به همت کانون ادبی سازمان دانشجویان واحد همدان و با همکاری انجمن ادبی بوعلی‌سینا مراسم نکوداشت «علی‌اصغر حمدیه»، پیرغلام، شاعر آئینی و شاعر پیشکسوت همدانی در مجتمع آوینی شهر همدان برگزار شد.

 در این مراسم رئیس خانه شعر وادب استان، رؤسای انجمن‌های ادبی نسیم الوند، پروین اعتصامی، باباطاهر، هکمتانه، کوثر، گعده همدانی‌ها، شاعران پیشکسوت و جوان، نویسندگان و تعدادی از شاعران جوان حوزه هنری استان حضور داشتند.

حسن خلیلی، رئیس انجمن ادبی بوعلی در این مراسم اظهار کرد: علی‌اصغر حمدیه علاوه بر شاعر بودن، مرد دوست داشتنی و مورد احترام است. در تمام انجمن‌ها برای او فرش قرمز پهن می‌شود.

وی با بیان اینکه حمدیه شعر معمولی، گویشی، عاشورایی، عاشقانه و عارفانه دارد، تصریح کرد: او مهره کلیدی انجمن حافظ‌خوانی است.

به گفته خلیلی، علی‌اصغر حمدیه، بسیار قدرشناس است و احترام بزرگان را دارد. ندیدم شاعری را که از تمام کسانی که چیزی یاد گرفته، نام برده باشد و این یکی از ویژگی‌های ویژه اوست.

سیدمهدی موسوی‌فاخر، از شاعران توانمند استان همدان نیز علی‌اصغر حمدیه را مردی بزرگ، متواضع و شاعری با ذوق و قریحه دانست که در تمام زمینه‌ها چون شعر آزاد، همدانی، آئینی و ... اشعاری دارد و توضیح داد: چاپ کتاب خیلی مهم نیست، آنچه اهمیت دارد تواضع و افتادگی صاحب کتاب است. افتادگی و تواضعی که حمدیه دارد، در رأس همه اخلاق‌های خوبش است.

میرهاشم میری، شاعر، نویسنده و محقق همدانی نیز در این مراسم گفت: آشنایی بنده با حمدیه به اوایل انقلاب برمی‌گردد، زمانی‌که برای نخستین‌بار خدمت او رسیدم، درجه سروانی داشتم، آن زمان انجمن میلاد هم راه افتاده بود و او هم گاهی می‌آمد. درباره حمدیه از چند وجه می‌توان صحبت کرد چراکه وجوه شخصیتی متفاوت و گوناگونی دارد؛ شاعر، محقق و پژوهشگر اجتماعی است، شعر گویشی و فارسی دارد و از صدای خوبی برخوردار است.

وی افزود: اینها همه اگرچه خالی از اهمیت نیست اما ظاهر قضیه است؛ ویژگی‌هایی که حمدیه را برای ما عزیز و بزرگوار کرده، منش‌های اخلاقی و کرامت نفس و بزرگواری‌هایی است که از او مشاهده کرده‌ایم به ویژه بنده که تا قیامت منت‌دار او هستم و هرگز فراموش نمی‌کنم زمانی‌که درگیر تألیف کتاب نامجاهای همدان بودم، به علت عدم آشنایی با جزئیات محلات از اطلاعاتش استفاده کردم و اگر آن کتاب پدید آمد بخش اعظمش حاصل شناخت و اشراف حمدیه بود.

میری با بیان اینکه حمدیه معلم اخلاق است، تصریح کرد: حتی یک نفرهم نمی‌تواند ادعای وجود تکبر را در او داشته باشد و کسی در اطرافیانش نیست که ذره‌ای تکدر خاطر از او داشته باشد.

وی یادآور شد: می‌دانیم که زندگی نظامی و انتظامی ویژگی‌های خاص خودش را دارد؛ زمانی یکی از من پرسید چگونه بعضی از افسران ارتش شاعر هستند؟ در پاسخش گفتم تعجب ندارد، آنها خشکی زندگی نظامی را با لطافت و نرمی شعر برای خودشان جبران می‌کنند و این اتفاقاً طبیعی است. یادم نمی‌رود اوایل انقلاب به مجموعه شعری دست یافتم که متعلق به تیمسار ناصر فربد(جانشین تیمسار قرنی، نخستین رئیس ستاد مشترک ارتش بعد از انقلاب) بود. البته شعری که از فربد می‌خوانی با شعری که از دیجور همدانی می‌خوانی در یک تراز قرار نمی‌گیرد.

میری با تأکید بر اینکه حمدیه طبعش بسیار لطیف و اشعارش دلنشین است به ویژه اینکه هیچ ادعایی با این اشعار مطرح نمی‌شود و همین امر شعرهایش را خواندنی‌تر می‌کند، تصریح کرد: حمدیه جدای از اینکه شاعر است، هیأتی هم هست و این موضوع بر امتیازاتش اضافه می‌کند.

وی با اشاره به ارادت قوی خود به حمدیه بیان کرد: انجمن میلاد به عنوان تنها انجمن شعر شهر همدان در زمان اوج فعالیت‌هایش پذیرای بسیاری از اهالی شعر، ادب و دانش بود. در این انجمن علاوه بر شعرخوانی، اشعار به بوته نقد درمی‌آمد که گاه بسیار بی‌رحمانه بود به طوریکه به برخی از شاعران پیشکسوت برمی‌خورد و دیگر به جلسه انجمن نمی‌آمدند اما کسی که هیچ‌گاه از این نقدها نرنجید، حمدیه بود و همین نرنجیدن‌هاست که انسان را به کمال می‌رساند.

میری خاطرنشان کرد: با وجود اینکه حمدیه از کمال اخلاقی برخوردار بود، برای دست یافتن به کمال شعری باید مسیری را طی می‌کرد و آن نقدها کارساز شد.

بهرام ترکمان، رئیس خانه شعر و ادب استان همدان نیز گفت: حمدیه عاشق، عارف و شاعر است و شعرا جایگاه بسیار رفیعی دارند.

رئیس انجمن گعده همدانی‌ها نیز گفت: زندگی با شاعران سخت است، پدر بنده هم شاعر بود و گاه نصف شب‌ها بیدار می‌شد و دنبال کاغذ و قلم می‌گشت تا اشعار جاری شده را مکتوب کند و گاهی در خیابان می‌گفت صبر کنید می‌خواهم چیزی بنویسم.

دکتر محمدرضا عراقچیان اظهار کرد: بنده مدت‌هاست حمدیه را می‌شناسم. برای نخستین‌ کتابش از من خواست اشعار و زندگینامه پدرم را برایش بفرستم، به نظرم او مردیست برای تمام فصول چراکه هم شعر جدید، قدیمی، همدانی، تهرانی و اصفهانی می‌سراید، هم مداحی و نوحه‌سرایی و هم نویسندگی در حد اعلا می‌کند.

شاعر آئینی و پیشکسوت همدان نیز بیان کرد: نزدیک به ۶۰ سال است که توفیق و افتخار حضور در مجامع ادبی و هنری را داشتم و از محضر دوستان اهل ذوق، شعر و هنر و در یک کلام اهل دل چه در قهوه‌خانه‌های آن روز، چه در دورهمی‌های خانگی و چه انجمن‌های ادبی فیض بردم و اگر هم چیزی نوشتم و گفتم از دولتی و برکت این استادان بزرگوار بوده که از محضرشان استفاده کردم.

علی‌اصغر حمدیه تصریح کرد: به قول جناب سعدی، من گلی ناچیز بودم ولیکن مدتی با گل نشستم، کمال همنشین در من اثر کرد وگرنه من همان خاکم که هستم.

به‌گزارش ایسنا؛ محمود شریفی‌امینا متخلص به راهی، شاعر بومی‌سرای همدانی و عباس صوفی، نماینده مردم همدان و فامنین در مجلس شورای اسلامی نیز ضمن عذرخواهی از عدم حضور خود به علت مشغله کاری، پیام تبریک خطاب به آقای حمدیه ارسال کردند.

گفتنی است، علی‌اصغر حمدیه متولد سال ۱۳۲۳ در محله بنه‌بازار (آرامگاه باباطاهر فعلی) همدان است. او بازنشسته نیروی انتظامی با درجه سرهنگی است و از نوجوانی به شعر و ادبیات علاقه فراوان داشته و بر همین اساس با اهالی ادب و فرهنگ همدان مصاحبت و نشست و برخاست داشته است. تاکنون کتاب‌هایی با عناوین «بخوان از خط پیشانی»، «چشمه خورشید»، «تاریخچه قهوه خانه در همدان»، «کاروان عشق، درآمدی بر پیشینه و آیین‌های عزاداری هیأت‌های حسینی استان همدان» از او منتشر شده است.

انتهای پیام