پروین فرجزاده در گفت وگو با ایسنا اظهار کرد: هر یک از والدین باید با توجه به توانمندی فرزند خود و شناخت درست از مراحل رشد آنها مسئولیتهایی را در نظر بگیرند، اگر تربیت والدین از روشهای درستی الگو گرفته باشد به همان اندازه به فرزندان خود مسئولیت میدهند، همچنین اگر سن و سال و ویژگیهای شخصیتی فرزندان در نظر گرفته نشود مسئولیتهای خارج از توان آنها آسیب جدی را به دنبال دارد.
وی در ادامه گفت: توقعات خارج از سن و سال فرزندان باعث ایجاد کمالگرایی در فرزندان میشود که استانداردها را از آن چیزی که هستند و توانایی که دارند بالاتر میبرد، پس هنگامی که نمیتوانند به آن توقعات و انتظاراتی که خانوادهها از آنان دارند برسند تاثیر بسزایی در شخصیت و روانشان میگذارد.
فرجزاده در رابطه با نادیده گرفتن احساسات و عواطف فرزندان، گفت: برخود با فرزندان با توجه به نادیده گرفته شدن احساساتشان، عواقبی را به دنبال دارد که حس طرد شدن و درک نشدن از سمت خانواده را در آنها افزایش میدهد و نتیجه این نوع برخوردها در بروز رفتارها و شکلگیری شخصیت آنها تاثیر میگذارد.
این روانشناس خانواده در ادامه بیان کرد: موضوع دیگر در رابطه با شیوه تربیتی نادرست فرزندان، مقایسه آنها با دیگران است که در واقع این عمل به نوعی نادیده گرفته شدن توانمندیهای فرزندان است و این مقایسه چیزی جز احساس سرخوردگی و کینه نسبت به فرد مقایسه شده ندارد.
فرجزاده با بیان اینکه بهترین روش تربیتی، روش آزادمنشانه یا مشاوره ای است، تصریح کرد: در این روش خانواده خواستهها و نیاز فرزند را در نظر میگیرد و به صورت مشاورهای درباره تصمیمات گرفته شده گفت وگو میکند که در نهایت به نوعی آن بحث را هدایت میکند تا فرزند احساس کند خود، در تصمیمگیریها نقش دارد و عواقب تصمیم گیری با خود آن است.
وی ادامه داد: در این برخورد، فرزند تلاش میکند بهترین تصمیم را بگیرد تا با عواقب نادرستی روبرو نشود، چه بسا باعث تقویت اعتماد به نفس و استقلال شخصیتی میشود.
فرجزاده با تاکید بر اینکه فرزندان را نباید مطابق الگوهای شخصیتی و ذهنی خود تربیت کرد، گفت: درحقیقت باید فرزند را با توجه به الگوهای شخصیتی و تواناییهایی که دارد تربیت کرد نه روشی که والدین در اجتماع با مقایسه دیگران به دست آوردند، زیرا این رفتار عاقبتی جز ساختن یک شخصیت مضطرب و خود کمبین ندارد.
این روانشناس خانواده در ادامه گفت: نداشتن ارتباط صحیح با فرزند شکافی را به وجود میآورد که در نتیجه آن، احساس بیاهمیتی و حقارت را تشدید میکند.
فرجزاده با اشاره به اینکه مسئولیت دادن به فرزندان شاخصهای خاص خود را دارد و خانوادهها باید با در نظر گرفتن آنها به فرزندان خود مسئولیت دهند، تاکید کرد: لازم است خانوادهها مسئولیتهای ناچیز که مناسب جسم و سن فرزندان است را به آنها واگذار کنند تا مسئولیتپذیری در شخصیتشان مستقر و با انجام متداوم آن، قطعا استقلال نیز در شخصیت فرزند ریشهدار خواهد شد.
وی خاطرنشان کرد: نباید با فرزند رفتار متناقض داشته باشیم، به طور مثال اگر امروز در برابر رفتار فرزند برخورد جدی داریم روز بعد تسلیم خواسته کودک نشویم، چه بسا این نوع رفتار به فرزند اطمینان را میدهد که میتواند با پافشاری و بروز رفتارهای نامناسب به خواسته خود برسد.
انتهای پیام
نظرات