متن کامل پیام معظم له بدین شرح است:

«بسم الله الرحمن الرحیم

«الحمد لله رب العالمین و صلی الله علی جمیع الأنبیاء و المرسلین و الأئمة الهداة المهدیین و فاطمة الزهراء  بهم نتولّی و من أعدائهم نبترّء الی الله».

در آستانه چهل و ششمین سالگرد انقلاب اسلامی ایران هستیم. مصادف با اعیاد شعبانیه مخصوصاً عید ولادت وجود مبارک حضرت ختمی امامت امام زمان(ارواحنا فداه) است که امیدواریم همه این عیدها و برکت ها برای نظام اسلامی و جامعه اسلامی خیر و رحمت و برکت باشد.

چند نکته است که توجه به آن‌ها برای همه ما سودمند است؛ اول: گرامیداشت این سالگرد و حضور در راهپیمایی ۲۲ بهمن امسال یعنی ۱۴۰۳ و حفظ وحدت ما و حفظ انسجام ما و حفظ اعتقاد ما و حفظ معیت ما و حفظ هم آوایی و هماهنگی ما در گرامیداشت این نظام پربرکت اسلامی است. این هم قدردانی از امام و شهدا (رضوان الله تعالی علیهم) است از یک سو؛ هم قدردانی از بزرگی و عظمت و جلال و شکوه جانبازان عزیز ماست، از سوی دیگر و هم حق شناسی از مسئولانی که در مسیر امام و انقلاب بودند که نه بیراهه رفتند نه راه کسی را بستند و هم موعظه و هدایت است نسبت به کسانی که تأملی در این زمینه دارند.

مطلب اساسی آن است که یکی از گناهان کبیره که در صدر اسلام مطرح بود تعرب بعد از هجرت است. این تعرب بعد از هجرت در بیان نورانی پیغمبر(صلوات الله و سلامه علیه) است که مستقیماً به وجود مبارک امیرالمؤمنین فرمود «لَا تَعَرُّبَ بَعْدَ الْهِجْرَةِ». بیان نورانی امام صادق (سلام الله علیه) است که صریحا تعرب بعد از هجرت را نهی کردند. در مکتوب رسمی امام رضا(صلوات الله و سلامه علیه) است که تعرب بعد از هجرت را نهی کردند. این یک امر مسلّمی است که در صدر اسلام بود که «لَا تَعَرُّبَ بَعْدَ الْهِجْرَةِ».

به گزارش ایسنا و به نقل از پایگاه اطلاع رسانی اسراء در ادامه این پیام آمده است: معنای این جمله مبارک این است گروهی که از مکه به مدینه آمدند و هجرت کردند یا مانند اوس و خزرج در خود مدینه بودند از سنخ ﴿وَ الرُّجْزَ فَاهْجُرْ﴾ از جاهلیت هجرت کردند و نظام پربرکت اسلامی را پذیرفتند. دوماً بخواهند خوی جاهلی عرب جاهل را بپذیرند این شدیداً نهی شده است. عرب شدن بعد از اسلام یعنی آن نظام جاهلی وگرنه عرب نژادی مانند نژادهای دیگر محترم اند. تعرّب یعنی جاهلیت قبل از اسلام را کسی دوباره بخواهد بپذیرد این جزء معاصی کبیره است «لَا تَعَرُّبَ بَعْدَ الْهِجْرَةِ».

آنچه که در این مجامع روایی از دستور صریح خود پیغمبر اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) آمده، بیان رسمی امام صادق(سلام الله علیه) است نامه رسمی امام رضا(صلوات الله و سلامه علیهم اجمعین) است این است که کسی یک نظام الهی را تشکیل داد دوباره بخواهد از آن نظام معاذالله برگردد با عادات با آداب و سنن جاهلی جاهلیت قبل از اسلام برگردد، این منهی است. اگر خدای ناکرده کسی هوسی دارد که با نظام اسلامی هماهنگ نباشد و این نظام معاذالله دگرگون شود و خوی جاهلی دوره پهلوی و امثال پهلوی بیاید این همان تعرّب بعد از هجرت است که منهی است اولاً شدنی نیست ثانیاً به فکر این کار بودن محرّم است ثالثاً عواقب تلخ فراوانی دارد. این اصل اول است که «لَا تَعَرُّبَ بَعْدَ الْهِجْرَةِ».

اما مطلب دوم آن است که برکات فراوانی از نظر رشد علمی رشد معارف دینی رشد تفسیری چه در حوزه چه در دانشگاه‌ها حفظ قرآن این گونه از برکات محسوس است اما کمبودهایی است که این کمبودها زیاد است و ما باید بکوشیم که این کمبودها برطرف بشود. این چند تا راه دارد یک راهش مستقیماً مربوط به خود مردم است. یک راه مستقیماً مربوط به حاکمان و حکمرانان است یک راه هم که مشترک است. آن راهی که مشترک است مسئله دعا و نیایش است و نماز استسقاء است دعای استسقاء صحیفه سجادیه است و سایر آداب و سنن دینی. تضرع به درگاه حق دعا برای فراوانی نعمت ارزانی نعمت بارندگی باران و مانند آن است.

اما اینکه خدا فرمود: ﴿یُحْیِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها﴾[۱] خدا زمین مرده را زنده می کند یعنی چه؟ حضرت حرف جدیدی دارد. فرمود تنها زنده شدن زمین و زمینه زندگی به باران و بارش برف نیست اگر دستگاه اداری دستگاه عدل باشد، دستگاه قضا دستگاه عدل باشد، هر حکمی که انجام می شود برکتش بیش از باران چهل روزه است. این‌ها را ما باور بکنیم. این چنین نیست که گرانی و کمیابی و سختی مسکن و امثال ذلک قابل حل نباشد. هم حل مادی دارد هم حل معنوی. حل مادی را که مسئولین این امر موظف اند، حل معنوی هم آن است که همه ما موظفیم هر کس کاری در دست اوست مخصوصاً دستگاه حکمرانی، یک؛ و حاکم شدن، دو؛ هم حَکمیت هم حاکمیت. حَکمیت مربوط به دستگاه قضا است. حاکمیت مربوط به مطلق دستگاه حکومتی یک نظام است.

فرمود اگر حاکم ها نه بیراهه بروند نه راه کسی را ببندند، یک؛ حکمشان روی عدل باشد، دو؛ برکت این حکم بیش از برکت باران چهل شبانه روز است. ما باور بکنیم که تنها اسباب مادی نیست که جهان را اداره می‌کند. اگر نماز استسقاء حق است که حق است؛ اگر دعای استسقای صحیفه سجادیه حق است که حق است؛ اگر وظیفه ما انجام دادن اینهاست که إن شاءالله انجام دادیم و می دهیم؛ مسئولین دستگاه حَکمیت از یک سو؛ حاکمیت از سوی دیگر، هم حاکم‌های ما، هم حَکم های ما از عدل نگذرند و از خیر عدل جامعه را محروم نکنند. ما باور کنیم که برکت، تنها از زمین نیست، از زمینه هم است؛ از عدل است، از حَکمیت عادله است از حاکمیت عادله است. پس تعرب بعد از هجرت از یک سو ممنوع است، و اخلال در حَکمیت و حاکمیت که مبادا خدای ناکرده در اثر اخلال، عدلی فراموش بشود و ظلمی جای عدل را بگیرد از سوی دیگر و این حق شناسی مسئولان اصلی انقلاب، شهدای انقلاب، جانبازان انقلاب، مادران و پدران بازمانده از شهدای انقلاب هم خواهد بود.

نتیجه اینکه همه ما إن شاءالله در مراسم ۲۲ بهمن امسال یعنی ۱۴۰۳ إن شاءالله شرکت می کنیم. با جلال و شکوه نظاممان را و سالگشت انقلاب را گرامی می‌داریم؛ اما آن دو اصل اصیل غیر فراموش شدنی را فراموش نکنیم؛ یکی «التعرّب بعد الهجرة» حرام است یکی هم اینکه حکم عادله چه در حَکم های قضایی چه در حاکمیت های اداری برکتش بیش از باران چهل شبانه روزه است. امیدواریم نظام ما مسئولین ما همه کسانی که در این نظام تلاش و کوشش کرده و می‌کنند مشمول عنایت ویژه اهل بیت(علیهم السلام) باشند و امام راحل و شهدا مورد عنایت پروردگار باشند. جانبازان انقلاب ما شفا پیدا کنند و همه بیماران و همه دردمندان و همه محتاجان به مقاصد حق و خیرشان برسند.»

انتهای پیام