گروه هنري شبيه‌خواني در يكتاي مجمع البحرين هنر قدسي ايران است و هيچ هنري نيست كه در متن شبيه‌خواني وجود نداشته باشد. به گزارش خبرنگار ايسنا، دكتر جابر عناصري كه در عصر روز پنج‌شنبه درحوزه‌ي هنري و درباره‌ي موسيقي در تعزيه‌ سخن مي‌گفت، بابيان اين مطلب افزود: موسيقي زبان از ياد رفته‌ي شبيه‌خواني است. امروزه در تعزيه‌هايي كه اجرا مي‌شود، بسيار خارج زني مي‌كنند و امان از دست اين تعزيه فروش‌ها، هنوز موسيقي شروع نشده، ابي‌عبدالله را به شهادت مي‌رسانند. وي درباره ي چگونگي ورود موسيقي به تعزيه‌خاطر نشان كرد: موسيقي از ديرباز با خون ايرانيان عجين شده و در ايران كهن از اشعار بسيار زيبايي به عنوان چامه يا چكامه ياد شده است، در هنگام سوگواري به عنوان سوگ چامه در رثاي قهرماناني كه به عنوان شهيدان قلمرو اسطوره شناخته شده بودند، خوانده مي‌شد. در ايران از سوگ سيامك، سياوش و ايرج تا بريده شدن رگ‌هاي سياوش در طلسم‌آباد افراسيابان سوگ نامه‌ها شنيده‌ايم. وي افزود: در سال 352 هجري قمري امير معزالدوله ديلمي كه شيعي مذهب بود مرسوم كرد كه مردم بر حسين آقا آشكارا عزارداري كنند و آنگاه ايرانيان از وجدان مغفوره خود آنچه از سوگ سياوشان به ياد داشتند، براي سوگ حسين نواختند. وي در مورد آلات موسيقي مورد استفاده تعزيه تاكيد كرد: در تعزيه از طبل، سنج، ني، شيپور و در برخي شهرستان‌ها از سنگ‌زني استفاده مي‌كنند. مثلا از50 نوع طبل‌زني در سراسر ايران، در اين مراسم بهره مي‌برند. وي درباره‌ي ارتباط شبيه خوانان و نوازندگان در تعزيه اظهار داشت: در تعزيه قراردادها و اشاراتي بين شبيه‌خوانان و طبالان وجود دارد كه مي‌توانند با شانه‌ها و علاماتي مانند يك انگشت، دو انگشت و يا با شست با طبال ارتباط برقرار كنند. دكتر عناصري با بيان اين نكته كه اوج موسيقي مذهبي ايران به دوره‌ي صفويه باز مي‌گردد، گفت: اين سنت در زمان كريم‌خان زند و قاجاريه نيز ادامه يافت موسيقي در دوره‌ قاجاريه اعتبار بسيار زيادي مي‌گيرد. اما در سال 1304 هجري قمري ممنوعيت براي موسيقي تعزيه به وجود مي‌آيد. البته در دوره‌ي قاجار سعي كردند حالت درباري به موسيقي بدهند كه موسيقي دانان زير بار آن نرفتند. وي با انتقاد از شيوه‌ي اجراي موسيقي در تعزيه‌ي امروز گفت: امروزه در موسيقي تعزيه كمتر تحقيق مي‌شود و كسي به سراغ كساني كه سينه‌شان مالامال از متن‌هاي شبيه‌خواني است نمي‌رود و در اين ميان بدترين خيانت را كساني كردند كه موسيقي تعزيه را هنري موزه‌اي كردند و امروز متاسفانه موسيقي در تعزيه فراموش شده است. وي در پايان با تاكيد بر احياي موسيقي در تعزيه امروز گفت: تعزيه هنر اپراتراژيك ايران است براي زنده كردن موسيقي تعزيه بايد به شبيه‌نامه‌ها مراجعه كرد و بر اساس آنها موسيقي و نت‌نويسي لازم را در رديف مخصوص آن يافته و تدوين نماييم. انتهاي پيام