نیمه ماه مبارک رمضان، با خود نسیمی از نور و رحمت به همراه دارد؛ روزی که آسمان مدینه به شادی نشست و نخستین فرزند خانه وحی، چشم به جهان گشود. در چنین روزی، امام حسن مجتبی(ع)، دومین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت، در سال سوم هجری در خانه امیرالمؤمنین (ع) و حضرت زهرا (س) متولد شد.

نام‌گذاری از جانب خدا

وقتی پیامبر اکرم(ص) نوزاد را در آغوش گرفت، ندای وحی آمد و جبرئیل پیام آورد که نام این کودک را «حسن» بگذار، نامی که پیش از آن در دوران جاهلیت شنیده نشده بود. پیامبر(ص) پس از تولد، در گوش او اذان و اقامه گفت و او را از همان ابتدا به نماز و بندگی خدا فراخواند.

امام حسن مجتبی (ع) چهره‌ای برجسته از حلم، سخاوت، عبادت و شجاعت بود. او به دلیل کرم و بخشندگی بی‌نظیرش، «کریم اهل بیت» لقب گرفت. در زندگی‌اش بارها اموال خود را در راه خدا بخشید و با یتیمان، مسکینان و نیازمندان هم‌سفره شد. امام حسن(ع) نه تنها با دست، بلکه با دل بخشنده بود و هرگز کسی را از در خانه‌اش ناامید بازنمی‌گرداند.

الگوی صلح و وحدت

یکی از شاخص‌ترین مقاطع زندگی امام حسن(ع)، ماجرای صلح با معاویه بود؛ صلحی که برای حفظ جان مسلمانان و صیانت از دین، با درایت و فداکاری انجام شد. این صلح اگرچه برای برخی جای سؤال داشت، اما امام(ع) با بصیرت خود، مانع خونریزی شد و به امت اسلامی فرصت بازاندیشی و پایداری در مسیر حق داد.

میراث معنوی امام حسن(ع)

کلمات و رفتار امام حسن(ع) تا امروز الهام‌بخش انسان‌های آزاده‌ای است که به‌دنبال حق و عدالت‌اند. او در خطبه‌ها، دعاها و گفتار خود بر اخلاق نیکو، دوری از دنیاطلبی و رعایت حقوق مردم تأکید داشت. زندگی امام حسن (ع) همچون نوری است که مسیر جویندگان حقیقت را روشن می‌کند.

میلاد نور؛ فرصتی برای احسان و وحدت

امروز که سالروز میلاد این امام همام فرا رسیده، عاشقان اهل بیت(ع) با چراغانی، اطعام نیازمندان و گسترش محبت و مهربانی یاد او را زنده نگه می‌دارند. میلاد امام حسن (ع) نه تنها فرصتی برای جشن، که زمانی برای بازگشت به سیره کرامت و اخلاق است؛ الگویی که بیش از هر زمان، جامعه به آن نیاز دارد.

امام حسن(ع) و ماه رمضان؛ ماه میهمانی خدا
ولادت امام حسن مجتبی(ع) در میانه ماه رمضان، ماه رحمت و مغفرت الهی، نشانه‌ای از ارتباط عمیق آن حضرت با ارزش‌های الهی و انسانی است. او در این ماه مبارک، اهل شب‌زنده‌داری و دعا بود و اشک‌هایش در شب‌های قدر، دل‌ها را متأثر می‌کرد. نقل شده است که امام حسن(ع) بارها پیاده به زیارت خانه خدا رفت و هر بار در طول مسیر به نیازمندان کمک می‌کرد.

در کلام امام حسن(ع)، نیایش جایگاه ویژه‌ای داشت. او با خضوع در برابر پروردگار، مردم را به توکل، صبر و امید دعوت می‌کرد. بخشی از دعای معروف او چنین است: «الهی تو را به بخشندگی‌ات می‌خوانم، نه به اعمالم؛ و تو را به رحمتت امیدوارم، نه به طاعت خود». این کلمات، امروزه نیز مرهم دل‌هایی است که در دنیای پرآشوب، به آرامش نیاز دارند.

امروز؛ بیش از همیشه به سیره کریم اهل بیت نیازمندیم

جامعه امروز، بیش از هر زمان دیگری نیازمند احیاء سیره امام حسن مجتبی(ع) است؛ سیره‌ای که بر پایه مدارا، اخلاق، کرامت، احترام به انسان‌ها و ایستادگی در برابر ظلم بنا شده است. اگرچه زندگی آن امام، آماج طعن‌ها و ظلم‌ها شد، اما او همواره به‌دنبال حفظ وحدت و آرامش در جامعه اسلامی بود. این آموزه‌ها امروز می‌تواند راه‌گشای بسیاری از مشکلات اجتماعی و فرهنگی باشد.

جشن میلاد؛ فرصتی برای همدلی و احسان

مراسم‌ جشن میلاد امام حسن(ع) در ایران و دیگر کشورهای اسلامی، با محوریت کمک به محرومان، ترویج محبت و همبستگی برگزار می‌شود. اطعام نیازمندان، افطاری‌های ساده و صمیمی، برگزاری محافل قرآنی و یادآوری فضائل اهل بیت(ع)، روح ماه رمضان را با نور میلاد امام حسن (ع) پیوند می‌دهد.

در رابطه با جایگاه والای امام حسن در تاریخ اسلام امام‌جمعه هیدج، می‌گوید: امام حسن(ع) در سیرت و اخلاق، شبیه‌ترین انسان به پیامبر اکرم(ص) بود و از نظر خوی، رفتار و وقار، هیچ فردی به اندازه ایشان به رسول خدا شباهت نداشت.

حجت‌الاسلام اسدالله زارعی می‌افزاید: از پیامبر اسلام (ص) نقل شده است که خطاب به امام حسن (ع) فرمودند: «ای حسن، تو از نظر آفرینش و اخلاق شبیه من هستی». همچنین «انس بن مالک» گفته است: هیچ فردی همانند حسن بن علی (ع) شبیه پیامبر خدا نبود.

وی تأکید می‌کند: محبت پیامبر اکرم (ص) به امام حسن (ع) و امام حسین (ع) بسیار عمیق بود. پیامبر (ص) در حالی که در حال ایراد خطبه در مسجد بود، برای در آغوش گرفتن حسنین(ع) منبر را ترک کرد. آن حضرت فرمودند: «خدایا، این کودک پسر من است، من او را دوست دارم؛ تو نیز او را دوست بدار و هر کس که او را دوست می‌دارد، دوست بدار».

امام‌جمعه هیدج خاطرنشان می‌کند: این محبت و تکریم فوق‌العاده پیامبر(ص) به امام حسن(ع) و امام حسین(ع) به هیچ عنوان یک مسئله عاطفی صرف یا اتفاقی نبود، بلکه با شخصیت معنوی، الهی و جایگاه ویژه آنان در اسلام ارتباط مستقیم داشت؛ به‌ویژه در وقایعی همچون روز مباهله که آن دو به همراه پیامبر در حساس‌ترین لحظات تاریخ اسلام حاضر شدند.

امام جمعه سلطانیه نیز در همین رابطه با اشاره به سالروز میلاد امام حسن مجتبی(ع)، می‌گوید:  آن حضرت  مظهر همه خوبی‌ها و جلوه احسان و کرامت الهی است، ایشان چنان در بخشندگی زبان‌زد بود که سه بار تمام دارایی خود را در راه خدا بخشید و دوباره اموالش را میان خود و نیازمندان نصف کرد.

حجت‌الاسلام عمران حسینی‌نسب با اشاره به هفته احسان و اکرام و اهمیت یتیم‌نوازی می‌گوید: اکرام نیازمندان و یتیمان یکی از درس‌های مهم ماه مبارک رمضان و سیره امام حسن (ع) است که نباید از آن غفلت شودو تأسی به سیره امام حسن مجتبی(ع) در دستگیری از نیازمندان وظیفه‌ای مهم است که باید در جامعه اسلامی مورد توجه جدی قرار گیرد.

وی با اشاره به مقام والای امام حسن(ع) ادامه می‌دهد: آن حضرت جلوه عقل و عقلانیت بود، اما آماج جنگ روایت‌ها قرار گرفت.در آن زمان  دشمنان با شایعه‌پراکنی جامعه را فریب می‌دادند و بسیاری بدون بصیرت، آن شایعات را باور می‌کردند. که همین موضوع از دلایل غربت امام حسن (ع) است و غربت امام حسن مجتبی(ع) ادامه غربت امیرمؤمنان (ع) بود. 

انتهای پیام