نامه‌های مردمی، سخنان در نشست‌ها، نامه‌های سرگشاده، کارزارهای عمومی، شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های رسمی محلی برای شنیدن حرف‌های مردم است. ابزارهایی که همه حاکمان به یک نسبت از آن برای رسیدگی به امور مردم بهره نمی‌برند.