دکتر حجت دارابی در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا با اشاره به شرایط نامناسب تپه باستانی گنج دره، اظهار کرد: با وجود اینکه این محوطه اهمیت بسیار بالایی در باستان‌شناسی ایران و دنیا دارد و در محافل علمی و دانشگاهی همواره از آن بحث می‌شود، اما این روزها شرایط خوبی ندارد. 

وی افزود: طی چندسال گذشته برنامه‌ریزی شد تا برای حفظ و احیاء این محوطه باستانی، طرح تبدیل آن به یک پارک موزه یا سایت موزه تهیه شود، اما متاسفانه هنوز کاری انجام نشده است. 

این باستان‌شناس کرمانشاهی یکی از موانع اجرایی شدن این طرح را عدم تملک عرصه آن عنوان و اظهار کرد: عرصه محوطه باستانی گنج دره نزدیک به یک هکتار است که بخش زیادی از آن زمین کشاورزی است و باید از مالکان بخش خصوصی خریداری شود، اما هنوز تملک نشده است. 

وی با بیان اینکه هرساله چندین مرتبه از این تپه باستانی دیدن می‌کنم، گفت: هربار که از این محوطه بازدید می‌کنم، مانند کوه یخی است که درحال آب شدن است و هر بار کشاورزان بخش‌هایی از آن را به زمین‌های خود الحاق کرده‌اند. 

دارابی در ادامه به یکی دیگر از مهمترین تهدیدهایی که گنج دره را در معرض نابودی قرار داده اشاره و اظهار کرد: حفاری‌های غیرمجاز به شدت این محوطه باستانی را در معرض تخریب قرار داده است. 

وی تاکید کرد: در دهه‌های ۴۰ و ۵۰ بخش‌های مرکزی گنج دره مورد کاوش باستان‌شناسان کانادایی قرار گرفت اما بخش‌های پیرامونی آن باقی ماند که در طول سال‌های گذشته این بخش‌ها به شدت از سوی حفاران غیرمجاز مورد تخریب قرار گرفته است. 

عضو هیات علمی گروه باستان‌شناسی دانشگاه رازی کرمانشاه اضافه کرد: حدود دو سال پیش حفاران غیرمجاز تونلی به ابعاد حدود هفت متر را در این تپه باستانی حفاری کردند که این کار آسیب زیادی به محوطه زد.

وی با بیان اینکه اسم «گنج دره» حفاران غیرمجاز را به اشتباه انداخته، عنوان کرد: هرچند نام این محوطه باستانی گنج دره است، اما هیچ گنجی در آن نیست، چرا که اساسا متعلق به حدود ۱۰ هزار سال قبل است، یعنی زمانی که انسان حتی سفال را کشف نکرده بود، چه برسد به فلز. 

دارابی تاکید کرد: گنج دره محوطه‌ای باستانی مربوط به دوره نوسنگی است که اولین شواهد از اهلی‌سازی بُز در دنیا در آن وجود دارد. بعلاوه مدارک متعددی به دست آمده که نشان می‌دهد حدود ۱۰ هزار و ۲۰۰ سال قبل مردمی در این نقطه زندگی می‌کردند که هم برای اولین بار بُز را اهلی کردند و هم اینکه اولین نمونه‌های خانه‌های روستایی را در اینجا بنا کرده‌اند. 

وی یادآورشد: همچنین مدارکی مبنی بر ذخیره‌سازی غلات نیز در این محوطه باستانی بدست آمده است. 

این باستان‌شناس کرمانشاهی در پایان تنها راه نجات گنج‌دره از شرایط کنونی را تبدیل آن به یک سایت موزه و یا پارک موزه دانست و گفت: امیدواریم مسئولان میراث فرهنگی استان به قولی که در خصوص این محوطه باستانی داده‌اند عمل کرده و آن را از شرایط فعلی خارج  کنند. 

به گزارش ایسنا، گنج دره محوطه‌ای باستانی مربوط به دوره نوسنگی در فاصله هفت کیلومتری شهر هرسین واقع شده و سال ۱۳۸۰ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

انتهای پیام