رحیمه حسین‌خانی در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، اظهار کرد: اعمال و اقداماتی که سالمندان و اعضای خانواده‌ی آنها انجام می‌دهند، نقش مهمی در پیشگیری از سقوط ایفا می‌کند و سالمندان در معرض ریسک‌های بالای سقوط باید مداخلات پیشگیری‌کننده‌ هدفمندی در راستای عوامل خطر شناسایی شده را دریافت کنند.

وی معاینه و کنترل منظم سالمند و کمک و نظارت او به هنگام جابه‌جایی و راه رفتن را از جمله این مداخلات عنوان کرد و افزود: نظارت روزانه بر فرد سالمندی که در معرض خطر بالای سقوط قرار دارد، یک عملکرد بی‌نهایت مهم است و هرگونه تغییری در سلامتی سالمند می‌تواند نشانه اولیه یک سقوط باشد که ممکن است رخ دهد.

حسین‌خانی به برشماری برخی از عوامل خطر بیرونی موثر در سقوط افراد سالمند پرداخت و گفت: نور ناکافی، نبود نرده محافظ بر روی پله‌ها، سطوح سُر، پادری‌ها، سیم‌ها و بندها و به‌هم‌ریختگی‌های محیط منزل، سطوح روغنی، ارتفاع نامناسب تخت‌خواب‌ها، صندلی‌ها و یا توالت‌ها و همچنین ایمنی‌های فیزیکی شامل نرده‌های تخت‌خواب از عوامل موثر در سقوط افراد سالمند است.

وی خاطرنشان کرد: توالت‌ها و صندلی‌های دارای محل نشستن پایین، به خصوص آن‌هایی که بدون دسته مناسب و تکیه‌گاه نرده‌ای جهت گرفتن هستند، می‌توانند هنگام برخاستن، مشکل‌زا باشند و خطر سقوط را افزایش دهند. مخصوصاً در سالمندانی که ضعف عضلانی و بیماری‌های عصبی دارند، یک عامل خطر محسوب می‌شود.

کارشناس مسئول سلامت سالمندان دانشگاه علوم پزشکی زنجان، با بیان اینکه فقدان تکیه‌گاه‌های دستی مناسب یا میله‌هایی برای گرفتن جهت کمک هنگام انتقال در دستشویی، می‌تواند خطر سقوط را در مورد سالمندانی که دچار اختلال تعادل هستند، افزایش دهد، اظهار کرد: استفاده از دوش دستی یا وجود صندلی یا چهارپایه برای نشستن زیر دوش و نصب میله‌هایی به عنوان دستگیره بر دیوار حمام که بتوان قبل از لیز خوردن با گرفتن آنها تعادل خود را حفظ نمود، می‌تواند در پیشگیری از سقوط سالمندان موثر باشد.

وی در خصوص عصاها و واکرهایی که شکسته هستند و یا سرپوش‌های پلاستیکی فرسوده‌ای دارند، هشدار داد و یادآور شد: معمولاً عصاها و واکرها استفاده می‌شوند تا تعادل و راه رفتن سالمند را بهبود ببخشند که این خود کمک می‌کند تا در مقابل زمین‌خوردن‌ها محافظت شوند ولی عصاها و واکرهایی که شکسته هستند و یا سرپوش‌های پلاستیکی فرسوده‌ای دارند، برای سالمند مناسب نبوده و بالقوه خطرناک‌اند چراکه از تعادل سالمند حمایت نکرده و می‌توانند منجر به سقوط شوند.

حسین‌خانی به خطرات بالقوه‌ ویلچرها برای سالمندان اشاره کرد و افزود: صندلی‌هایی که در حین انتقال منحرف شده یا کج شوند، به‌طور ویژه خطرناک هستند و ترمزها یا رکاب‌های مخصوص پا عامل اصلی دیگری از زمین خوردن‌های با ویلچر می‌باشد.

وی خاطرنشان کرد: نرده‌های تخت، که برای حفاظت فرد سالمند استفاده می‌شود، می‌تواند از او در برابر سقوط محافظت کند ولی گاهی اوقات سالمندان سعی می‌کنند از روی آن‌ها یا اطراف آن‌ها بالا بروند که این امر خطر سقوط و صدمات را افزایش می‌دهد.

کارشناس مسئول سلامت سالمندان دانشگاه علوم پزشکی زنجان، جابه‌جا شدن از خانه شخصی به منزل فرزندان و یا به سرای سالمندان و قرار گرفتن در معرض افراد جدید، محیط‌های جدید و کارهای روزمره جدید را موجب حواس‌پرتی سالمندان و افزایش خطر سقوط آنان دانست و اظهار کرد: سالمندان تازه پذیرش شده در سرای سالمندان در طول چند هفته اول، احتمال سقوط بیشتری را دارند و سالمندان دارای گیجی به طور خاص در طول ۲۴ تا ۴۸ ساعت اولیه پس از ورود در معرض خطر سقوط هستند.

وی به مراقبان سالمندان توصیه کرد: همیشه در دسترس باشید، مطمئن شوید که سالمند از کفش‌های محکم وغیرلغزنده استفاده می‌کند، مطمئن شوید که تخت‌خواب در پایین‌ترین حد ممکن بوده و چرخ‌های آن قفل یا ثابت است، در فعالیت‌های روزانه زندگی به سالمندان کمک کرده و سعی کنید تا قبل از نیاز افراد به درخواست کمک نیازهای آنها را برآورده سازید، آنها را ترغیب کنید تا درصورت نیاز درخواست کمک کنند و مرتبا افرادی را که قادر به درخواست کمک نیستند را بررسی کرده و به آنها سر بزنید. 

حسین‌خانی خاطرنشان کرد: تعدادی از افراد سالمند وجود دارند که علی‌رغم داشتن چند بیماری و یا مصرف داروهای بسیار، هرگز زمین نمی‌خوردند و هیچ‌گونه ایراد عملکردی یا مشکل حرکتی ندارند. اگر چه این افراد ممکن است در آینده با مسئله سقوط مواجه شوند، ولی آن‌ها به عنوان خطر سقوط سطح پایین تلقی می‌شوند. البته این بدان معنا نیست که نیازی به محافظت در برابر سقوط‌ها در این سالمندان وجود ندارد. سالمندان دارای ریسک پایین سقوط، باید مداخلات پیشگیرانه‌ای را دریافت کنند که برای همه خوب است.

انتهای پیام