سردار سيدخليل ميراسماعيلي گفت: وجود روحيه شهادت‌طلبي باعث شده بود كه امنيت بيشتري در دوران جنگ دركشور ما حاكم باشد. ولي اكنون آن حال و هواي معنوي و حالات مذهبي كم‌رنگ شده‌اند و لذا جنگ براي ما يك نعمت بود. فرمانده مراكز آموزشي حفاظت پيراموني وزارت دفاع و پشتيباني نيروهاي مسلح ايران در گفتگوي اختصاصي با خبرنگار اجتماعي ايسنا افزود: در دوران جنگ تحميلي، تهاجم فرهنگي معني نداشت و هيچ فرهنگ بيگانه‌اي توان حضور در كشور ما را نداشت. امروز كه جنگ تحميلي را پشت سر گذاشته‌ايم ممكن است خيلي از مسايل اقتصادي رو به پيشرفت باشد ولي اگر خوب نگاه كنيم فرهنگ بيگانه درحال رخنه كردن به جامعه ماست. وي ادامه داد: امروز، تهاجم فرهنگي كه مقام معظم رهبري و امام راحل ما در مورد آن هشدار مي‌دادند، به راحتي در جامعه ما ديده مي‌شود و علتش اين است كه آن روحي كه جنگ در پيكره كشور ما دميده بود ، امروز كمتر مشاهده مي‌شود و اين وظيفه يادگاران قديمي و فرماندهان واقعي جنگ است كه رويدادها و مسائل جنگ را به دور از هرگونه بحث سياسي و جناحي، براي مردم بازگو كنند. ما نبايد اجازه دهيم برخي سناريوسازي كنند و هر طور كه مي‌خواهند جنگ را تنظيم كنند و به صورت غيرواقعي آن را تبليغ و ترويج نمايند. رييس سابق ستاد تيپ سيدالشهداء(ع) در دفاع مقدس افزود: نسل جوان ما واقعا امروز بسياري از مطالب مربوط به جنگ را نمي‌داند و برخي از اين مسايل را سخت باور مي‌كند. ما بايد اين باور را در وجود نسل جوان دروني بكنيم و بايد براي جوانها بگوييم كه ما در عمليات فتح‌المبين مسافتي قريب 12كيلومتر را بدون آنكه دشمن بفهمد طي كرديم و با شعار الله اكبر، قبل از عمليات توپخانه آنها را از كار انداختيم. بنابراين اگر آنهايي را - كه مانند حاج احمد متوسليان - در جنگ از چشم ما كنار رفته و از زحمت‌كشان و فرماندهان بزرگ جنگ تحميلي بوده‌اند ، فراموش كنيم ، قطعا عده‌اي مي‌آيند و آنطور كه مي‌خواهند جنگ را براي نسل جوان ما تفسير و بازگو مي‌كنند و انصافا اين امر يك ناحقي بزرگ در حق شهداي دفاع مقدس مي‌باشد. اين فرمانده گردان در عمليات بيت‌المقدس ادامه داد: جنگ ما، فقط براي دفاع بوده است. ما هيچ مقصد سياسي و هدف ديگري را در اين زمان پيگيري نمي‌كرديم. علت بروز جنگ هم كاملا معلوم است و آن علت وجود روحيه كشورگشايي صدام و سوءنظر آمريكا به نظام ايران بود. سردارميراسماعيلي در خصوص شبهات موجود در زمان و نحوه آتش بس تصريح كرد : چرا ما در اوايل جنگ صلح نكرديم ، چون خاك و امكانات ما هنوز در دست عراق بود و دو سوم خوزستان را در دست داشت. با فتح خرمشهر ما توانستيم 5400 كيلومتر از اراضي كشور را پس بگيريم. ولي مگر همين بود؟ عراق هنوز مناطق زيادي مانند قصرشيرين، طلاييه و قسمتهايي از جفير و.. را در دست داشت. در آن شرايط چه كسي مي توانست به عراق اعتماد كند.مگر امروز كه ساها از قبول قطعنامه 598 مي‌گذرد، عراق به تعهدات خود عمل كرده و خسارات وارده را پرداخت نموده است ؟‌حتي عراق قرارداد 1975 را كه چندسال قبل به تصويب رسانده بود، ملغي اعلام كرد.پس چطور مي‌توانستيم به او اعتماد كنيم . در آن مقطع عراق به دنبال آتش بس بود، نه قبول صلح .چه تضميني وجود داشت كه عراق پس از قبول صلح در اوايل جنگ از بخشهايي از خاك ما كه غصب كرده بود خارج شود؟ وي افزود: واقعا اين انصاف نيست كه عملكرد آن زمان را زير سوال ببريم و بايد در پاسخ عده‌اي كه اغلب حتي اصولا در جريان جنگ و دفاع مقدس شركت هم نداشته‌اند و ادعاهايي در مورد نحوه عملكرد ما در جنگ تحميلي مي‌كنند مبني بر اينكه چرا پس از فتح خرمشهر ما صلح نكرديم ياجنگ را تمام نكرديم ، گفته شود : مگر عراق در آن روز، تجاوز و تقصير خود را در جنگ پذيرفته بود مگر او شرايط و جبران خسارات ما را در صلح قبول مي‌كرد پس ما بايد اين را بفهميم كه شرايط ما در آنزمان (پس از فتح خرمشهر) اصلا آماده صلح و آشتي نبود.اگر ما نمي‌جنگيديم نمي‌توانستيم خاك خود را از عراق پس بگيريم و عراق هم دروغ مي‌گفت كه آشتي مي‌كند در غير اينصورت پس چرا از خاك ماعقب نمي‌رفت و به نظر من اين يك تاكتيك جني براي تجديد قوا بود . فرمانده پادگان قدس با انتقاد از عده‌اي كه مي خواستند در بدو انقلاب و اوايل دوران جنگ، تخم نفاق و تفرقه را بي ارتش و سپاه بيافكنند تاكيد كرد: در بدو انقلاب و جنگ منافقين سعي در ايجاد اختلاف و تفرقه درميان ارتش ايران با سپاه را داشتند ولي واقعيت اين است كه پس از يك ساله اول جنگ و عزل بني‌صدر، هماهنگي و همكاري خوبي بين فرماندهان و نيروهاي سپاه و ارتش بوجود آمد و عملياتها بزرگ زيادي در كنار يكديگر براي رسيدن به مرز پيروزي انجام دادند. انتهاي پيام