میکروپلاستیک‌ها در همه جا وجود دارند، از غذایی که می‌خوریم گرفته تا آبی که می‌نوشیم و هوایی که تنفس می‌کنیم. پژوهشگران می‌گویند: با توجه به حضور گسترده میکروپلاستیک‌ها در محیط، حذف کامل قرار گرفتن در معرض آن غیر واقعی است و رویکرد عملی‌تر، کاهش مهمترین منابع جذب میکروپلاستیک است.

آنان دریافتند، تغییر روش نوشیدن آب از آب داخل بطری به آب لوله‌کشی تصفیه شده می‌تواند مصرف میکروپلاستیک را از  ۹۰ هزار به ۴۰۰۰ ذره در سال کاهش دهد و آن را به یک «مداخله تاثیرگذار» تبدیل کند.

پژوهشگران اظهار کردند: در حالی که کاهش مصرف رویکردی منطقی است اما هنوز مشخص نیست که آیا این مورد به کاهش قابل اندازه‌گیری تجمع میکروپلاستیک در بافت‌های انسان تبدیل می‌شود یا خیر. فراتر از آب بطری، از جمله منابع غذایی مهم دیگر دارای میکروپلاستیک‌ها، غذاهای دریایی هستند.

سایت مدیکال نیوز گزارش کرد، آنان جدا از حذف بطری‌های پلاستیکی، چندین راهبرد عملی دیگر را برای کاهش قرار گرفتن در معرض میکروپلاستیک در زندگی روزمره ما برجسته کردند که شامل عادت معمول گرم کردن غذا در ظروف پلاستیکی نیز بود زیرا می‌تواند تا ۴.۲۲ میلیون ذره میکروپلاستیک در هر سانتی‌متر مربع را آزاد کند که باید از آنها اجتناب کرد. کاهش استفاده از چای کیسه‌ای که اغلب حاوی میکروپلاستیک هستند و خودداری از نگهداری مواد غذایی در ظروف پلاستیکی نیز از اقدامات توصیه شده است.

این پژوهش همچنین بر اهمیت انتخاب غذاهای کامل به جای غذاهای کنسرو شده یا فوق‌فرآوری شده تاکید کرد: به‌عنوان مثال، نتایج تحقیقات نشان دادند که غذاهای فرآوری شده مانند ناگت مرغ در مقایسه با سینه مرغ تازه حاوی ۳۰ برابر بیشتر میکروپلاستیک در هر گرم هستند.

نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که انسان در هر سال ۶۲هزار  ذره میکروپلاستیک را تنفس می‌کند. از آنجایی که استنشاق منبع اصلی قرار گرفتن در معرض میکروپلاستیک است، پژوهشگران استفاده از فیلترهای هپا (HEPA) که توانایی حذف ذرات معلق بسیار ریز مانند گرده، آلرژن‌ها، باکتری‌ها و ویروس‌ها را دارند، پیشنهاد می‌کنند زیرا می‌توانند تا ۹۹.۹۷ درصد از ذرات معلق در هوا را به کوچکی ۰.۳ میکرون حذف کنند.

محققان خاطرنشان کردند که سن، تاثیری بر میزان تجمع میکروپلاستیک در بدن ندارد که یافته امیدوارکننده است زیرا نشان می‌دهد، با وجود قرار گرفتن مداوم در معرض میکروپلاستیک‌ها در محیط، بدن می‌تواند به‌طور طبیعی آنها را از طریق تعریق، ادرار و حرکات روده در طول زمان حذف کند.

نتایج این تحقیق در نشریه Genomic Press منتشرشده است.

انتهای پیام