علی خانی در گفت‌وگو با ایسنا به تهدیدهایی که حیات وحش را در معرض خطر قرار داده‌اند، اشاره و اظهار کرد: بهره‌برداری بی‌رویه و ناپایدار از منابع آبی و طبیعی یکی از اصلی‌ترین تهدیدها است.

وی تصریح کرد: همچنین بهره‌برداری ناپایدار از حوضه‌های آبخیز و تالاب‌ها همراه با ناکارآمدی نظام تأمین حقابه اکولوژیکی تالاب‌ها، عدم رعایت حقابه ضروری برای حفظ تعادل محیط زیست در تالاب‌ها، مشکلات ناشی از سگ‌های بلاصاحب و هیبریدها و وجود سلاح‌های غیرمجاز و شکار و قاچاق بی‌رویه گونه‌ها از دیگر عوامل تهدیدکننده هستند.

وی همچنین به تخریب‌های ناشی از معادن در زیستگاه‌های حساس و آسیب به حیات وحش و زیستگاه‌ها اشاره و افزود: گاهی عدم تعامل دستگاه‌های اجرایی ذیربط در حفاظت از محیط زیست و فقر جوامع بومی محلی، عدم ظرفیت‌سازی و ایجاد معیشت جایگزین برای جوامع محلی ذینفع و عدم امکان پرداخت خسارات وارده به دامداران و کشاورزان از ناحیه گونه‌های عادی حیات وحش از قبیل گرگ، خرگوش نیز از دیگر چالش‌ها هستند.

نقش مردم محلی در حفاظت از حیات وحش

خانی در ادامه تأکید کرد: جلب مشارکت جوامع بومی، راهکار نوین حفاظت از حیات وحش است، مردم بومی و جوامع محلی در حفاظت از حیات وحش و حفظ تنوع زیستی و تضمین معیشت پایدار روستایی نقش کلیدی دارند و رابطه بین انسان و حیات وحش از بدو خلقت شکل گرفته است و لذا فرهنگ مردم بومی با حفاظت از حیات وحش درگیر است.

وی با اشاره به برنامه‌های آموزشی گفت: برگزاری کارگاه‌های آموزشی برای جوامع بومی محلی اطراف و داخل مناطق تحت مدیریت، و اجرای برنامه‌های آموزشی و فرهنگی برای دانش‌آموزان ۳۱ روستای محروم در حاشیه و داخل مناطق تحت مدیریت حفاظت محیط زیست استان از جمله اقدامات است.

خانی ادامه داد: همچنین، توانمندسازی جوامع بومی محلی اطراف تالاب کجی نمکزار با برگزاری دوره‌های آموزشی مشاغل سازگار با محیط زیست در راستای اجرای برنامه عملیاتی ظرفیت‌سازی مشارکت و آگاهی‌رسانی CEPA نیز در حال انجام است.

استفاده از ظرفیت گردشگری برای حفاظت حیات وحش

سرپرست محیط زیست خراسان‌جنوبی در ادامه به اهمیت گردشگری پایدار اشاره و اظهار کرد: گردشگری پایدار، سفری است که با احترام به طبیعت و فرهنگ‌های محلی انجام می‌شود. این نوع گردشگری به‌گونه‌ای برنامه‌ریزی می‌شود که تأثیرات منفی زیست‌محیطی و فرهنگی به حداقل برسد و در عین‌حال، منافع اقتصادی و اجتماعی برای جوامع محلی به حداکثر برسد.

وی در پایان به اقدامات لازم برای احیای گونه‌های در خطر انقراض اشاره و اظهار کرد: ما باید تلاش خود را بر روی حفظ گونه‌هایی متمرکز کنیم که امکان حفاظت از آنها وجود داشته باشد. شناسایی مناطق مستعد و قرار گرفتن آنها در زمره مناطق تحت مدیریت حفاظت محیط زیست، حفاظت از زیستگاه‌های آنها با انجام اقدامات احیایی، و برنامه‌ریزی میان‌مدت و بلندمدت جهت جلوگیری از انقراض گونه‌های جانوری از جمله اقدامات ضروری است.

انتهای پیام