به گزارش ایسنا، در پژوهش دکتر بهناز امین‌زاده، استاد دانشکده شهرسازی دانشکدگان هنرهای زیبا و شهره عزتیان، دانشجوی دانشگاه تهران، راهکارهایی برای مشارکت ذی‌نفعان در طراحی شهر پیشنهاد شده است.

امین‌زاده درباره اهمیت همکاری و مشارکت در طراحی شهری، گفت: لازمه طراحی شهری نوعی همکاری است. اما این مسأله مهم عمدتاً با تعارضاتی مواجه است، زیرا غالباً طراحی شهری به صورت مجزا و بدون همکاری معنادار بین طراح و سایر کنشگران و با رویکرد «دانای کل» و «جعبه سیاه طراحی» انجام می‌شود.

استاد دانشکدگان هنرهای زیبای دانشگاه تهران در معرفی پژوهش انجام‌شده در دانشکده شهرسازی، گفت: در این پژوهش تلاش شده است کاربست طراحی همکارانه در مرحله تهیه طرح مورد واکاوی قرار گیرد. در واقع با توجه به ماهیت خلاقانه و کشف و شهودیِ طراحی و لزوم خلق و پردازش ایده در مرحله تولید طرح، امکان تعامل و همکاری بین کنشگران نیازمند تحقیق و واکاوی است.

وی افزود: طراحی شهری همکارانه با حضور کنشگران مختلف، از یک سو نوعی مدیریت تضادهاست که هدفش ایجاد درک مشترک از مسئله طراحی بر اساس ارزش‌ها و هنجارهای کنشگران در فرایندی یکپارچه و طراحی بر اساس آن است. از سوی دیگر ماهیت طراحی ایجاب می‌کند که مرحله خلق ایده و راه حل با رویکرد تحلیلی و خلاقانه از طرف طراح / طراحان انجام شود.

استاد دانشکده شهرسازی تصریح کرد: این مطالعه به لحاظ نظری مبتنی بر تفسیر نوآورانه‌ای از رهیافت «تفکر طراحی» (design thinking) در حوزه طراحی شهری و مرتبط ساختن آن با رهیافت «عقلانیت همکارانه» (collaborative rationality) است. در آزمون فرضیه ایجادشده در یک نمونه موردی (طرح چهارباغ اصفهان) پس از مدل‌سازی‌هایی انجام‌شده بر اساس کاربرد الگوریتم ژنتیک، سامانه‌ای یکپارچه با بهره‌گیری از محیط فناورانه و رسانه‌های جمعی ایجاد شد تا قابلیت آن را داشته باشد که در هر مرحله، نظر کنشگران را با توجه به نقش و جایگاهشان در قالب ابزارهای رسانه‌ای سنجیده و خواسته‌ها و تمایلات متفاوت و متعدد آنها را وارد شبکه کند.

به نقل از روابط‌عمومی دانشگاه تهران، امین‌زاده درباره نتایج این مطالعه، گفت: این تحقیق نشان داد که کنشگران می‌توانند به شبکه‌ای از قدرت دست یابند که همکاری را معنادار کرده و با ایجاد روابط تعاملی و تفسیری، امکان یادگیری متقابل و رسیدن به محصول طراحی مطلوب را فراهم می‌کند.

عضو هیأت علمی دانشکدگان هنرهای زیبا با اشاره به اینکه پیشنهاد تحقیق در قالب گام‌های هشتگانه فرایند طراحی شهری تبیین شده است، تاکید کرد: چنین فرایندی نیازمند چرخه‌ای متوالی از مفهوم‌سازی، ساخت و پردازش ایده، ارائه راه حل‌ها و ارزیابی آنهاست. این فرایند از طریق ایجاد شبکه‌ای فناورانه از تعامل و تصمیم‌گیری، ارتباط بین کنشگران شامل مدیران و متولیان، متخصصین و تهیه‌کنندگان طرح و کاربران به وجود می‌آورد و در نتیجه چالش بین استفاده همزمان از روش‌های علمی و کشف و شهودی را در طراحی شهری به حداقل رسانده و بستر مشارکت خلاقانه در طراحی شهری در مرحله تولید طرح را فراهم می‌کند.

نتایج این پژوهش در قالب مقاله‌ای در نشریه CoDesign منتشر شده است.

انتهای پیام