رسول بیات در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، با اشاره به ضرورت توجه به موضوع وفاق، اظهار کرد: وفاق متضاد نفاق است و زمانی که‌ صحبت از وفاق می‌شود یعنی همدلی، هم‌سویی و هم‌صدایی ملی که این قبلا به‌صورت شعار بود، ولی یک گفتمان در کشور در حال شکل‌گیری است و در سپهر سیاسی کشور هر روز تقویت می‌شود.

وی بیان کرد: در کشور علاوه بر جریانات سیاسی باید بحث جدی در حوزه وفاق ملی شکل گیرد و مبانی وفاق ملی و از الزامات و نتایج آن باید تسریع و در این بخش، بحث‌های اساسی‌تر انجام شود تا بدانیم وفاق ملی، کجا، چرا، چگونه و با چه مبنایی بوده و آیا امکان شکل‌گیری دارد یا نه؟

این فعال سیاسی با اشاره به اینکه وفاق کلمه منفرد است، ولی به‌عنوان ترکیبی می‌تواند به کار برده شود، ادامه داد: وفاق اجتماعی، سیاسی و فرهنگی مواردی است که شمولیت کلمه وفاق را نشان می‌دهد. در وفاق سیاسی مهم‌ترین بحث، وفاق جریانات و احزاب سیاسی است و در این نقطه است که احزاب می‌توانند میدان‌دار باشند و نقش‌آفرینی کنند و وفاق سیاسی شکل بگیرد. چند اصل ایرانی بودن، اسلام، اخلاق و مواردی از این دست مبانی وفاق سیاسی می‌تواند باشد.

وی ادامه داد: طبیعتا جریانات سیاسی نقش مهمی در وفاق سیاسی و ملی می‌توانند داشته باشند، چون همه جریانات چه انفرادی و چه به‌صورت گروهی موتور محرک وفاق ملی هستند. البته اولین نکته این است که همه فعالان سیاسی، جریانات و گروه‌های سیاسی برای شکل‌گیری وفاق سیاسی باید فهم مشترکی از مسائل داشته باشند و از تفرقه دوری کنند.

بیات با اشاره به اینکه یکی از موانع وفاق ملی این است که روش‌های گفت‌وگو را بلد نیستیم، افزود: نقش اصلی جریانات سیاسی برای توسعه و تقویت بنیان‌های مختلف این است که فرهنگ گفت‌وگو را در کشور نهادینه کرده و در کنار هم گفت‌وگو داشته باشند. برای این کار باید در سه سطح مسیر باز شود.

او به سطح نخست اشاره کرد و یادآور شد: اولین اصل این است که بین نخبگان سیاسی، اجتماعی اصل گفت‌وگو و تفاهم باز شود، چراکه ما در شرایط فعلی تفاهم نداریم. سطح بعدی باید این باشد که گفت‌وگو بین دولت و ملت ایجاد شود باید به همدیگر نزدیک باشیم. در گام بعدی باید گفت‌وگو بین شهروندان ایجاد شود. وفاق بین دو فرد ابتدا باید از شهروندان آغاز شود، چراکه ما نمی‌توانیم با یکدیگر گفت‌وگو کنیم. نیروهای سیاسی می‌توانند زمینه‌ساز وفاق سیاسی باشند.

این فعال سیاسی به ضرورت توجه به وفاق اجتماعی نیز اشاره کرد و گفت: دامنه وفاق اجتماعی بسیار وسیع است و نقش نیروهای اجتماعی برای وفاق اجتماعی و بین ملت بسیار پررنگ و مهم است. متاسفانه بین نیروهای اجتماعی اعم از فعالان نهادهای مدنی و یا متخصصان این حوزه زبان مشترکی ندارند و این یک نقص است. باید همه جریانات براساس مبانی خود حرف بزنند.

او در بخش دیگری با اشاره به اینکه یکی از مبانی اصلی وفاق ملی توجه به موضوع عدالت است، اظهار کرد: عدالت هم در تقنین و هم اجرا، اگر مبنای تصمیم‌گیری قرار گیرد یعنی زمینه‌ساز وفاق است و این نکته را نباید از نظر دور داشت. متاسفانه برخی از قوانین ما عدالت‌گریز است. عدالت در قانون یعنی همه افراد در هر رنگ و دین و زبان مورد توجه قرار گیرند. باید تصور عمومی این باشد که عدالت دامنه وسیعی دارد.

بیات توجه به شایسته‌سالاری در گزینش‌ها را زمینه‌ساز وفاق ملی دانست و عنوان کرد: عدالت یعنی هر چیزی جای خودش را دارد و اگر عدالتی وجود نداشته باشد نفاق ایجاد خواهد شد باید تلاتش شود عدالت در کشور باشد تا زمینه وفاق ایجاد شود. البته حکمرانی در سطوح ملی باید به سمت وفاق و در همه سطوح رود. همچنین در سیاست‌گذاری‌ها در قانون نیز باید به این نکته توجه شود و اگر قرار است وفاقی شکل گیرد باید در همه سطوح باشد.

وی با تاکید بر اینکه وفاق یعنی تقسیم وظایف نه تقسیم غنائم، گفت: اگر به‌دنبال توسعه پایدار کشور هستیم باید به سمت وفاق پیش رویم و همه ما باید به گفتمان تن در دهیم تا شاهد کاهش گسست‌ها و گسترش سرمایه اجتماعی شویم. مسیر توسعه در دست وفاق است و باید قدر این شعار را بدانیم. وفاق ملی یعنی مصلحت ملی، باید سیاست‌ورزی مجدد داشته باشیم و به وفاق برسیم.

انتهای پیام