حجتالاسلام والمسلمین ناصر رفیعی، ۸ بهمن ماه در شب بعثت پیامبر در جوار حرم مطهر رضوی اظهار کرد: اگر بعثت نبود، اعیادی مانند غدیر، فطر، قربان، شعبانیه و مناسبتهای مشابه نیز وجود نداشت. وجود با عظمت قرآن، ثمره بعثت است؛ لذا بزرگترین عید برای مسلمانان و سرآغاز خوبیها، رشد و تحول است.
وی در مورد تاریخ بعثت پیامبر اسلام (ص) و وضعیت جامعه قبل از آن اضافه کرد: خداوند در قرآن کریم بارها به وضعیت نابسامان جامعه آن زمان اشاره کرده است. این جامعه از نظر اخلاق، اعتقادات، اقتصاد، فرهنگ و روابط اجتماعی در وضعیت بسیار اسفباری به سر میبرد. بتپرستی، زنده به گور کردن دختران، رواج ربا، فساد جنسی و اخلاقی گسترده و بیاعتباری مقام زن، از جمله معضلات آن دوره بود.
رفیعی ادامه داد: حضرت علی(ع) در خطبه دوم نهج البلاغه میفرماید «خدا پیامبر اسلام را زمانی فرستاد که مردم در فتنهها گرفتار شده، رشتههای دین پاره شده و ستونهای ایمان و یقین ناپایدار بود. در اصول دین اختلاف داشتند و امور مردم پراکنده بود. راه رهایی دشوار و پناهگاهی وجود نداشت. چراغ هدایت بینور و کوردلی همگان را فرا گرفته بود. خدای رحمان معصیت میشد و شیطان یاری میگردید، ایمان بدون یاور مانده و ستونهای آن ویران و نشانههای آن انکار شده، راههای آن ویران و جادههای آن کهنه و فراموش شده بود. مردم جاهل، شیطان را اطاعت میکردند و به راههای او میرفتند و در آبشخور شیطان سیراب میشدند. با دست مردم جاهلیت، نشانههای شیطان آشکار و پرچم او برافراشته شد. فتنهها، مردم را لگدمال کرده و با سمهای محکم خود نابودشان کرده و پابرجا ایستاده بود. اما مردم حیران و سرگردان، بیخبر و فریبخورده، در کنار بهترین خانه (کعبه) و بدترین همسایگان (بتپرستان) زندگی میکردند. خواب آنها بیداری و سرمه چشم آنها اشک بود، در سرزمینی که دانشمند آن لب فرو بسته و جاهل گرامی بود».
رفیعی گفت: در این خطبه، حضرت امیرالمومنین (ع) مکه را بدترین منطقه از نظر آب و هوا و زمین توصیف میکند و ساکنان آن را افرادی با سابقه شرارت میداند. با وجود اینکه در آن زمان، ادیان دیگری در نقاط دیگر جهان وجود داشت، مکه به مرکز بتپرستی تبدیل شده بود. اما سوال اینجاست که خداوند با چه هدفی پیامبر را مبعوث کرد؟
وی در خصوص هدف از بعثت پیامبر (ص) بیان کرد: قرآن کریم در آیه ای در خصوص اهداف بعثت نبی مکرم اسلام میفرماید «الَّذِی یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیاتِهِ وَیُزَکِّیهِمْ...» خداوند پیامبر را برای تزکیه مردم و هدایت آنان فرستاد.
سخنران حرم مطهر رضوی عنوان کرد: «خداوند در آیه ۱۵۷ سوره اعراف، حکمت بعثت پیامبر را بیان میکند و چهار وظیفه ما را در قبال آن مشخص میسازد. این آیه یکی از جامعترین آیات قرآن است و حاوی ۱۴ نکته مهم است.
وی گفت: همچنین در این آیه، خداوند چهار وظیفه مردم را در برابر پیامبر (ص) بیان میکند که همان عملهای واحب مسلمانان است. این وظایف در زمان حضور یا نبود پیامبر (ص) ثابت است. اولین وظیفهای که قرآن بیان میکند این است که به شخصیت پیامبر (ص) ایمان و اعتقاد داشته باشیم.
وی بیان کرد: دومین وظیفه ما در برابر پیامبر اکرم این است که به او احترام بگذاریم. ایشان فرمودند که هرچه میخواهید به من و به فرزندانم احترام بگذارید. همچنین ایشان درباره احترام به مؤمنان تأکید داشت. وظیفه سوم این است که پیامبر (ص) را یاری کنید و یاری کردن پیامبر (ص) یعنی گسترش فرهنگ دین در جامعه. برای مثال، یک کاسب با ربا نگرفتن، پیامبر (ص) را یاری کند و یک مسئول با رفتن بین مردم و رسیدگی به مشکلات آنان، یاور پیامبر (ص) باشد.
رفیعی با تأکید بر اهمیت یاری پیامبر (ص) در همه اعصار بیان کرد: چهارمین وظیفهای که در قرآن به آن اشاره شده این است که از کتاب خداوند که همراه پیامبر (ص) فرستاده شده پیروی کنید. اگر تمام این وظایف انجام شد، فرد عامل به این نکات در زندگی خود رستگار است. برخی این تهمت را به قرآن میزنند و میگویند که قرآن تغییر کرده و با قرآن زمان نزول متفاوت است، در حالی که تمام ائمه (ع) این کتاب را تأیید کرده و خواندهاند. در واقع، این کتاب در نبود پیامبر (ص) تجلی شخصیت رسول خداست.
این خطیب حرم مطهر رضوی افزود: پیامبر، فرستاده خدا است و هر چه به مردم ابلاغ میکند، وحی الهی است و نه کلام بشری. نبی از خبر دادن میآید، یعنی کسی که خدا به او وحی کرده و پیامبر شده است. وقتی پیامبر کار رسالتش را شروع میکند، به رسول تبدیل میشود. خداوند در قرآن میفرماید: "یَا أَیُّهَا الْمُدَّثِّرُ قُمْ فَأَنْذِرْ" ای کسی که جامه به خود پیچیدهای، برخیز و انذار کن.»
سخنران حرم مطهر رضوی اظهار کرد: «قرآن می فرماید: "یَعْرِفُونَهُ کَمَا یَعْرِفُونَ أَبْنَاءَهُمْ" آنها پیامبر را میشناسند همانگونه که فرزندان خود را میشناسند. حال سوال اینجاست که آیا شما فرزند خود را نمیشناسید؟
وی در ادامه سخنان خود به برخی از معروفها و منکرات در جامعه پرداخت و افزود: معروف و منکر در جامعه کاملاً روشن است. دروغ، تهمت، غیبت، رشوه، اختلاس، دزدی، بدحجابی و ... همه منکرند، در حالی که نماز، روزه، انسانیت، ادب و اعتدال همه معروفند.
انتهای پیام
نظرات