به گزارش ایسنا، اقتصاد جهانی در دهه‌های اخیر شاهد تحولاتی چشمگیر بوده که عمدتاً به لطف پیشرفت فناوری و رشد شرکت‌های دانش‌بنیان محقق شده است. این شرکت‌ها به دلیل فعالیت در حوزه فناوری‌های پیشرفته و تولید محصولاتی با ارزش افزوده بالا، سهم بزرگی در توسعه اقتصادی دارند. آنها عمدتاً با تکیه بر دانش فنی و نیروی انسانی متخصص فعالیت می‌کنند و برخلاف صنایع سنتی، نیاز به سرمایه‌گذاری ثابت کمتری دارند. این ویژگی‌ها، شرکت‌های دانش‌بنیان را به یکی از ارکان اصلی رشد اقتصادی در کشورهای مختلف، به‌ویژه اقتصادهای نوظهور تبدیل کرده است.

یکی دیگر از جنبه‌های اهمیت این شرکت‌ها، توانایی آنها در ایجاد فرصت‌های شغلی و مقابله با چالش‌های ناشی از بیکاری است. این شرکت‌ها معمولاً با استفاده از نوآوری، ایده‌های جدیدی را به بازار عرضه می‌کنند که نه تنها منجر به توسعه محصولات و خدمات جدید می‌شود، بلکه ساختار اقتصادی را نیز بهبود می‌بخشد. با این حال، چالش تأمین مالی، از جمله موانع اصلی این شرکت‌ها در مسیر رشد و توسعه است. از آنجایی که این کسب‌وکارها در مراحل اولیه خود عمدتاً ریسک‌پذیری بالایی دارند، سرمایه‌گذاران و نهادهای مالی به سختی به آنها اعتماد می‌کنند.

در این راستا، گروهی از محققان از دانشگاه آزاد اسلامی فیروزکوه و آمل، پژوهشی انجام داده‌اند تا تأثیر منابع مالی مختلف بر رشد شرکت‌های دانش‌بنیان را بررسی کنند. این پژوهش که به طور خاص بر شرکت‌های فعال در ایران متمرکز بوده است، تلاش داشته است نشان دهد که چه نوع تأمین مالی می‌تواند به توسعه اقتصادی این شرکت‌ها کمک کند.

برای انجام این تحقیق، اطلاعات مربوط به ۹۸ شرکت دانش‌بنیان در چهار صنعت مختلف شامل شیمیایی، دارویی، صنایع غذایی و فناوری، در فاصله سال‌های ۱۳۹۵ تا ۱۴۰۱ جمع‌آوری و تحلیل شد. محققان از یک روش آماری پیشرفته به نام «مدل‌های پانل پویا» برای تحلیل داده‌ها استفاده کردند که امکان بررسی دقیق‌تر روابط میان متغیرها را فراهم می‌کند.

نتایج این پژوهش نشان دادند که تأمین مالی از طریق بدهی، منابع داخلی و عرضه سهام تأثیرات متفاوتی بر عملکرد اقتصادی شرکت‌ها دارد. در حالی که تأمین مالی از طریق بدهی معمولاً تأثیر قوی‌تری بر ارزش افزوده اقتصادی دارد، این تأثیر منفی است.

به عبارت دیگر، استفاده بیش از حد از وام‌های بانکی و بدهی می‌تواند فشار مالی بیشتری به شرکت‌ها وارد کرده و حتی خطر ورشکستگی آنها را افزایش دهد. در مقابل، تأمین مالی از طریق منابع داخلی و عرضه سهام تأثیر مثبتی بر رشد اقتصادی شرکت‌ها داشته و به توسعه پایدار آنها کمک می‌کند.

بر اساس این یافته‌ها، محققان پیشنهاد می‌کنند شرکت‌های دانش‌بنیان در شرایط محیطی مناسب و با مدیریت دقیق منابع، از روش‌های مختلف تأمین مالی بهره‌برداری کنند. به‌ویژه، این شرکت‌ها می‌توانند با کاهش هزینه‌های عملیاتی و بهبود عملکرد مالی، از منابع داخلی برای توسعه خود استفاده کنند. همچنین، جذب سرمایه از طریق عرضه سهام می‌تواند گزینه‌ای مناسب برای تأمین مالی این شرکت‌ها باشد، چرا که علاوه بر کاهش فشارهای مالی، به جذب سرمایه‌گذاران جدید کمک می‌کند.

علاوه بر این، تأمین مالی از طریق بدهی، هرچند ریسک‌زا، می‌تواند در برخی موارد برای توسعه کوتاه‌مدت مؤثر باشد. با این حال، شرکت‌ها باید در استفاده از این روش بسیار محتاط باشند و برنامه‌های مالی دقیقی برای مدیریت بدهی‌ها تدوین کنند.

نتایج این پژوهش حاکی از آن هستند که کاهش هزینه‌های بانکی و تسهیل فرآیندهای تأمین مالی می‌تواند به شرکت‌های دانش‌بنیان کمک کند تا رشد پایدارتری داشته باشند.

قابل ذکر است نتایج این پژوهش در فصلنامه «پژوهش‌ها و سیاست‌های اقتصادی» که زیر نظر وزارت امور اقتصادی و دارایی فعالیت می‌کند، منتشر شده‌اند. این نشریه یکی از منابع معتبر در زمینه اقتصاد و سیاست‌گذاری است و انتشار این پژوهش در آن نشان‌دهنده اهمیت موضوع مورد بررسی است.

انتهای پیام