به گزارش ایسنا، نورنیوز از نحوه مواجهه با مرگ فضانوردان در ماموریت‌های فضایی گزارش داده و نوشته است: آیا تا به حال به این فکر کرده‌اید که اگر یک فضانورد در مأموریت فضایی جان خود را از دست بدهد، سرنوشت بدن او چه خواهد شد؟ محیط خلاء در فضا، با شرایطی کاملاً متفاوت از زمین، چالش‌های پیچیده‌ای را پیش روی دانشمندان و آژانس‌های فضایی قرار داده است. از نحوه مدیریت جسد گرفته تا تأثیرات روانی این اتفاق بر سایر فضانوردان، هر جنبه‌ای از این ماجرا نیازمند راه‌حل‌هایی نوآورانه و دقیق است.
جسد در فضا: راه‌حل ناسا چیست؟
یکی از پیشنهادهای ناسا برای مدیریت جسد در فضا، استفاده از بازوی رباتیکی است که در خارج از فضاپیما قرار دارد. طبق این روش، جسد در یک کیسه محافظ قرار می‌گیرد و به بازوی رباتیک متصل می‌شود. در محیط خلاء، بدن به سرعت یخ می‌زند. سپس بازو کیسه را به مدت ۱۵ دقیقه تکان می‌دهد تا جسد به قطعات کوچک‌تری تبدیل شود. آب بدن نیز از طریق دریچه‌ای تبخیر شده و باقی‌مانده‌ای به وزن تقریبی ۲۵ کیلوگرم باقی می‌ماند که می‌توان آن را به زمین بازگرداند.
این روش، هرچند عجیب به نظر می‌رسد، یکی از عملی‌ترین راهکارها برای مدیریت این شرایط غیرعادی است. اما وقتی مرگ در سطح ماه رخ دهد، داستان متفاوتی پیش می‌آید.
مومیایی ماه: سرنوشت جسد در سطح ماه
اگر فردی در سطح ماه و با لباس فضانوردی بمیرد، باکتری‌های موجود در بدن او، درست مانند زمین، فرایند تجزیه را آغاز می‌کنند. اما این روند بسیار کوتاه خواهد بود، زیرا خلاء ماه باعث تبخیر سریع آب بدن می‌شود.
با آغاز شب طولانی ماه، که حدود ۱۴ روز زمینی ادامه دارد، دمای سطح به شدت کاهش می‌یابد و جسد یخ می‌زند. این یخ‌زدگی کامل، فعالیت باکتری‌های تجزیه‌کننده را متوقف کرده و بدن تبدیل به یک «مومیایی ماه» می‌شود. چنین جسدی ممکن است میلیون‌ها سال در همان حالت باقی بماند، زیرا در سطح ماه هیچ اکسیژن، رطوبت یا جانداری وجود ندارد که بتواند بدن را تجزیه کند.
پیامدهای اخلاقی و روانی مرگ در فضا
مرگ در فضا تنها یک مسئله زیستی یا فنی نیست، بلکه ابعاد اخلاقی و روانی گسترده‌ای دارد. برای مثال، آیا منطقی است که بقایای جسد به زمین بازگردانده شوند؟ هزینه و فناوری مورد نیاز برای این کار چقدر قابل توجیه است؟ آیا بهتر نیست بقایای فرد فوت شده در فضا رها شود؟
از سوی دیگر، تأثیرات روانی چنین حادثه‌ای بر تیم فضانوردان موضوع مهمی است. زندگی در فضا، آن هم با آگاهی از وجود جسد هم‌تیمی در همان سفینه، می‌تواند فشار روانی شدیدی به اعضای تیم وارد کند. به همین دلیل، آژانس‌های فضایی در حال توسعه پروتکل‌هایی هستند که نه‌تنها مدیریت جسد را بهینه کنند، بلکه سلامت روان فضانوردان را نیز تضمین کنند.
مرگ در فضا: چالشی در مسیر کشف ناشناخته‌ها
کاوش در فضا مرزهای جدیدی را پیش روی انسان باز کرده است، اما این مرزها پرسش‌های تازه‌ای نیز مطرح کرده‌اند. مرگ در فضا، هرچند ناگوار، بخشی از این مسیر پرچالش است.
این واقعیت که شرایط غیرعادی فضا می‌تواند تعریف ما از زندگی، مرگ و حتی بقایای انسانی را تغییر دهد، تأمل‌برانگیز است. مواجهه با این چالش‌ها بخشی از پیشروی انسان به سوی ناشناخته‌ها و گسترش حضور او در کیهان است.
*بازنشر مطالب دیگر رسانه‌ها در ایسنا به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان می‌باشد.
انتهای پیام
نظرات