به گزارش ایسنا، به نقل از فرادید، جاناتان لارسن، حشره‌شناس دانشگاه کنتاکی، در گفت‌وگویی توضیح می‌دهد: «برخی از این حشرات به این دلیل به ما علاقه دارند که پستاندارانی با خون گرم هستیم و آن‌ها می‌توانند از ما تغذیه کنند.» او ادامه می‌دهد: «حشراتی مانند پشه‌ها و مگس‌های گوزنی به دی‌اکسیدکربنی که هنگام تنفس بیرون می‌دهیم جذب می‌شوند».

جودی کافمن، حشره‌شناس دانشگاه کرنل نیز می‌گوید بدن انسان به راحتی برای حشرات قابل تشخیص است، زیرا بدن همواره ترکیباتی مانند دی‌اکسیدکربن، لاکتیک اسید و کربوکسیلیک اسید از خود منتشر می‌کند که این حشرات را به سمت ما می‌کشاند. در واقع ما یک جور «هالۀ بو» داریم که حشراتی مثل پشه و مگس را به سمت ما می‌کشاند.

اما نکته جالب اینجاست که بوی بدن هر فرد متفاوت است. سَمی رمزی، استاد دانشگاه کلرادو بولدر توضیح می‌دهد: «اگر می‌توانستید بو را ببینید، متوجه می‌شدید که هر فرد در میان ابری از بوی مخصوص به خود احاطه شده است.» او اضافه می‌کند: «ترکیب چربی‌های پوست، مولکول‌هایی که در هوا منتشر می‌شوند و حتی رژیم غذایی و فعالیت‌های روزانه باعث می‌شوند برخی افراد برای حشرات بسیار جذاب‌تر از دیگران باشند». به همین دلیل است که بعضی افراد بیشتر از بقیه هدف این حشرات مزاحم قرار می‌گیرند.

حشرات نه‌تنها به خون ما علاقه دارند، بلکه از عرق و چربی‌های پوستی هم تغذیه می‌کنند. برخی از حشرات انگلی مانند پشه‌ها به دنبال مکیدن خون انسان هستند، اما گونه‌هایی مثل مگس خانگی بیشتر به مواد مغذی موجود روی پوست ما علاقه دارند.

جاناتان لارسن، حشره‌شناس دانشگاه کنتاکی در این‌باره می‌گوید: «سطح پوست ما با ترکیباتی پوشیده شده که مگس‌ها می‌توانند از آن تغذیه کنند؛ کربوهیدرات‌ها، پروتئین‌ها و سایر مواد موجود در عرق و چربی‌های پوستی، همگی برای آن‌ها جذاب هستند. کافی است مگس‌ها با دهان اسفنجی‌شان سطح پوست را لمس کنند و مثل یک نی، مواد مغذی را بمکند».

بااین‌حال، سَمی رمزی، استاد دانشگاه کلرادو بولدر، توضیح می‌دهد که مگس‌ها برای تأمین انرژی خود به عرق انسان متکی نیستند. هرچند که برخی از آن‌ها مواد مغذی پوست را جذب می‌کنند، اما این مواد بسیار رقیق هستند. درواقع، مگس‌ها بیشتر برای تأمین نمک موردنیاز بدنشان عرق ما را می‌لیسند.

برخی از حشرات، از جمله مگس‌های خانگی، بیشتر به مواد در حال فساد علاقه دارند، اما درکل همه‌چیزخوار هستند. آن‌ها برای هضم غذاهای جامد، ابتدا روی آن‌ها آنزیم‌های گوارشی ترشح می‌کنند تا مواد را به مایع تبدیل کرده و سپس با خرطوم نی‌مانند خود آن را بمکند.

در بین گونه‌های مختلف حشرات مزاحم، روش‌های مختلفی برای پیدا کردن غذا وجود دارد. بسیاری از آن‌ها با موهای حسی روی بدن و شاخک‌هایشان بوها را از فاصله دور تشخیص می‌دهند. وقتی بوی موردعلاقه‌شان را حس کنند، به سمت آن پرواز کرده و روی آن فرود می‌آیند.

یک نکته جالب در مورد مگس‌ها این است که آن‌ها گیرنده‌های چشایی روی پاهایشان دارند! یعنی بلافاصله بعد از نشستن روی سطحی، می‌توانند تشخیص دهند که آیا خوراکی مناسبی پیدا کرده‌اند یا نه. این قابلیت به آن‌ها کمک می‌کند قبل از اینکه فرصت فراری دادنشان را پیدا کنیم، خیلی زود یک میان‌وعده سریع بخورند!

علاوه بر این، چشمان بزرگ و برجسته مگس‌ها که از هزاران عدسی کوچک تشکیل شده‌اند، به آن‌ها میدان دیدی نزدیک به ۳۶۰ درجه می‌دهد. به همین دلیل، به‌محض اینکه دستمان را برای کشتنشان تکان می‌دهیم، سریع فرار می‌کنند.

نکتۀ دیگر در مورد مگس‌های خانگی این است که آن‌ها به‌شدت کنجکاو هستند و همین موضوع آن‌ها را به ناقلین بیماری تبدیل می‌کند.

رمزی توضیح می‌دهد که مگس‌ها به‌طور مداوم بین سطوح مختلف، از زباله‌ها گرفته تا غذای ما، جابه‌جا می‌شوند. لارسن هم می‌گوید: «آن‌ها روی فضولات می‌نشینند، پاهایشان را آلوده می‌کنند، هیچ‌وقت دست‌هایشان را نمی‌شویند (!) و بعد روی ساندویچ شما فرود می‌آیند و روی آن استفراغ می‌کنند!» به همین دلیل، مگس‌ها می‌توانند بیماری‌هایی مانند وبا، سل و تب حصبه را منتقل کنند.

جودی کافمن، حشره‌شناس دانشگاه کرنل توصیه می‌کند که برای کاهش تماس با مگس‌ها، از لباس‌های بلند استفاده کنید و از دافع‌های حشرات مانند DEET یا روغن اکالیپتوس لیمویی بهره ببرید.

انتهای پیام