خانواده‌ها كودكان خود را مجبور مي‌كنند كه پوشش اسلامي را رعايت كنند و در توضيحي هم كه دولت فرانسه در اين مورد داده از جمله به اين مسئله اشاره شده كه بسياري از اين جوانها به خواست خود پوشش اسلامي را رعايت نمي‌كنند. نظر شما در اين مورد چيست؟ آيا اين حق كشي در مورد دختران در مدارس فرانسه نيست؟ پاسخ: شما توجه داشته باشيد، وقتي خانواده‌اي دختر 6 يا 7 ساله‌ي خود را مجبور مي‌كند كه حجاب سر كند،‌ آن دختر حق انتخاب ندارد. راه حل ديگري ندارد. سوال: خانم عبادي در مورد دختر 15 يا 16 ساله چه مي‌گوييد؟ پاسخ: اين دختر اگر از طرف مقامات دولتي مورد حمايت قرار بگيرد، آن وقت مي‌تواند اگر عقيده‌اي مغاير با عقايد خانواده خودش داشته باشد به راحتي صحبت كند. اما صحبت بر سر اين است كه آن حمايت‌هاي قانوني را از زنان نمي‌كنند. بعد عليه زن هم اقدام مي‌كنند. يعني او را از حق آموزش و پرورش محروم مي‌كنند. سوال: موضوعي ديگر. شما هميشه بر اين مسئله تاكيد مي‌كنيد كه چون حقوقدان هستيد در چارچوب قانون حركت مي‌كنيد و از ورود به مباحث غيرحقوقي مي‌پرهيزيد. آيا تاكيد شما بر عدم تناقض دين اسلام با حقوق بشر نشان دهنده‌ي خروج شما از حوزه‌ي حقوق و وارد شدن به حوزه‌ي الهيات نيست؟ چون مسلمانان مومني هم وجود دارند در ايران كه دين و حقوق بشر را متعلق به دو حوزه‌ي متفاوت مي‌دانند. پاسخ: من اين مبحث را از اين ديدگاه مطرح مي‌كنم كه برخي با مغاير دانستن اسلام و دموكراسي، اسلام و حقوق بشر، افكار استبدادي را توجيه مي‌كنند. يعني وقتي كه مثلا قائل به آزادي در انتخاب نمايندگان مجلس نيستند، عنوان مي‌كنند كه اسلام دموكراسي را قبول ندارد، بنابراين چون ما مسلمان هستيم حق داريم كه به اين گونه بينديشيم. يا خيلي از مسلمانها در خيلي از كشورهاي ديگر با اين استدلال كه اسلام حقوق بشر را قبول ندارد، نقض حقوق بشر در حكومتهايشان را توجيه مي كنند. من اين مباحث را از اين جهت مطرح مي‌كنم كه اسلام بهانه‌ي خوبي نيست براي نقض حقوق بشر. اسلام بهانه‌ي خوبي نيست براي عدم رعايت دموكراسي؛ زيرا كه اسلام اگر درست تفسير شود،‌ اگر درست فهميده شود تمام حقوق بنياديني كه در حقوق بشر براي انسانها به رسميت شناخته شده را قبول دارد و حتي گامي فراتر از او هم مي‌رود. يعني اسلام به برابري انسان، به ارزش ذاتي انسان و آزادي انسان ارزش قايل است و دموكراسي و پلوراليسم فرهنگي را تحمل مي‌كند. از اسلام بهانه نسازيم براي اينكه افكار استبدادي خودمان را توجيه كنيم. انتهاي پيام