هوشنگ جاوید در گفت‌وگو با ایسنا به مناسبت سالروز آواها و نواهای ایرانی اظهار کرد: جایگاه صفی‌الدین اُرمَوی، یکی از بزرگترین چهره‌های موسیقی بسیار مهم است؛ صفی‌الدین اُرمَوی یکی از مهم‌ترین چهره‌های موسیقی ایران پس از اسلام است و خدمات بزرگی به موسیقی ایران کرده است، لذا به پاس این هنرمند روز ولادت ایشان به عنوان روز آواها و نواهای ایرانی در تقویم به ثبت رسیده است.

وی ادامه داد: ایشان در دورانی که مغولان بر ایران حاکم بودند، زیر فشار شمشیر توانست هنر موسیقی را حفظ و به پیشرفت آن کمک کند. به همین دلیل امروز برای ما ایرانی‌ها بسیار مهم است که جایگاه این فرد و اهمیت موسیقی ایرانی را حفظ کنیم.

این  پژوهشگر موسیقی نواحی و آیینی عنوان کرد: اگر در مورد موسیقی صفی‌الدین تحقیق کنید، متوجه خواهید شد که او چگونه از تکنیک‌های زیبا برای پیشرفت موسیقی استفاده کرده است که استاد حنانه از بزرگان عرصه موسیقی از آثار او  به عنوان گام‌های گمشده‌ای در موسیقی ایرانی نام برده و کتابی با همین عنوان نوشته است.

جاوید بیان کرد: در دوره‌ای که کشور ما به سمت مدرنیسم حرکت می‌کرد، موسیقی ایرانی زمان صفی‌الدین، پیشرفته‌تر از آن موسیقی بود که گوش می‌کردیم؛ این نشان می‌دهد که چقدر او در حفظ هویت ایرانی آن هم در زمانی که مغولان تازنده بر کشور حاکم بودند، نقش داشته است.

این پژوهشگر موسیقی نواحی و آیینی افزود: این هنرمند عرصه موسیقی اقدامات بزرگی انجام داد و بسیاری از قوانین موسیقی ایرانی را پایه‌گذاری کرد که برای دوره‌های بعد بسیار تأثیرگذار بود و تحولی بزرگ در موسیقی ایرانی ایجاد کرد.

جاوید در خصوص اقداماتی که باید انجام شود تا جوانان به سمت موسیقی ایرانی و آواها و نواهای ایرانی ترغیب شوند، اظهار کرد: فارغ از شعارهایی که مسئولین می‌دهند و جلوه‌گری برخی که تلاش می‌کنند تا بگویند کارهای مثبتی انجام شده باید بگویم رسانه ملی ما باید به سمت موسیقی ایرانی حرکت کند، این در حالیست که در برنامه‌های مختلف از موسیقی غربی و بیگانه استفاده می‌کند؛ اگر بخواهیم به صورت درصدی بیان کنیم، استفاده از موسیقی خارجی نسبت به ایرانی در رسانه ملی ۷۰ به ۳۰ یا ۶۰ به ۴۰ است .

این پژوهشگر موسیقی نواحی و آیینی تصریح کرد: بر این اساس ذهن مخاطب به سمت موسیقی غربی گرایش دارد، چرا که سیستم شنیداری انسان تأثیر پذیر است. وقتی رسانه ملی به طور مداوم و در تمام شبکه‌ها موسیقی غربی پخش می‌کند، بدیهی است که گرایش‌ها و سلیقه‌ها تغییر می‌کند.

موسیقی اصیل ایرانی در صداوسیما کمتر به گوش می‌خورد

وی عنوان کرد: در رسانه ملی تعریف درستی از موسیقی ایرانی ارائه نمی‌شود و جایگاه سازهای ایرانی نادیده گرفته می‌شود. استفاده از موسیقی اصیل ایرانی در صداوسیما بسیار پایین است.

جاوید بیان کرد: متاسفانه پس از انقلاب اسلامی هنر موسیقی ایرانی مورد غفلت واقع شده و مسئولین به این فکر نیفتاده‌اند که جلساتی با هنرمندان عرصه موسیقی برگزار کنند و به بررسی مسائل و مشکلات بپردازند. در نتیجه می‌بینیم که در برنامه‌های مختلف سیاسی، مستند، ورزشی، اقتصادی و... که از رسانه ملی پخش می‌شود از موسیقی غربی بیشتر استفاده می‌شود که این بدترین شکل ممکن است.

این پژوهشگر موسیقی نواحی و آیینی بیان کرد: باید مسئولان مربوطه از هنرمندان عرصه موسیقی ایرانی جهت تولید آثار حمایت کنند، علاوه بر این نیز باید به موسیقی بی‌کلام که تاثیرگذار است توجه ویژه‌ای شود تا هنر هنرمندان این مرز و بوم تداوم یابد، این در حالیست که بیشتر سرمایه‌گذاری رسانه ملی در راستای تولید موسیقی باکلام است.

جاوید ادامه داد: از سوی دیگر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دغدغه کمتری در زمینه موسیقی ایرانی دارد و برنامه‌ریزی مناسبی برای انتقال آن به نسل‌های اینده انجام نمی‌دهد.

وی گفت: با نگاهی به جشنواره موسیقی می‌بینیم ممکن است تعداد اجراها زیاد باشد و استقبال خوبی نیز از جشنواره و هنرمندان صورت گیرد، اما آثار ارائه شده چه کیفیتی دارند؟ متاسفانه کسی این آثار را تحلیل و بررسی نمی‌کند و فقط به ارائه آمار بسنده می‌شود؛ در حالی که که می‌توان همه این موارد را برنامه‌ریزی و ساماندهی کرد.

جاوید اضافه کرد: باید مشخص شود که جشنواره موسیقی فجر در سال آینده چه دستاوردهایی خواهد داشت و چه پیشرفت‌هایی حاصل خواهد شد تا بتوانیم در سال بعد به یک وضعیت بهتر در زمینه موسیقی ایرانی در شکل‌های مختلف دست یابیم. این امر نیازمند یک سازماندهی خاص است که متاسفانه امروز کمتر شاهد آن هستیم.

این پژوهشگر موسیقی نواحی و آیینی افزود: از آنجا که موسیقی اصلی ایرانی کمتر مورد توجه و دغدغه مسئولان بوده، این هنر بدون حامی باقی مانده است؛ توجهاتی هم که در برخی از موارد روی این مورد دیده می‌شود توسط هنرمندان این عرصه انجام گرفته است.

وی ادامه داد: می‌بینیم که هنر موسیقی گاهی مورد تقدیر قرار می‌گیرد و گاهی مورد بی‌مهری و عتاب قرار می‌گیرد، این وضعیت به خاطر بی برنامه بودن دستگاه فرهنگی ما نسبت به مسئله موسیقی است.

انتهای پیام