حجت‌الاسلام مصطفی رضایی، پژوهشگر حوزه مهدویت در گفت‌وگو با ایسنا بیان کرد: انتظار امام عصر(عج) به دو گونه فعال و منفعل قابل مطرح شدن است. انتظار فعال، نوعی از انتظار به شمار می‌رود که منتظر قائل به سکون و یک جا نشینی نیست و برای پیشبرد مهدویت در سطوح مختلف فردی و اجتماعی به فعالیت می‌پردازد.
وی اظهار کرد: در چنین انتظاری ما با نگاهی تمدنی با دشمنان حضرت مواجهه خواهیم داشت. در انتظار تمدنی، مباحث مهدویت تنها حول نشانه‌ها و علائم ظهور یا فرقه‌های انحرافی مهدویت ارائه نمی‌شود بلکه این مباحث لازم، سطحی محدود از واقعیت تمدنی و کلان مهدویت به شمار می‌رود.
رضایی تاکید کرد: در انتظار فعال، شخص منتظر نگاهی فراگیر و جهانی دارد و معتقد است باید زیرساخت‌های بزرگی برای ظهور ایجاد کرد و منجی موعود را در گستره جهانی به مردم معرفی کرد. این کار با سخن صرف ممکن نیست بلکه باید سخت افزارها و نرم افزارهای تمدنی ما به این سمت و سو کشیده شود.
این پژوهشگر مهدویت اضافه کرد: ما در حال حاضر در دوره‌ای از انتظار منفعلانه قرار داریم و هرچند زیرساخت‌هایی پراکنده در حال پی ریزی است اما این شرایط به هیچ وجه برای اقناع نفوس جهانی جهت ظهور حضرت و آمادگی آن‌ها کفایت نخواهد کرد.
وی یادآور شد: در حقیقت انتظار منفعلانه به ما یاد می‌دهد در اوقاتی از روز یا ماه یا سال به یاد حضرت باشیم. در مراسم نیمه شعبان شرکت کنیم اما تلاش در همین مقیاس محدود متوقف خواهد شد درحالی که علی رغم لزوم این فعالیت‌ها، باید روند مقدمه سازی ظهور امام به همه بخش‌های زندگی فردی و نظامات اجتماعی گسترش پیدا کند.
رضایی گفت: امروزه دشمنان فعالیت‌های محسوسی در زمینه قانع کردن ما به تن دادن به همین سبک انتظار انجام می‌دهند؛ چراکه به خوبی می‌دانند انتظار فعال چطور می‌تواند در زمانی کوتاه بساط آن‌ها را به چالش بکشد.
این پژوهشگر مهدویت تصریح کرد: برگزاری مراسم‌هایی چون نیمه شعبان قطعاً تأثیر عمیقی بر قلب انسان منتظر دارد و می‌تواند نقطه‌ی آغازین حرکت به سمت انتظاری فعال و گسترده باشد. این مراسم‌ها علاوه بر یادآوری حقیقت انتظار، نوعی فرصت برای تجدید عهد با امام زمان (عج) فراهم می‌آورد؛ فرصتی برای اینکه هر فرد مسلمان به طور شخصی و اجتماعی با امام خود پیمان ببندد و زندگی‌اش را در جهت تحقق اهداف و آرمان‌های ایشان جهت‌دهی کند.
رضایی بیان کرد: انتظار فعال، به طور جدی با عافیت‌طلبی در تضاد است. چرا که انتظار به معنای یک وضعیت منفعلانه و نشستن دست روی دست نیست، بلکه به معنی به‌کارگیری همه امکانات و توان‌ها برای آماده‌سازی خود و جامعه برای ظهور است.
وی اضافه کرد: در این مسیر، منتظر باید از مرز راحتی و آسایش فردی فراتر برود و به دنیای اطراف خود نگاه کند. این انتظار از انسان می‌خواهد که در برابر مشکلات و سختی‌ها تسلیم نشود و با عزم راسخ، در هر زمینه‌ای که ممکن است، برای ظهور امام قدمی بردارد.
رضایی گفت: عهد دائمی با امام عصر(عج) در این راستا امری ضروری است، برای یک منتظر واقعی، زندگی مادی نباید مانعی برای هدف‌گذاری‌های والای او باشد. این عهد، به معنای ارتباط مستمر و همیشگی با امام است؛ ارتباطی که از طریق آگاهی از آموزه‌ها و اهداف ایشان در دین و زندگی اجتماعی برقرار می‌شود.
وی عنوان کرد: فرد منتظر باید همواره خود را در مسیر این هدف قرار دهد، به گونه‌ای که هیچ پدیده یا اتفاقی نتواند او را از این مسیر دور کند. در واقع، این عهد نه تنها با کلام، بلکه با عمل و رفتار روزمره نیز باید مستمر و پایدار باشد و نیمه شعبان فرصت بی بدیلی برای ایجاد این آمادگی درونی است.
انتهای پیام
نظرات