به گزارش ایسنا ساعت زمین یک رویداد جهانی سازماندهی شده توسط صندوق جهانی طبیعت است که در آخرین شنبه ماه مارس هر سال برگزار می شود. ساعت زمین در وهله اول معطوف به تغییرات آب و هوایی و نیاز به مصرف محتاطانه انرژی است. این رویداد برای اولین بار در ۲۸ مارس سال ۲۰۰۷ در سیدنی استرالیا در حالی برگزار شد که نزدیک به ۲.۲ میلیون نفر تنها از یک شهر در آن شرکت و چراغ های غیر ضروری خود را خاموش کردند اما حالا بیش از ۱۸۰ کشور و هزاران شهر در سراسر دنیا در این رویداد مشارکت می‌کنند.
ساعت زمین فقط درباره صرفه‌جویی در مصرف انرژی نیست بلکه نمادی از یک اتحاد جهانی برای حفاظت از زمین و یادآوری یک مسئولیت جمعی است چراکه که خاموشی همزمان در سراسر جهان، نماد همبستگی جهانی در برابر چالش‌های زیست‌محیطی مانند تغییرات اقلیمی، آلودگی و از بین رفتن تنوع زیستی است.
در حالی که تاثیرات کوتاه‌مدت خاموشی‌ها شاید چشمگیر نباشد اما همین یک ساعت خاموشی، کاهش موقت مصرف انرژی و انتشاردی اکسید کربن را به همراه دارد.
ساعت زمین نه تنها رویدادی نمادین، که الهام بخش سیاست‌گذاری و کمپین‌های محیط‌زیستی بوده است، به طوری که پس از برگزاری ساعت زمین، دولت آرژانتین تصمیم گرفت بیش از ۳.۴ میلیون هکتار از جنگل‌های پاتاگونیا را به مناطق حفاظت شده تبدیل کند همچنین در اوگاندا پویشی برای کاشت یک میلیون درخت به مناسبت ساعت زمین آغاز شد و در روسیه این رویداد کمک کرد تا پارک ملی جدیدی در منطقه سیبری ایجاد شود
گفت‌وگوی مردم جهان به زبان خاموشی
در ایران نیز ساعت زمین با مشارکت گسترده‌ای همراه است. در سال‌های اخیر نمادهای مهمی مانند برج میلاد، برج آزادی، پل طبیعت و سی و سه پل اصفهان با خاموش کردن چراغ‌ها به این پویش جهانی پیوسته‌اند. در سال ۱۴۰۳ چراغ‌های برج آزادی همزمان با این رویداد جهانی خاموش شد البته علاوه بر خاموشی نمادهای بزرگ شهری، بسیاری از مردم و کسب‌وکارهای کوچک نیز در این رویداد شرکت می‌کنند و این رویداد بهانه‌ای برای برگزاری کارگاه‌های آموزشی، برنامه‌های پاکسازی جمعی محیط زیست و سایر فعالیت‌های داوطلبانه نیز می‌شود.
رویدادهایی از این دست، یک پلتفرم جهانی را برای شروع گفت‌وگو درباره مسائل محیط زیستی ایجاد می‌کند. در رویداد «ساعت زمین» نیز جهانیان به زبان خاموشی در اپرای سیدنی، برج ایفل، برج خلیفه، کولوسئوم، برج ساعت بیگ بن، شهر ممنوعه چین، تاج محل، مجسمه مسیح نجات دهنده، برج میلاد، پل گلدن گیت و... صحبت می‌کنند.
این رویداد فراتر از گفت‌وگو نیز، آغازگر ایجاد یک حس همبستگی جهانی برای حفاظت از محیط زیست است و برای مردمی از سراسر دنیا، «احساس شرکت در یک حرکت جهانی» را ایجاد می‌کند که در بطن اتفاق، می‌تواند همبستگی و همکاری و انگیزه‌ای قدرتمند برای حفاظت از محیط زیست ایجاد کند.
چطور می‌توان فراتر از یک ساعت، کاری برای زمین کرد؟
در حالی که خاموش کردن چراغ‌ها یک نماد قدرتمند است، اقدامات ما نباید به همین یک ساعت محدود شود. هر فرد می‌تواند در طول سال کارهایی انجام دهد که تاثیر مثبتی بر محیط زیست داشته باشد که از جمله آن‌ها می‌توان به کاهش مصرف انرژی مانند استفاده از لامپ‌های کم‌مصرف، خاموش کردن وسایل برقی غیرضروری، مدیریت بهتر مصرف انرژی، مدیریت پسماند مانند کاهش مصرف پلاستیک، بازیافت و تفکیک زباله‌ها، مصرف آگاهانه مانند انتخاب محصولات دوستدار محیط‌زیست و کاهش هدررفت منابع طبیعی و حمایت از محیط زیست مانند شرکت در برنامه‌های پاکسازی محیط و کاشت درخت اشاره کرد.
ساعت زمین کاری بیش از یک خاموشی نمادین است و فرصتی برای بازنگری در سبک زندگی، روشن کردن چراغ آگاهی، مسئولیت‌پذیری و امید برای آینده است که با شرکت مردم، به‌طور قطع قانونگذاران را نیز به سمت توجه بیشتر به محیط زیست و طبیعت سوق می‌دهد.
انتهای پیام
نظرات