به گزارش ایسنا، اولین نکته از آینده خورشید ما به طور سهوی در سال ۱۷۶۴ کشف شد. در آن زمان، «شارل مسیه»(Charles Messier) ستاره‌شناس فرانسوی در حال تهیه فهرستی از اجرام پراکنده بود که نباید با دنباله‌دارها اشتباه گرفته شوند.

به نقل از ناسا، بیست‌وهفتمین جرم موجود در فهرست مسیه که اکنون با نام «مسیه ۲۷»(Messier 27) یا «ام۲۷»(M27) یا «سحابی دمبل»(Dumbbell Nebula) شناخته می‌شود، یک سحابی سیاره‌نما و یکی از درخشان‌ترین انواع این سحابی‌ها در آسمان است. این سحابی در صورت فلکی «روباهک»(Vulpecula) قرار دارد.

حدود ۱۰۰۰ سال طول می‌کشد تا نور از مسیه ۲۷ به ما برسد. در این عکس، نور سحابی دمبل با رنگ‌های ساطع شده توسط گوگرد(قرمز)، هیدروژن(سبز) و اکسیژن(آبی) مشخص شده است.

ما اکنون می‌دانیم که خورشید در حدود شش میلیارد سال آینده، گازهای بیرونی خود را به یک سحابی سیاره‌نما مانند مسیه ۲۷ خواهد ریخت؛ در حالی که مرکز باقی‌مانده آن به یک ستاره کوتوله سفید داغ پرتو ایکس تبدیل خواهد شد.

درک فیزیک و اهمیت مسیه ۲۷ بسیار فراتر از علم قرن ۱۸ بود. حتی امروزه نیز نکات بسیاری درباره سحابی‌های سیاره‌نما وجود دارند که مرموز باقی مانده‌اند. از جمله این نکات می‌توان به نحوه ایجاد شکل پیچیده این سحابی‌ها اشاره کرد.

انتهای پیام